Το τρένο της μεγάλης φυγής...
Posted: 14 Mar 2012 09:11 AM PDT
Ο Προτεσταντισμός "αυτοκτόνησε" και απειλεί με "θάνατο" ολόκληρο τον Χριστιανισμό.
Η κραυγαλέα ανηθικότητα της Νέας Τάξης θα είναι αυτήν που θα την γκρεμίσει.
Όταν οι θεομπαίχτες Εβραίοι "συναντάνε" τους "ανώτερους" Προτεστάντες το αποτέλεσμα είναι "έκρηξη".
Έφτασε το τέλος της ιστορίας;
Στην ιστορία αυτού του κόσμου έχουν αποπειραθεί να "υψωθούν" πολλές τάξεις πραγμάτων με διαφορετικά αποτελέσματα για την κάθε μία από αυτές ...Άλλες το κατάφεραν επιτυχώς και άλλες δεν μπόρεσαν να μείνουν στην ιστορία ούτε καν ως μακρινή "ανάμνηση" ...Άλλες κράτησαν πολλούς αιώνες και άλλες διήρκησαν λιγότερο και από τη διάρκεια ζωής των εμπνευστών τους. Μια άκρως επιτυχημένη Τάξη Πραγμάτων ήταν η χριστιανική. Ήταν ξεχωριστή Τάξη Πραγμάτων, γιατί είχε το δικό της δόγμα και πάνω σε αυτό είχε "χτίσει" ένα τεράστιο σύστημα.
Αυτό το απίστευτης αντοχής δόγμα αποτελούσε τον ηθικό της "άξονα", όπου επάνω του "στερεώνονταν" όλα τα δευτερεύοντα λειτουργικά της στοιχεία ...Ένα "σασί" εντολών προς τα μέλη της ...Ένα "σκαρί", που εξέφραζε την ευφυΐα τού Δημιουργού του ...Ένα "σκαρί", όπου επάνω του θα "απλώνονταν" η κοινωνική και οικονομική λειτουργία των κοινωνιών, που συνέθεταν τα μέλη αυτά. Αυτό το "σκαρί" στον χριστιανισμό ήταν πανίσχυρο και αυτό ήταν που του επέτρεψε να έχει την μακραίωνη πορεία. Αυτό του έδινε τη μέγιστη δύναμη σε σχέση με πολύ χαλαρότερα συστήματα, όπως ήταν το ισλαμικό, το βουδιστικό ή οποιοδήποτε άλλο. Η υπεροχή του χριστιανισμού σε αυτό το σχεδιαστικό επίπεδο ήταν ανυπέρβλητη.
Αυτό το απίστευτης αντοχής δόγμα αποτελούσε τον ηθικό της "άξονα", όπου επάνω του "στερεώνονταν" όλα τα δευτερεύοντα λειτουργικά της στοιχεία ...Ένα "σασί" εντολών προς τα μέλη της ...Ένα "σκαρί", που εξέφραζε την ευφυΐα τού Δημιουργού του ...Ένα "σκαρί", όπου επάνω του θα "απλώνονταν" η κοινωνική και οικονομική λειτουργία των κοινωνιών, που συνέθεταν τα μέλη αυτά. Αυτό το "σκαρί" στον χριστιανισμό ήταν πανίσχυρο και αυτό ήταν που του επέτρεψε να έχει την μακραίωνη πορεία. Αυτό του έδινε τη μέγιστη δύναμη σε σχέση με πολύ χαλαρότερα συστήματα, όπως ήταν το ισλαμικό, το βουδιστικό ή οποιοδήποτε άλλο. Η υπεροχή του χριστιανισμού σε αυτό το σχεδιαστικό επίπεδο ήταν ανυπέρβλητη.
Μέσα στον χρόνο έδειξε την "αντοχή" του. Δεν "έσπαζε" και δεν "λύγιζε" με τίποτε. Αυτό ήταν που του εξασφάλιζε τη δυνατότητα να εκτελεί πορεία "αιώνων" χωρίς στην κυριολεξία να απειλείται από το παραμικρό...
Πορεία μάλιστα μέσα σε απόλυτα εχθρικό για τα συστήματα περιβάλλον, αφού ούτε η οικονομία ούτε η "ποιότητα" των πληθυσμών βοηθούσε, για να εξασφαλίσει το σύστημα μια εύκολη "σύμπνοια" με τα μέλη του. Συχνά-πυκνά έπρεπε να τα "επαναρυθμίζει", προκειμένου να εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία τους.
Πορεία μάλιστα μέσα σε απόλυτα εχθρικό για τα συστήματα περιβάλλον, αφού ούτε η οικονομία ούτε η "ποιότητα" των πληθυσμών βοηθούσε, για να εξασφαλίσει το σύστημα μια εύκολη "σύμπνοια" με τα μέλη του. Συχνά-πυκνά έπρεπε να τα "επαναρυθμίζει", προκειμένου να εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία τους.
Όμως, ο χριστιανισμός δεν είναι ενιαίος. Ο χριστιανισμός έχει δόγματα, τα οποία κατά καιρούς έχουν πάρει τη "σκυτάλη" του ιμπεριαλισμού, χωρίς όμως να απειλείται η χριστιανική κυριαρχία. Αυτή η "πορεία" των "σκυταλοδρόμων" δογμάτων του χριστιανισμού είναι "ορατή" μέσα στην ιστορία και απόλυτα διακριτή. Από το 380 —και άρα από την εποχή που ο Θεοδόσιος αναγνώρισε τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας— και έως τις εποχές των σταυροφοριών, που λεηλατήθηκε η Κωνσταντινούπολη, "βασίλευε" το Ορθόδοξο Δόγμα ...Η Νέα Ρώμη ήταν για πολλούς αιώνες η "βασίλισσα" του κόσμου.
Από το 1100 περίπου και μετά "ανέτειλε" το "άστρο" το Καθολικού Δόγματος. Η Ρώμη ανέκτησε τις δυνάμεις της και ανέβηκε κι αυτή στον "θρόνο" της. Μετά τον απόλυτο ενταφιασμό της μισητής γι' αυτήν Ανατολικής Αυτοκρατορίας κατά το 1453 το ενδιαφέρον της στράφηκε στον Νέο Κόσμο και στις αποικίες. Όμως, η παντοκρατορία τής Ρώμης δεν έφτασε μέχρι τις ημέρες μας. Διήρκησε μέχρι το 1714 και τη σύναψη της Συνθήκης της Ουτρέχτης. Γιατί ήταν τόσο σημαντική εκείνη η συνθήκη; Γιατί ο πολιτικοστρατιωτικός φορέας, ο οποίος λειτουργούσε υπέρ της Καθολικής Εκκλησίας, καταστράφηκε ...Η φανατικά καθολική Ισπανία και μαζί της η ομόδοξη Γαλλία "βγήκαν" από το παιχνίδι του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, ανοίγοντας τον "δρόμο" της προτεσταντικής Βρετανίας ...Τα "ενεργούμενα" της Ρώμης, που υπέτασσαν τον κόσμο στην εξουσία της, βγήκαν από το "παιχνίδι".
Από το 1714 και μετά κυρίαρχοι του χριστιανισμού, ο οποίος εξακολουθούσε να κυριαρχεί στον κόσμο, είναι οι Προτεστάντες. Όμως, αυτή η κυριαρχία είναι άκρως επικίνδυνη για τον ίδιο τον χριστιανισμό. Γιατί; Γιατί ο προτεσταντισμός έχει ιδιαιτερότητες, που τον καθιστούν επικίνδυνο. Με τη λειτουργία του και τα χαρακτηριστικά του κάνει αυτό, το οποίο δεν έκαναν τα υπόλοιπα δόγματα για χιλιάδες χρόνια. Ρισκάρει την επιβίωση του ίδιου του χριστιανικού ιμπεριαλισμού. Όχι μόνον δεν διατηρεί ισχυρό τον χριστιανισμό, αλλά τον εξασθενεί. Ο προτεσταντισμός δεν διατηρεί σταθερή την ισχύ του χριστιανισμού. Αν εξασθενίσει ο ίδιος, παρασέρνει στην αδυναμία και τον ίδιο τον χριστιανισμό. Δεν επιτρέπει τη διαδοχή του από άλλο δόγμα. Στο τέλος του μπορεί να "παρασύρει" ολόκληρο τον χριστιανισμό μαζί του. Μέχρι να "πεθάνει", ως ιμπεριαλιστικό "σχήμα", ρευστοποιεί τις δυνάμεις του ίδιου του χριστιανισμού.
Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει ιδιόρρυθμο και επικίνδυνο για τον ίδιο τον χριστιανισμό. Υπό αυτό το πρίσμα αντιλαμβανόμαστε ότι μετά το 1714 η αμέσως επόμενη σημαντική ημερομηνία για τον χριστιανικό ιμπεριαλισμό είναι το 1989. Γιατί; Γιατί ο προτεσταντισμός, προκειμένου να "επιβιώσει" —χωρίς "καύσιμα" πλέον—, συνεταιρίστηκε σε ένα "σχήμα" μαζί με τους Εβραίους και οι δύο τους μαζί "έβγαλαν" τον ιμπεριαλισμό έξω από τον χριστιανισμό. Έκαναν και τον ίδιο τον χριστιανισμό θύμα του πρώην δικού του ιμπεριαλισμού. Όλα αυτά τα κατάφερναν, γιατί στην πραγματικότητα κατήργησαν σχεδόν το πανίσχυρο χριστιανικό δόγμα.
Στη θέση των χριστιανικών δογμάτων έβαλαν κάτι —αμφιβόλου ποιότητας και βεβαίως αντοχής— politically correct παπαρολογίες. Στη θέση των φανατικών "Ιησουϊτών" προστατών του δόγματος έβαλαν κάτι "αδερφές", "κομμώτριες", δημοσιογράφους και παντώς τύπου ανεπάγγελτων celebrities να ωρύονται εναντίον των "απίστων" της Νέας Εποχής. Ελέγχοντας τα παγκόσμια ΜΜΕ, έδιναν σε αυτούς τους καραγκιόζηδες τη δυνατότητα να περνάνε τους "απίστους" από "τηλε-ιερές εξετάσεις", για να τους τιμωρήσουν και να εξευμενίσουν τους κύριους και χορηγούς τους. Με αυτόν τον γελοίο τρόπο δημιούργησαν ένα αμφιβόλου αντοχής υπερθρησκευτικό "σχήμα", το οποίο, εκτός όλων των άλλων, ήταν εξόχως αντιχριστιανικό.
...Ένα σχήμα, το οποίο έδινε την εξουσία σε Προτεστάντες, οι οποίοι έτειναν προς την αθεΐα και οι οποίοι για λόγους συμφέροντος είχαν συνεταιριστεί με τους Εβραίους ...Ένα σχήμα, το οποίο έθετε υπό τον ιμπεριαλισμό του ακόμα και τον ίδιο τον χριστιανισμό ...Ένα σχήμα επικίνδυνο, εφόσον οι πονηροί είχαν συνεταιριστεί με τους θεομπαίχτες και φτάσαμε στο σημερινό σημείο. Αυτό το σημείο είναι πολύ κρίσιμο, γιατί είναι απολύτως βέβαιο ότι αυτό, το οποίο σχεδίασαν, δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ενώ θεωρητικά δείχνει ότι μπορεί να λειτουργήσει και ότι είναι εύκολο στην εφαρμογή του, πρακτικά δεν έχει καμία πιθανότητα.
Η αδυναμία του είναι εγγενής. Δεν μπορεί να "επιδιορθωθεί". Είναι εξ’ αρχής "ελαττωματικό". Γιατί; Γιατί δεν έχει εκείνα τα "συστατικά" λειτουργίας, που επιτρέπουν σε ένα σύστημα να "λειτουργεί" σαν ζωντανός "οργανισμός" ..."Οργανισμός", που, μέσω του αυτοελέγχου, να επιβιώνει χωρίς απώλειες. Αυτό το εβραιοπροτεσταντικό "σχήμα" μπορεί εύκολα να "επεκτείνεται" στον χώρο, αλλά δεν μπορεί επιβιώσει, όταν θα κληθεί να αντιμετωπίσει πραγματικά προβλήματα. Δεν έχει εκείνα τα λειτουργικά χαρακτηριστικά, τα οποία θα του επιτρέψουν ν' ανταπεξέλθει σε μια μεγάλη "πίεση" ...Εκείνα τα χαρακτηριστικά, τα οποία θα του επιτρέψουν να κάνει ένα "reset" και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή.
Εδώ ο αναγνώστης θα πρέπει να βάλει τη φαντασία του να δουλέψει. Τα συστήματα, τα οποία ασκούν ιμπεριαλισμό, μοιάζουν με "ατμομηχανές" ..."Ατμομηχανές" ατσάλινες, που τρέχουν μέσα στον χρόνο και τον χώρο. Οι "καρδιές" αυτών των "ατμομηχανών" είναι οι κοινωνίες τους. Αυτές οι κοινωνίες λειτουργούν σαν "χύτρες" υψηλής πίεσης. Είναι "δοχεία" μέσα στα οποία όχι μόνον θα πρέπει να συνυπάρξουν συμφέροντα τεράστια και συγκρουόμενα μεταξύ τους, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνεται συνεχώς μέσα στον χρόνο ..."Δοχεία", τα οποία θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορούν να ελέγχουν και να περιορίζουν τους άπειρους ανθρώπους, ακόμα και όταν η μεγάλη προβληματικότητα της κοινωνικής λειτουργίας θα τους "ωθεί" εναντίον των δομών του συστήματος ...Εναντίον των "τοιχωμάτων" του συστήματος.
Η επιτυχία του χριστιανισμού οφείλεται στο γεγονός ότι, ως "χύτρα", είχε τεράστιες αντοχές ...Πολύ περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο σύστημα δημιουργήθηκε ποτέ στο κόσμο. Μέχρι τώρα απέδειξε ότι μπορούσε να αντέχει άνετα σε "πιέσεις", οι οποίες του επέτρεπαν να είναι με κάθε θυσία —και χωρίς να υπολογίζει κανένα κόστος— "πρώτος" σε ό,τι στόχο επέλεγε ν' ακολουθήσει. Αυτό το χαρακτηριστικό του το όφειλε στην δυνατότητά του να λειτουργεί ακόμα και με τον πιο απάνθρωπο τρόπο, χωρίς να φοβάται τις "πιέσεις" της κοινωνίας του.
Όλο το "μυστικό" της "χύτρας" αυτής ήταν πως ήταν απόλυτα "κλειστή". Μπορούσε να ελέγχει το εσωτερικό της, όποια κι αν ήταν η κατάσταση της οικονομίας της. Είτε άκμαζε οικονομικά —και τα εσωτερικά ιδιωτικά συμφέροντα γιγαντώνονταν— είτε παράκμαζε —και η εσωτερική δυσφορία των πολιτών εντείνονταν—, η "χύτρα" δεν είχε κανένα πρόβλημα να τα αντιμετωπίσει. Αυτήν τη δυνατότητα της την έδινε το "καπάκι" της. Το "καπάκι" αυτό είναι η κεντρική διοίκησή της. Ένα κεντρικό ιερατείο, το οποίο ήταν επικεφαλής ενός τρομερά πλούσιου οργανισμού, όπως είναι η Εκκλησία. Αυτό το ιερατείο, όμως, ενώ θεωρητικά διαχειριζόταν τη μεγαλύτερη περιουσία επί Γης, στελεχωνόταν —έστω και θεωρητικά— από άκληρους και σχεδόν ανυπόδητους κληρικούς.
Αυτή η ιδιομορφία είναι πολύ σημαντική, γιατί σε αυτήν οφείλεται η ασφαλής λειτουργία της "χύτρας". Ο χριστιανισμός μιμούνταν τα χαρακτηριστικά του Κυρίου Του ...Του απόλυτα ισχυρότερου Κυρίου, που γνώρισε η ιστορία ...Του πιο ισχυρού κεφαλαιοκράτη, που γνώρισε ο κόσμος και ο οποίος από επιλογή ήταν απόλυτα φτωχός. Αυτή η ιδιομορφία της απόλυτης ισχύος με τη "βιτρίνα" της απόλυτης "στέρησης" διασφάλιζε την παντοδυναμία της Εκκλησίας ό,τι λάθη και να έκαναν οι κατά καιρούς διαχειριστές της. Δεδομένης της "απουσίας" του πετυχημένου Κυρίου της, ο μηχανισμός της Εκκλησίας ήταν το απόλυτο "μέτρο" της οικονομικής επιτυχίας μέσα στη χριστιανική κοινωνία. Ο "απών" Κύριος ήταν το απόλυτο "μέτρο" του πλούτου και της ισχύος και αναγκαστικά θα παρέμενε αξεπέραστος. Άρα, το ιερατείο μπορούσε και έλεγχε την "κίνηση" του κάθετου "άξονα" μέσα σ' αυτήν.
Όσο καλά κι αν πήγαινε η οικονομία, κανένας δεν μπορούσε να γίνει πιο "πετυχημένος" ή πιο "πλούσιος" από τα όρια που έθετε η Εκκλησία, εφόσον αυτή εκπροσωπούσε την "επιτυχία" του Θεού. Ταυτόχρονα μπορούσε να ελέγχει και τον οριζόντιο "άξονα" μέσα σ' αυτήν ...Τον "άξονα" εκείνον, στον οποίο κινούνταν αυτοί, οι οποίοι δυσκολεύονταν να επιβιώσουν και αρνούνταν ν' ακολουθήσουν. Όσο άσχημα και να πήγαινε η οικονομία, κανένας δεν μπορούσε να έχει ως "άλλοθι" τη φτώχεια για να εγκαταλείψει τον χριστιανισμό, εφόσον τα όρια της φτώχειας τα καθόριζαν οι αρνητές κάθε υλικού πλούτου ιερείς του —θεωρητικά πάντα αυτό—.
Η "χύτρα" ήταν απόλυτα σφραγισμένη. Δεν υπήρχε έξοδος ούτε από "πάνω" ούτε από το "πλάι". Δεν μπορούσες να βγεις "πάνω" από τον χριστιανισμό όσο "πετυχημένος" κι αν ήσουν, όσο κι αν διαφωνούσες με τις απόψεις του. Δεν μπορούσες να βγεις από το "πλάι" του όσο αποτυχημένος κι αν ήσουν, όσο κι αν υπέφερες εξαιτίας του. Αυτός ο εξαιρετικά έξυπνος σχεδιασμός θωράκιζε ολόκληρο το χριστιανικό σύστημα με την απόλυτη "νομιμότητα" και "ηθική". Σε έναν κόσμο, ο οποίος πεινούσε άθελά του, την εξουσία την κατείχαν άνθρωποι, οι οποίοι πεινούσαν ηθελημένα ...ή τουλάχιστον έτσι έδειχναν προς τα έξω. Σε έναν κόσμο, ο οποίος ήταν φτωχός άθελά του, υπήρχαν "τάγματα" εκλεκτών, τα οποία "επισήμως" αποστρέφονταν κάθε είδους ιδιοκτησία. Σε έναν κόσμο, τον οποίο προσπαθούσαν να διατηρήσουν σε σεξουαλική "εγκράτεια", οι "εκλεκτοί" των "εκλεκτών" έδιναν όρκους "αγαμίας".
Έχοντας ο χριστιανισμός αυτό το σχεδιαστικό πλεονέκτημα, μπορούσε στη συνέχεια να το θωρακίζει υπέρ της αντοχής του ...Να το θωρακίζει απέναντι στην οποιαδήποτε απειλή θα μπορούσε να προκληθεί από την οικονομική λειτουργία της κοινωνίας ...Τη λειτουργία που δημιουργεί τις "πιέσεις". Βασικός στόχος ήταν να διατηρείται μονίμως η χριστιανικότητα του συστήματος και να μην απειλείται από τις απόψεις των απλών μελών του ...όσο ισχυροί και αν γίνονταν λόγω της οικονομίας. Το "καπάκι" σε αυτήν τη "χύτρα" έπρεπε να διασφαλίζεται ότι θα παραμένει χριστιανικό, ώστε να ταυτίζεται πάντα με αυτήν τη "χύτρα" και να μην απομακρύνεται από αυτήν, δημιουργώντας προβλήματα. Το "καπάκι" έπρεπε να είναι στην κυριολεξία "βιδωμένο" πάνω σε αυτήν τη "χύτρα" ...Το χριστιανικό "καπάκι" πάνω στη χριστιανική "χύτρα".
Αυτό το προαπαιτούμενο το διασφάλιζε πολύ εύκολα τόσο το Ορθόδοξο όσο και το Καθολικό δόγμα. Πώς το διασφάλιζαν; Με τον τρόπο που είπαμε. Βάζοντας, ως απόλυτη κορυφή, την Εκκλησία πάνω από την κοινωνία. Βάζοντας ως απόλυτο μέτρο της υλικής περιουσίας την υποτιθέμενη περιουσία του Θεού ...Το υλικό μέρος της περιουσίας Του. Συνέδεαν την Εκκλησία με την έννοια του υλικού κεφαλαίου και αυτό —όσο κι αν φαίνεται ασήμαντο— είναι το όλο μυστικό της επιβίωσης του χριστιανισμού. Το υλικό κεφάλαιο της Εκκλησίας δεν επέτρεπε στην οικονομική λειτουργία να απειλεί τον χριστιανισμό. Εφόσον η Εκκλησία, ως ο πιο ισχυρός οικονομικός παράγοντας του χριστιανισμού, ταύτισε τα συμφέροντά της με το υλικό κεφάλαιο, κανένα άλλο συμφέρον δεν μπορούσε να την παρακάμψει. Τα συμφέροντα ολόκληρης της αυτοκρατορίας της θα ήταν κεφαλαιοκρατικά.
Γιατί όμως αυτό είναι τόσο σημαντικό; Γιατί η οικονομική λειτουργία, ακόμα και σε περίπτωση λανθασμένων χειρισμών ή εκφυλισμού της, δεν μπορούσε να απειλήσει τον ίδιο τον χριστιανισμό ως σύστημα. Τι απειλεί το κεφάλαιο; Το χρήμα. Ποιοι απειλούν τους κεφαλαιοκράτες; Οι τραπεζίτες. Με αυτήν την επιλογή της η Εκκλησία απέκλεισε το ενδεχόμενο να απειληθεί από αυτούς. Γνώριζε τον κίνδυνο. Το χρηματοοικονομικό δεδομένο δεν ήταν ποτέ άγνωστο στο σύστημα. Πάντα το χρήμα υπήρχε εντός της οικονομίας και το σύστημα γνώριζε την "αντιπαλότητα" μεταξύ κεφαλαίου και χρήματος. Γνώριζε την αντιπαλότητα μεταξύ κεφαλαιοκρατών και τραπεζιτών. Άρα, η κύρια μέριμνα του συστήματος ήταν ν' αποφευχθεί ο "εκφυλισμός" του κεφαλαιοκρατικού συστήματος σε μονεταριστικό ..."Πάθηση" του συστήματος ήταν ο μονεταρισμός ...Πάθηση ...και μάλιστα τόσο μεγάλη, που, αν δεν ελεγχθεί εγκαίρως, μπορεί να οδηγήσει ένα σύστημα στον "θάνατο". Η "λευχαιμία" του συστήματος είναι ο μονεταρισμός.
Όταν κάποιος μπορεί με "φωτοτυπίες" να αποκτά "ισοδύναμα" περιουσιών, τα οποία απαίτησαν τόνους αίματος για ν' αποκτηθούν, είναι θέμα χρόνου να δημιουργηθεί πρόβλημα. Όταν με προσθαφαιρέσεις και τοκογλυφικά κόλπα "αφαιρείς" από κάποιους φέουδα, τα οποία τους δόθηκαν ως "εύνοια" από τον "Θεό" και την Εκκλησία, είναι θέμα χρόνου η ανατροπή της "τάξης" μέσα στην αυτοκρατορία. Από τα χρόνια της Αρχαίας Αθήνας γνώριζαν κιόλας τον κίνδυνο του χρήματος. Έχοντας όμως το χριστιανικό σύστημα ως "κορυφή" την Εκκλησία μεγαλοϊδιοκτήτη, τη μετέτρεπε σε ένα "καπάκι" για την οικονομία της. Συνέδεσαν το Ανώτατο Ον με το κεφάλαιο και αυτό έβαζε ένα όριο στα πάντα μέσα στην οικονομία. Μπορείς να γίνεις πλούσιος, αλλά όχι πιο πλούσιος από το Ανώτατο Ον και τον Οίκο Του ...Μπορούσες να γίνεις Ρότσιλντ, αλλά όχι πλουσιότερος από τον Θεό.
Αυτό φαινόταν καί "ηθικό" καί "δίκαιο" για τους απλούς χριστιανούς. "Ηθικό", γιατί κανένας δεν έπρεπε να είναι πλουσιότερος και ισχυρότερος από τον θεματοφύλακα των συμφερόντων του Θεού τους ...και άρα από την Εκκλησία ...Τον Θεό, που μάλιστα περίμεναν να επιστρέψει και φοβούνταν τον θυμό Του ...Τον Θεό, ο οποίος εξασφάλιζε σε όλους αυτούς τα "καλά" του χριστιανισμού. Θα ήταν "άδικο" —με βάση αυτήν τη λογική— ένας απλός χριστιανός, που έγινε πλούσιος μέσα στον ασφαλή Οίκο του Θεού του, να ξεπεράσει τον ίδιο τον Θεό ...Που απέκτησε κεφάλαιο χάρη στα όπλα των οπαδών του Θεού ...Που απέκτησε παραγωγή χάρη στα χέρια των οπαδών του Θεού. Ήταν δηλαδή καθαρά θέμα "ηθικής" τάξης να υπάρχει το όριο της Εκκλησίας σ' ό,τι αφορά τον πλούτο ή το κεφάλαιο που θα μπορούσε ν' αποκτήσει σε αυτόν τον κόσμο ένας κοινός θνητός άνθρωπος.
Πάνω σε αυτήν την αγάπη των πιστών προς τον Θεό και την ανοχή τους προς την περιουσία Του στηρίχθηκε όλος ο σχεδιασμός, ο οποίος προστατεύεται από το "καπάκι" της χριστιανικής "χύτρας". Το "καπάκι" ήταν χρυσό στο ανώτατο μέρος του, επειδή συνδεόταν με τον Θεό, αλλά είχε και έναν πολύ σκληρό εσωτερικό ατσάλινο "πυρήνα". Αν το απόλυτο όριο για όλους τους θνητούς ήταν ο Θεός και η περιουσία Του, αυτό ήταν ένα όριο απόλυτα θεωρητικό, εφόσον κάτω από Αυτόν υπήρχαν οι "εκλεκτοί" του. Δεν μπορούσες να γίνεις πλουσιότερος όχι μόνο από τον Θεό, αλλά ούτε καν από τους "εκλεκτούς" Του. Αυτός ο Θεός δεν ήταν "μόνος" ...Είχε εκλεκτούς "γαλαζοαίματους".
Δεν ήταν ηθικό και δίκαιο να γίνεις πιο πλούσιος από τον Θεό, αλλά δεν μπορούσες να γίνεις πλουσιότερος και από έναν Ελέω Θεού Βασιλιά. Ανήθικο ήταν να πιστεύεις ότι μπορείς να "ελεήσεις" τον εαυτό σου περισσότερο απ' ό,τι ελεεί ο Θεός έναν δικό του "εκλεκτό". Κάτω από τον βασιλιά υπήρχε ο Πρίγκιπας, ο Δούκας, ο Λόρδος, ο Κόμης και ένα ολόκληρο "τείχος", το οποίο δεν μπορούσες να το διαπεράσεις, χωρίς να θεωρηθεί ότι "προσβάλεις" τον Θεό και τις επιλογές Του. Ως εκλεκτοί Θεού κεφαλαιοκράτη κι αυτοί με τη σειρά τους είχαν συνδεθεί με το κεφάλαιο και όχι με το χρήμα ...Φέουδα είχαν υπό την κατοχή τους και όχι μπαούλα με χαρτονομίσματα. Αν δηλαδή η Εκκλησία ήταν το χρυσό "καπάκι" της "χύτρας", κάτω από αυτήν βρισκόταν ο σκληρός "πυρήνας" της, που ήταν οι "εκλεκτοί" της φεουδάρχες.
...Όλοι χριστιανοί ...Όλοι υποταγμένοι στο ίδιο δόγμα ...Όλοι υποταγμένοι στα συμφέροντα της ίδιας θρησκείας ...Όλοι τους κεφαλαιοκράτες και άρα συνδεδεμένοι με τα συμφέροντα του κεφαλαίου ...Θρησκεία και κεφάλαιο απόλυτα ταυτισμένα. Συνδεδεμένη απόλυτα η "βάση" με την "κορυφή" του χριστιανισμού. Η "χύτρα" ήταν "κλειδωμένη" ...Απόλυτα "κλειδωμένη", εφόσον οι απλοί άνθρωποι εξασφάλιζαν εργασία και άρα μεροκάματα από το κορυφαίο κεφάλαιο της αυτοκρατορίας. Ήταν τόσο τέλειος ο σχεδιασμός, που στην ακραία περίπτωση, όπου θα προκαλούνταν κοινωνική αναστάτωση από μια απρόβλεπτα εκτεταμένη προβληματικότητα ή ακόμα και από εγκληματικά λανθασμένους χειρισμούς, να μην υπάρχει κίνδυνος. Πάντα υπήρχαν και οι "βαλβίδες" ασφαλείας. Το σύστημα, για να επιβιώσει, μπορούσε να κόψει μερικά "κεφάλια", ώστε να εκτονωθεί η πίεση.
Όλα τα κεφάλια της αυτοκρατορίας του ήταν στη διάθεσή του. Από τον πρώτο και καλύτερο Πάπα μέχρι τον τελευταίο κόμη και υποκόμη. Από τον πιο ισχυρό βιομήχανο μέχρι τον πιο διεφθαρμένο και ελεεινό συνδικαλιστή. Οι πάντες ήταν στη διάθεση του χριστιανικού συστήματος, προκειμένου αυτό να επιβιώσει ...Μιλημένα και ξεκαθαρισμένα από την αρχή. Μπορείς να πετυχαίνεις με όποιον απάνθρωπο τρόπο μπορείς, αλλά, αν χρειαστεί, θα θέσεις τον εαυτό σου στη διάθεση της αυτοκρατορίας ...Το κεφάλαιο της αυτοκρατορίας πάνω και πρώτα από όλα. Αν ήθελε ο όχλος να δει βασιλικό αίμα να "ρέει", το σύστημα μπορούσε να του το δώσει ...Αρκεί να "ησύχαζε" και να γύριζε ξανά στη "μιζέρια" του. Ένας διεφθαρμένος και άρα άπιστος βασιλιάς θα πέθαινε και ο όχλος θα έπαιρνε έναν νέο αδιάφθορο και άρα πιστό βασιλιά.
Τόσο η Ορθόδοξη Νέα Ρώμη όσο και η Καθολική Ρώμη πολλές φορές χρειάστηκε να θυσιάσουν δικά τους "παιδιά", προκειμένου να επιβιώσει ο σχεδιασμός τους. Πολλές φορές έριξαν ακόμα και δικές τους "σάρκες", για να ηρεμίσει το θηρίο, που λέγεται "όχλος". Αυτό ήταν το μυστικό της επιβίωσής του και αυτό γνώριζαν να το χειρίζονται. Ήταν το τελευταίο τους χαρτί. Το πικρό ποτήρι, το οποίο θα αναγκάζονταν οι ίδιοι να πιούν, προκειμένου να συντηρηθεί η αυτοκρατορία τους ...Το "ποτήρι", το οποίο υπέτασσε ακόμα και τα μεγαλύτερα ιδιωτικά συμφέροντα στα γενικά συμφέροντα του χριστιανισμού.
Όμως, ενώ το Ορθόδοξο και το Καθολικό δόγμα έδωσαν τις "εξετάσεις" τους και πέρασαν με "άριστα", δεν συνέβη το ίδιο με το Προτεσταντικό δόγμα. Η Προτεσταντική Τάξη Πραγμάτων ξεκίνησε ως συνέχεια αυτής της χριστιανικής ιμπεριαλιστικής παράδοσης. Ποτέ όμως δεν δοκιμάστηκε σε ακραίες συνθήκες, ώστε να αποδείξει ότι μπορεί να περάσει τις "εξετάσεις" ...Αν μπορεί να διατηρήσει τη "στεγανότητά" της ή στην οριακή περίπτωση να πάρει τα "κεφάλια" μερικών ισχυρών της ...Αν, δηλαδή, μπορεί να παίξει το τελευταίο "χαρτί" ...Αν έχει τη δυνατότητα να υποτάξει ακόμα και τα πιο ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα γενικά συμφέροντα του χριστιανισμού. Γιατί δεν δοκιμάστηκε ποτέ σε ένα τέτοιο τεστ "αντοχής"; Γιατί απολάμβανε μια πολύ μεγάλη πολυτέλεια. Μια πολυτέλεια, την οποία δεν απόλαυσαν τα άλλα δόγματα. Η τύχη της ήταν ότι εγκαθιδρύθηκε στην κορυφή και άρα ήρθε στα "πράγματα" στην εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων και της αποικιοκρατίας ...Στην εποχή όπου ο χριστιανισμός ανακάλυπτε "χωράφια" για να "τρέχει".
Η εσωτερική κοινωνική "πίεση" δεν απειλούσε τον προτεσταντισμό με "ρήξη", αλλά απλά τον ανάγκαζε να "απλώνεται". Δεν ήρθε ποτέ αντιμέτωπος με μεγάλη "πίεση", γιατί αύξανε συνεχώς το μέγεθός του. Οι πληθυσμοί, οι οποίοι θα πιέζονταν από την οικονομική δυσπραγία και θα έπρεπε να ελεγχθούν, ώστε να γίνει αντιληπτή η αντοχή της "χύτρας", δεν δημιουργούσαν ποτέ πρόβλημα, γιατί εκτονώνονταν στη μετανάστευση. Τους πληθυσμούς αυτούς τους "ξεφορτώνονταν" ο προτεσταντισμός στη Νέα Γη. Όταν γέμισε η Νέα Γη, άρχισε να γεμίζει η Αυστραλία.
Το προτεσταντικό σύστημα, δηλαδή, δεν κλήθηκε ποτέ ν' αντιμετωπίσει μια κατάσταση μεγάλης κοινωνικής αναταραχής με εγκλωβισμένους πληθυσμούς ...Με πληθυσμούς, οι οποίοι θα στρέφονταν εναντίον των "ανώτερων" τάξεων και όχι εναντίον αλλόθρησκων ή αλλόδοξων, εκτονώνοντας την εσωτερική του "πίεση" ..."Πίεση", η οποία θα εκδηλωνόταν εναντίον των "πάνω" και όχι εναντίον των "δίπλα". Το προτεσταντικό σύστημα είχε βρει μια λύση, η οποία δεν το απειλούσε και βέβαια δεν αποκάλυπτε τις αδυναμίες του ...Απλωνόταν ...Άπλωνε τα συμφέροντά του ...Λειτουργούσε σαν ανοικτή "κατσαρόλα" και όχι σαν "χύτρα".
Η τύχη αυτής της "κατσαρόλας" ήταν ο Νέος Κόσμος. Αν πέρα από την Ευρώπη της Ρώμης δεν υπήρχε η αμερικανική ήπειρος, ο προτεσταντισμός όχι απλά δεν θα άκμαζε, αλλά δεν θα επιβίωνε καν. Στην πρώτη μεγάλη κρίση η Ρώμη θα άρπαζε δια της βίας το ανεξέλεγκτο ποίμνιό του. Η τύχη του ήταν αυτός ο Νέος Κόσμος, γιατί όχι απλά του έδινε δυνατότητα να επιβιώσει, αλλά του έδινε πλεονέκτημα έναντι των άλλων δογμάτων ...Τον έκανε πιο "γρήγορο" ...Του εξασφάλιζε συμπάθειες και από τους πιστούς των άλλων δογμάτων. Λογικό είναι αυτό. Η απλή "κατσαρόλα" πιο εύκολα απλώνεται από την πολύπλοκη χύτρα. Ειδικά μάλιστα όταν απευθύνεται στα ένστικτα όλων των χριστιανών και τους υπόσχεται κέρδη έναντι κάποιων άλλων. Κάθε φορά, λοιπόν, που αύξανε την "πίεσή" του στην Ευρώπη, απλωνόταν εις βάρος κάποιων άλλων ...παντού στον Πλανήτη. Για όσο διάστημα υπήρχαν οι "δίπλα", δεν κινδύνευε. Όμως, η Γη δεν είναι άπειρη. Κάποτε τελειώνει, ενώ οι πληθυσμοί συνεχώς αυξάνονται.
Αυτή ακριβώς είναι η αδυναμία του. Η "ταχύτητά" του τον φέρνει κάθε φορά πιο κοντά στην αδυναμία. Το "δίπλα" κάποτε τελειώνει. Κάποτε ο προτεσταντισμός θα έπρεπε ν' αντιμετωπίσει την εσωτερική πίεση και αυτό —για κάποιον που έχει γνώσεις— είναι απίθανο να το καταφέρει. Στερείται κεντρικού "αλάθητου" ιερατείου, το οποίο να αποφασίζει για όλους με τον πιο απόλυτο τρόπο και ταυτόχρονα δεν έχει "καπάκι" την περιουσία μιας κεντρικής Εκκλησίας. Δεν ελέγχει δηλαδή τον κάθετο "άξονα" της κοινωνίας του. Δεν έχει ένα ανώτατο "όριο" επιτυχίας, που να περιορίζει τα ιδιωτικά συμφέροντα και ταυτόχρονα δεν έχει συνδεθεί ως δόγμα απόλυτα με την υλική μορφή κεφαλαίου. Τι σημαίνει αυτό; ...Ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να "εκφυλιστεί". Να γίνει το σύστημα της μονεταριστικό και να "πεθάνει". Αν δηλαδή η οικονομική λειτουργία το επιτρέπει, οι ισχυροί της οικονομικοί παράγοντες φεύγουν από το "αργό" κεφάλαιο και πηγαίνουν στο "γρήγορο" χρηματοοικονομικό δεδομένο.
Αυτό όμως είναι τραγικό. Γιατί; Γιατί οι αποφάσεις τους θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και αυτά δεν θα ταυτίζονται με αυτά του κεφαλαίου. Οι αποφάσεις τους θα θίγουν την ισχύ της αυτοκρατορίας και ταυτόχρονα θα "πιέζουν" αφόρητα τη βάση. Όταν δεν υπάρχει το όριο του Θεού και των δούλων, οι οποίοι αποφασίζουν να περιορίσουν τους πάντες κάτω από αυτό, ποιος θα περιορίσει τους ιδιώτες, που θα αποφασίζουν μόνοι τους; ...Τους πανίσχυρους ιδιώτες, οι οποίοι όχι απλά δεν θα περιορίζονται από τις εντολές του χριστιανικού συστήματος, αλλά θα χρησιμοποιούν και το ίδιο, για να αυξήσουν τα συμφέροντά τους ...Τους ιδιώτες, οι οποίοι μπορεί να μην είναι κεφαλαιοκράτες και άρα να βάζουν το χριστιανικό σύστημα να παίρνει αποφάσεις εις βάρος του κεφαλαίου του και άρα εις βάρος της ισχύος του.
Ταυτόχρονα, εντός του προτεσταντικού κόσμου δεν εξασφαλίζεται ούτε καν η χριστιανικότητα του ίδιου του συστήματος. Αλλάζοντας τα δεδομένα στην οικονομική λειτουργία, πάντα θα υπάρχει κίνδυνος να παρακαμφθούν οι χριστιανοί από την κορυφή του χριστιανισμού, εφόσον στον χρηματοοικονομικό τομέα δεν υπάρχουν περιορισμοί ...Να παρακαμφθούν από αλλόθρησκους. Ένα ενδεχόμενο καθόλου απίθανο, εάν σκεφτεί κάποιος ότι επί αιώνες μέσα στον χριστιανισμό οι κυρίαρχοι τού τραπεζικού συστήματος ήταν οι Εβραίοι. Στην γη, για παράδειγμα, δεν μπορείς να παρακάμψεις τον χριστιανό φεουδάρχη. Στο χρηματοοικονομικό πεδίο δεν έχεις αυτό το πρόβλημα. Ο εκφυλιστικός κίνδυνος, δηλαδή, δεν είναι απλά υπαρκτός, αλλά απολύτως βέβαιος.
Όλα αυτά η χριστιανική αυτοκρατορία δεν τα αντιλήφθηκε εγκαίρως. Δεν κατάλαβε τον κίνδυνο, που αντιπροσώπευε γι' αυτήν ο προτεσταντισμός. Το οικονομικό περιβάλλον εκείνης της εποχής τού επέτρεπε να κρύβει τις ατέλειές του. Εκμεταλλεύτηκε την εποχή της αποικιοκρατίας και δεν εκτέθηκε. Σε πρώτη φάση "απλώθηκε" στον Νέο Κόσμο. Γέμισε τον Νέο Κόσμο με όλους τους Ευρωπαίους που δεν ήθελε στα "πόδια" του και "εκτόνωσε" την "πίεσή" του σε πρώτη φάση. Ακολούθησε η ίδια πολιτική σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη ...Όπου υπήρχε χώρος "έσπρωχνε" πληθυσμούς.
Αυτό ήταν τύχη, γιατί εκτόνωνε τα προβλήματα και έκρυβε τις αδυναμίες του ...Αδυναμίες τεράστιες ...Αδυναμίες, οι οποίες σε κάποια στιγμή θα έπλητταν τον ίδιο τον χριστιανισμό ως σύστημα ...Αδυναμίες, που, αν αφήνονταν να εξελιχθούν, στο τέλος θα έφταναν στο σημείο να μην είναι διαχειρίσιμες ...Αδυναμίες, που ο χριστιανισμός δεν θα μπορούσε —προκειμένου να τις απαλείψει— να πάρει τη "σκυτάλη" από τους Προτεστάντες και να τη δώσει σε κάποιο άλλο δόγμα, το οποίο αποδεδειγμένα είχε καλύτερο σχεδιασμό ...Απλά πράγματα. Αν φτάναμε στο 1989 και δεν μπορούσε ο προτεσταντικός κόσμος να "καταπιεί" το πρώην Ανατολικό Μπλοκ —και άρα να "εκτονώσει" την "πίεσή" του— θα είχαμε ενδοχριστιανική σύγκρουση. Η Ρώμη θα αντιλαμβάνονταν το πρόβλημα και θα τον "τελείωνε".
Όμως, ούτε εκείνη την ευκαιρία εκμεταλλεύτηκε ο χριστιανισμός, για ν' αλλάξει "πορεία". Το 1990 ο Πάπας πείσθηκε από τον "πιτσαδόρο" Γκορμπατσόφ ότι "παραδιδόταν" χωρίς προβλήματα και δεν επενέβη, για να απαλείψει τον κίνδυνο. Οι Προτεστάντες τον "υπνώτισαν". Έβαλαν τον Γκορμπατσόφ να τον "πείσει" για την "ειλικρίνειά" του. Γι' αυτόν τον λόγο βέβαια ήταν τόσο "δημοφιλής" ο Γκορμπατσόφ στα εβραϊκής ιδιοκτησίας ΜΜΕ του προτεσταντισμού. Προπαγάνδα ήταν ...μέχρι να τον προσλάβουν να πουλάει "πίτσες". Από τη στιγμή που ο προτεσταντισμός βρήκε εκείνη τη δήθεν-"λύση", πήρε παράταση ...Παράταση όμως επικίνδυνη, γιατί στο μεταξύ απειλούσε ολόκληρο το χριστιανικό σύστημα.
Προκειμένου να επιβιώσει ο ίδιος, ξόδευε την "πίστωση" του χριστιανισμού. Προκειμένου να λειτουργήσει με το μέγιστο χρηματοοικονομικό κέρδος, "έβγαζε" από τον χριστιανισμό το κεφάλαιο του ...Έβαζε στο "παιχνίδι" τους Εβραίους και άρα αλλόθρησκους. Με χριστιανική τεχνογνωσία έβαζε στο "παιχνίδι" την μέχρι τότε "ανύπαρκτη" τεχνολογικά και παραγωγικά Κίνα ...Έβαζε στο "παιχνίδι" την "τελειωμένη" Ινδία. Όλοι αυτοί μπήκαν στο "παιχνίδι" του ιμπεριαλισμού, εξαιτίας της αδυναμίας του προτεσταντισμού να προσκολληθεί απόλυτα στα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα του χριστιανισμού ...Εξαιτίας της αδυναμίας του προτεσταντισμού να ελέγξει τα εσωτερικά του ιδιωτικά συμφέροντα, τα οποία πλέον δεν ήταν κεφαλαιοκρατικά ...Οι έμποροι και οι τραπεζίτες έκαναν "κουμάντο" στον Προτεσταντισμό και αυτό ήταν επικίνδυνο.
Με αυτόν τον τρόπο φτάσαμε στην Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αυτή η Τάξη δεν είναι αυθεντική χριστιανική Τάξη Πραγμάτων και αυτή είναι η μεγάλη απόδειξη της αδυναμίας του προτεσταντικού σχεδιασμού. Είναι μια μικτή εβραιοπροτεσταντική Τάξη Πραγμάτων, η οποία απειλεί την παντοδυναμία του ίδιου του χριστιανισμού. Βάζει στο "κόλπο" και άλλες θρησκείες με τρόπο τέτοιο, που δεν είναι αναστρέψιμος. Δεν είναι αναστρέψιμος, γιατί απλούστατα γίνεται εις βάρος του κεφαλαίου και υπέρ του χρήματος. Πουλάει το κεφάλαιό του ο χριστιανισμός, για να εισπράττει μεγαλύτερο κέρδος σε χρήμα. Χάνει το πολύτιμό του κεφάλαιο και μαζί με αυτό και τα εκατομμύρια θέσεων εργασίας που αυτό πρόσφερε. Χάνει τους πραγματικά ισχυρούς ιδιοκτήτες τού κεφαλαίου και μαζί τους χάνει και την πραγματικά ισχυρή συμμαχία των εργατών τους και άρα των λαών. Αυτό, το οποίο του μένει, είναι η συμμαχία των τραπεζιτών, των εμπόρων και των δικών τους συμμάχων ...Των μοντέλων, των δημοσιογράφων και των κομμωτριών. Αυτό είναι εκφυλιστικό φαινόμενο του συστήματος και είναι θέμα χρόνου να το οδηγήσει στον "θάνατο".
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων μοιάζει να είναι χριστιανική, αλλά δεν είναι τέτοια ...Μοιάζει, αλλά είναι αθωράκιστη. Όχι μόνον δεν έχει "καπάκι", για να ελέγχει τον κάθετο "άξονά" της, αλλά δεν έχει καν την "ηθική" να ελέγχει και τον οριζόντιο "άξονα". Δεν έχει πλέον την ατσάλινή της "ασπίδα" ...Την "ασπίδα" της ηθικής της, που την προστατεύει από την αντίδραση του κόσμου ...Την "ασπίδα", που προστατεύει τους "εκλεκτούς" της από την κρίση του κόσμου ...Την "ασπίδα", που εξασφάλιζαν οι ταπεινοί δούλοι μιας πανίσχυρης Εκκλησίας ...Την "ασπίδα", που εξασφάλιζαν οι φτωχοί δούλοι μιας πάμπλουτης Εκκλησίας.
Όταν όμως δεν έχει "καπάκι" ασφαλείας, αλλά και την ηθική "νομιμότητα" να "συνομιλεί" με τη φτωχή "βάση", δεν έχει και "βαλβίδες" ασφαλείας. Οι διαχειριστές της δεν είναι οι απόλυτα ισχυροί άνθρωποι της αυτοκρατορίας, ώστε με την εξουσία τους να "παίρνουν" κεφάλια για να εκτονώσουν την κατάσταση. Εφόσον δεν έχει κεντρική Εκκλησία, που να αποτελεί το "ταβάνι" και άρα και το απόλυτο "μέτρο" του πλουτισμού, είναι βέβαιον ότι ιδιώτες έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Ποιος θα πάρει τις αποφάσεις για την εκτόνωση; Οι ιδιώτες θα πάρουν την απόφαση να "αυτοαποκεφαλιστούν", για να σωθεί η αυτοκρατορία; Ποιος θα πάρει τις αποφάσεις να θυσιάζει "εκλεκτούς", προκειμένου να "εκτονώσει" εσωτερικές πιέσεις;
Αυτά, τα οποία βλέπουμε σήμερα, είναι πρωτοφανή ...Αυτά, τα οποία βλέπουμε εμείς οι απλοί πολίτες στη βάση και τα οποία είναι πολύ καλύτερα από αυτά που δεν βλέπουμε — και συμβαίνουν στην κορυφή. Είναι πρωτοφανή, όχι γιατί είναι πιο άθλια από παλαιότερα, αλλά γιατί είναι πιο ορατά από παλαιότερα. Βλέπουμε τους κοινούς λακέδες του συστήματος όχι απλά να ζουν καλύτερα από τους κοινούς ανθρώπους, αλλά να μην τους ενδιαφέρει αν τους προκαλούν. Αυτή είναι η διαφορά και αυτό είναι που κάνει την κατάσταση "εκρηκτική".
Την κάνει εκρηκτική, γιατί αργά η γρήγορα θα έρθουν σε μεταξύ τους σύγκρουση οι λίγοι ισχυροί —οι οποίοι σκέφτονται μόνον τα κέρδη τους— με τους άπειρους —οι οποίοι δεν μπορούν να επιβιώσουν—. Οι ισχυροί δεν περιορίζονται από κανέναν και διαρκώς θα παίρνουν ευνοϊκές αποφάσεις για τους ίδιους εις βάρος των λαών και κατ’ επέκταση εις βάρος της αυτοκρατορίας. Φυσικό είναι αυτό, εφόσον ο προτεσταντισμός δεν έχει ένα ανώτερο κι αμετακίνητο "καπάκι", ώστε να περιορίζει τις "ανοδικές" τάσεις των κοινών θνητών. Δεν υπάρχει "καπάκι", όταν ένα άτομο, όπως ο Εβραίος Ρότσιλντ, καταφέρνει να είναι σήμερα εντός του χριστιανισμού —και με τα μέσα του χριστιανισμού— σχεδόν πιο πλούσιος και από την Εκκλησία και από τον Κύριο του χριστιανισμού. Απομακρύνεται αυτός από τους κοινούς χριστιανούς και μαζί του "παίρνει" και τους διάφορους ομόθρησκούς του ...Τους Μπάφετ, τους Σόρος τους Μπενράνκε κλπ.. Ανοίγουν την "ψαλίδα" σε μια κοινωνία, η οποία δεν μπορεί να τους περιορίσει.
Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της προτεσταντικής Νέας Τάξης. Όσο "απομακρύνονται" οι ισχυροί της, τόσο μεγαλύτερη πίεση δέχεται η βάση. Όσο περισσότερος πλούτος, κεφάλαιο και πόροι συγκεντρώνεται σε λιγότερα "χέρια", τόσο περισσότερα "στόματα" μένουν νηστικά. Το προτεσταντικό σύστημα είναι απόλυτα αδύναμο να ελέγξει την κατάσταση. Από την κορυφή του —για λόγους συμφέροντος— "φεύγουν" ανεξέλεγκτα οι πλούσιοι και δεν υπάρχουν πιο ισχυροί από αυτούς ιερείς, για να τους εμποδίσουν. Από τη βάση της απειλούν με εγκατάλειψη άνθρωποι και δεν υπάρχουν πιο φτωχοί από αυτούς ιερείς, για να τους πείσουν ότι τους "συμφέρει" να παραμείνουν. Δεν έχουν κεφάλαιο, για να υποσχεθούν στη μάζα απασχόληση και πρόοδο.
Για διαφορετικούς λόγους και από διαφορετικές αφετηρίες αρχίζουν κι εγκαταλείπουν οι πιστοί του το "όχημά" του. Ο συνεχής οπορτουνισμός των πλουσίων και η επίσης συνεχής αμφισβήτηση των φτωχών και ανέργων απέναντι στην ηθική αυτού του συστήματος, οδηγούν την κατάσταση στα όρια. Η "χύτρα" είναι "ανοικτή" από παντού και αυτό σημαίνει ότι δημιουργείται κίνδυνος "ανάφλεξης" ...Δεν μπορεί να ελεγχθεί η κατάσταση από το σύστημα ...Από το Προτεσταντικό σύστημα. Αυτό είναι το πρωτοφανές φαινόμενο για τον χριστιανισμό. Κάποτε το Καθολικό ή το Ορθόδοξο σύστημα παρακολουθούσε τις εξελίξεις και δεν άφηνε τα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το σημείο. Λάμβανε προκαταβολικά τα μέτρα του ...Άπληστοι Εβραίοι τραπεζίτες πάντα υπήρχαν.
Δεν εμφανίστηκαν οι Εβραίοι τραπεζίτες τώρα, σαν ένα φαινόμενο της νέας εποχής. Οι Εβραίοι τραπεζίτες πάντα υπήρχαν. Η ίδια η Ρώμη τούς είχε δημιουργήσει, εφόσον αυτήν τους είχε παραχωρήσει το "προνόμιο" της τοκογλυφίας, για να προστατεύσει τους χριστιανούς από την "αμαρτία". Δεν τους φοβόταν όμως. Δεν τους επέτρεπε να φτάνουν ούτε στο επίπεδο του "υποκόμη", προκειμένου να την απειλήσουν. Όταν, για τον οποιονδήποτε λόγο ξεπερνούσαν τα ανεκτά όρια και απειλούσαν τον σχεδιασμό της "χύτρας", φρόντιζε η Εκκλησία για τα δέοντα. Τους "εξάτμιζε" στην κυριολεξία.
Σε περιοδικά διαστήματα μάζευε τους άπληστους Εβραίους και τους έκανε ωραιότατα "φωτιστικά" δημοσίων χώρων στη Ρώμη. Αυτό, όχι βέβαια εν αγνοία των ισχυρών Εβραίων. Υπήρχε συνομωσία μεταξύ Ρώμης και σιωνιστών. Αυτό ήταν το κόλπο. Αυτό ήταν το κόστος, που πλήρωναν οι Εβραίοι, για να συμμετέχουν στη νομή των χριστιανικών κερδών. Ήταν ο "ατμός", που περιοδικά έβγαινε από τη "χύτρα", προκειμένου να κινείται η "ατμομηχανή" του χριστιανισμού. Όσο πιο "γρήγορα" πήγαινε η χριστιανική οικονομία —και άρα όσο πιο μεγάλα κέρδη παρήγαγε— τόσο πιο συχνά θα τους μάζευε, γιατί τόσο πιο γρήγορα θα ισχυροποιούνταν και οι ίδιοι. Αυτό είναι λογικό, εφόσον οι Εβραίοι ήταν αυτοί, οι οποίοι χειρίζονταν το μεταβλητό μέρος της οικονομίας και άρα το χρήμα. Όταν λοιπόν έφταναν σε ένα προκαθορισμένο σημείο "πίεσης", εκτονωνόταν η κατάσταση και ξαναπήγαιναν στο μηδέν, προκειμένου να ξαναξεκινήσουν. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνική "χύτρα" δεν έσπαζε και η χριστιανική "ατμομηχανή" κινούνταν με όση ταχύτητα επιθυμούσε η ηγεσία της.
Γιατί όμως επιλέχθηκαν οι διαφορετικοί Εβραίοι να πλουτίζουν και όχι κοινοί χριστιανοί; Γιατί σε μια ατμομηχανή από διαφορετικό υλικό είναι ο ατμός και από διαφορετικό υλικό είναι τα γρανάζια. Με το υλικό των γραναζιών δεν μπορείς να εκτονώνεις την κατάσταση ...Δεν μπορείς κατά βούληση να τα αφήνεις να γιγαντώνονται και μετά να τα καταστρέφεις, ώστε να γιγαντωθούν ξανά. Δεν μπορείς να καταδιώκεις και να καταστρέφεις πλούσιους χριστιανούς, χωρίς να εξηγείς τον λόγο. Οι Εβραίοι ήταν η τέλεια επιλογή ...Δέχονταν να κάνουν αυτόν τον "κύκλο" μεταξύ ζενίθ και ναδίρ στην οικονομία ...Βόλευε τους ίδιους και βόλευε τους χριστιανούς προστάτες τους. Εξαιτίας τους εκτονωνόταν εύκολα η πίεση του χρήματος απέναντι στο κεφάλαιο και ταυτόχρονα ικανοποιούνταν και οι πιστοί χριστιανοί, που κάποιος, ο οποίος "προκάλεσε" τον Θεό με την απληστία του, έπαιρνε αυτό που δικαιούνταν.
Σήμερα, εξαιτίας του συνεταιρισμού του κυρίαρχου χριστιανικού δόγματος με τους Εβραίους, δεν λειτουργεί η "ατμομηχανή" με τον ίδιο τέλειο τρόπο. Συνεχώς αυξάνει την "πίεσή" της, χωρίς να υπάρχουν "αντίμετρα", που να αποτρέπουν την κοινωνική "έκρηξη" ...Μια "έκρηξη", που είναι ορατό —και στους τυφλούς πλέον— πως είναι αναπόφευκτη. Πώς να μην είναι αναπόφευκτη; Οι δυνάμεις του χρήματος με επικεφαλής τους Εβραίους συγκεντρώνουν απίστευτες ποσότητες κερδών και δεν ελέγχονται από κανέναν. Προκαλούν οι πάντες πλέον και όχι μόνον οι "εκλεκτοί". Δεν μιλάμε για τους "εκλεκτούς" των "εκλεκτών" του πλούτου ...Μιλάμε για τα αναλώσιμα του συστήματος ...Για τα "τίποτε", που το σύστημα τα φτιάχνει με τους μισθούς του ...Για τα "τίποτε", που πληρώνονται από τους φόρους των θυμάτων τους.
Κάποτε η Καθολική Εκκλησία δεν είχε πρόβλημα να αρνηθεί να δώσει ένα διαζύγιο σε έναν βασιλιά. Δεν τον ξεχώριζε από τους απλούς πιστούς, για να προστατεύσει το δόγμα της, αλλά και να συντηρήσει την εικόνα της. Σήμερα όχι οι βασιλιάδες, αλλά οι παρταλάδες κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να υπολογίζουν κανέναν. Βλέπουμε, για παράδειγμα, έναν Εβραίο μοιχό Στρος Καν να κάνει ό,τι θέλει και κανένας να μην τον ενοχλεί. Βλέπουμε έναν καραγκιόζη να κατέχει μια θέση, η οποία επηρεάζει την τύχη ολόκληρων κρατών και λαών και μετά τον βλέπουμε να τον σέρνουν με χειροπέδες, είτε γιατί "επιτέθηκε" σε μια εργαζόμενη καθαρίστρια είτε γιατί δεν άφησε "βίζιτα" για "βίζιτα" στα επαγγελματικά του ταξίδια ...Στα ταξίδια, που αφορούσαν τις τύχες των ανθρώπων.
Αυτός ο άνθρωπος είναι που ζητάει από τους λαούς θυσίες, για να "σωθούμε" όλοι μαζί. Αυτό δεν είναι το πρωτοφανές. Πρωτοφανής είναι η ξεδιαντροπιά και η ανηθικότητα, που διακρίνει αυτούς οι οποίοι ζητάνε πλέον τις θυσίες. Κάποτε και η Εκκλησία με τους φεουδάρχες της έβαζαν επίσης τους υπαλλήλους τους να ζητάνε θυσίες από τους ανθρώπους, για να επιβιώσει το σύστημα. Ζητούσαν θυσίες, αλλά αυτό έβαζαν να το κάνουν αποστεωμένοι ιερείς και όχι φιλήδονοι καραγκιόζηδες. Ανάγκαζαν τους ιερείς τους να κάνουν θυσίες και οι ίδιοι, ώστε να δίνουν το καλό "παράδειγμα". Μπορούσαν να κάψουν στην πυρά έναν ιερέα, ο οποίος πιάστηκε Μεγάλη Παρασκευή με το λουκάνικο στο στόμα.
Σήμερα δεν θεωρούν καν ότι πρέπει να έχουν μια ηθική "βιτρίνα". Οι άνθρωποι στην κυριολεξία είναι ξεδιάντροποι και εξόφθαλμα ανήθικοι. Θυσίες από τους ανθρώπους ζητούν άνθρωποι, οι οποίοι την επόμενη στιγμή θα τους δεις να δίνουν συνέντευξη σε περιοδικά life style, προκειμένου να εξηγήσουν το πόσο τους ενοχλεί το σκάφος όταν "κουνάει". Κοινοί υπάλληλοι του συστήματος ζητούν από τους λαούς θυσίες και οι ίδιοι πλουτίζουν από τις θυσίες αυτές. Βλέπουμε, για παράδειγμα, τον "εργαζόμενο" της Νέας Τάξης Τόμσεν να σκέφτεται για τους Έλληνες, όπως σκέφτεται κάποιος για τα κατοικίδιά του ...Όπως σκέφτεται κάποιος για τη ζωή που πρέπει να εξασφαλίσει σε κάποια "κατώτερα" είδη. Ως "ανώτερος" εργαζόμενος έκρινε ο ίδιος ότι πρέπει να αμειφθεί με δεκάδες χιλιάδες ευρώ τον μήνα, ενώ τα "κατοικίδια" στην Ελλάδα θα μπορέσουν να ζήσουν με 400 ευρώ.
Το "μικρόβιο" της ανηθικότητας της Νέας Τάξης έχει περάσει μέσα στις ίδιες τις κοινωνίες, που βρίσκονται στο "μάτι" του κυκλώνα. Καθημερινά αναπτύσσονται συμπεριφορές τόσο προκλητικές, που σε άλλες εποχές από μόνες τους θα ήταν το αίτιο να ξεσπάσει επανάσταση. "Μαζί" θα περάσουμε την κρίση, δήλωσε ο γνωστός Γιωργάκης, ο "πατριώτης". Απόδειξη πατριωτισμού θεωρεί την αντοχή στη φτώχεια, η οποία όμως φρόντισε να μην τον αφορά ...Ο Γιωργάκης, που βαστάει απλήρωτους τους δικούς του υπαλλήλους και ταυτόχρονα φτιάχνει σάουνες στο γραφείο του ...Ο Γιωργάκης, που θέλει ο Έλληνας να ζει με 400 ευρώ τον μήνα και αγοράζει για τον εαυτό του ποδήλατο 15000 ευρώ.
..."Μαζί", αναφώνησαν όλοι οι βουλευτές, που θα έπαιρναν τις σκληρές αποφάσεις ..."Μαζί", αναφώνησε και ο Νιότης, που θέλει να προστατεύσει τον Γιωργάκη σαν εθνικό "κεφάλαιο". "Μαζί", όμως, τι σημαίνει; "Μαζί" θα περάσουμε τις δυσκολίες, αλλά αυτοί, οι οποίοι αποφασίζουν, θα τις περάσουν πλούσια; Τι "Μαζί" είναι αυτό, όταν αυτός, ο οποίος ψηφίζει για τη σκληρή λιτότητα, εξαιρεί τον εαυτό του με μισθό χιλιάδων ευρώ και καταδικάζει στην πείνα όλους τους υπολοίπους; Τι "Μαζί" είναι αυτό, όταν ο Βενιζέλος διαπραγματεύεται για ολόκληρη την κοινωνία και σώζει εις βάρος της τις τράπεζες τη στιγμή που ο λαός πεινάει, ενώ ο ίδιος έχει εκατομμύρια ευρώ σε καταθέσεις; Πόσο ηθικό είναι αυτό το "Μαζί", ώστε να γίνει ανεκτό από την κοινωνία;
Μόλις η κοινωνία συνέλθει από το σοκ των νέων μέτρων και θα πρέπει να ζήσει με αυτά, θα αντιδράσει. Θα αντιδράσει στους αργόσχολους Αρούληδες, οι οποίοι έκαναν το "καθήκον" τους υπέρ των εαυτών τους, αλλά εναντίον της κοινωνίας ...Οι εσχάτως πλουτίσαντες "οδηγοί" μας ...Οι εκλεκτοί των χορηγών της Διαπλοκής, οι οποίοι ήταν οι μόνοι Έλληνες που είχαν κέρδος από την άνευ όρων παράδοση τής χώρας στους ξένους.
Όταν λοιπόν βλέπουμε να συμβαίνουν αυτά στη "βάση", ευνόητο είναι ότι θα συμβαίνουν τα ανάλογα —αν όχι χειρότερα— στην κορυφή. Εκεί πραγματικά πρέπει να υπάρχουν ιδιώτες, οι οποίοι βλέπουν τους συνανθρώπους τους σαν "σκουπίδια" ...Ιδιώτες, οι οποίοι μπορεί να ονειρεύονται να περιορίσουν τα έξοδα των ταμείων, προκαλώντας με κακής ποιότητας γενόσημα φάρμακα πρώιμους θανάτους συνταξιούχων ...Ιδιώτες, οι οποίοι μπορεί να σχεδιάζουν μαζικές εθνοκαθάρσεις, για να περιορίσουν τους ανεπιθύμητους και υπεράριθμους πληθυσμούς του Πλανήτη.
Η ανηθικότητα, δηλαδή, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Τόμσεν ή του Γιωργάκη, είναι το αποτέλεσμα του χάους, το οποίο πλέον κυριαρχεί στην κορυφή του χριστιανισμού ...του χάους, που προκαλούν εγκληματίες ιδιώτες, οι οποίοι από τα ασφαλή παρασκήνια των διαφόρων μυστικών Λεσχών διαχειρίζονται τον κόσμο με την ελαφρότητα των εφήβων που παίζουν Age of Empires.
Η αχίλλειος πτέρνα του Προτεσταντισμού.
Για κάποιον, που έχει γνώσεις, όλα αυτά τα κακώς κείμενα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Το αίτιο της γέννησης του προτεσταντισμού είναι αυτό, που του δίνει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και τα οποία απειλούν το σύνολο του χριστιανισμού. Ο προτεσταντισμός, ενώ είναι θρησκευτικό δόγμα, δεν γεννήθηκε εξαιτίας θεολογικής διαφοράς, αλλά εξαιτίας οικονομικής διαφοράς ...Γεννήθηκε εξαιτίας της αδικίας της Ρώμης πάνω σε κάποιους πληθυσμούς της Βόρειας Ευρώπης ...Γεννήθηκε εξαιτίας της ανηθικότητας της Ρώμης ...Της ανηθικότητας, που δημιουργεί αδικία, η οποία έχει και οικονομικές συνέπειες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, στην περίπτωση του προτεσταντισμού, το "ηθικό" ταυτιζόταν με το "δίκιο". Το ηθικό όμως σε αυτήν την περίπτωση ,επειδή μιλάμε για οικονομικά βάρη, δεν ήταν μόνο δίκιο, αλλά και συμφερότερο. Το ηθικό, δηλαδή, για τους Προτεστάντες —εκτός από δικαιότερο— ήταν και το συμφερότερο οικονομικά.
Αυτό λοιπόν είναι το βασικό του "ελατήριο" και αυτό είναι επικίνδυνο. Γιατί; Γιατί βάζει την έννοια του οικονομικού συμφέροντος μέσα στο DNA ενός θρησκευτικού δόγματος. Οι Πόντιοι, οι οποίοι γνώρισαν την προτεσταντική πολιτική στα μέρη του Πόντου, λένε κάτι πολύ χαρακτηριστικό, το οποίο όμως απαιτεί γνώσεις ώστε να αξιολογηθεί στην ολότητά του. Τι λένε; "Τελείωσεν η αλευρίαν, τελείωσεν και η προτεσταντίαν". Συνδέουν, δηλαδή, καθαρά με τον οικονομικό παράγοντα ένα θρησκευτικό δόγμα. Το "αλεύρι" —και άρα το χρήμα— έδινε τη δυνατότητα στον προτεσταντισμό να υπάρχει ή να επεκτείνεται μέσα στους χώρους των άλλων δογμάτων. Αν δεν υπήρχε το χρήμα και άρα το συμφέρον, τελείωνε κι αυτός μαζί του.
Αυτή η "ανίερη" σχέση μεταξύ συμφέροντος και θρησκευτικού δόγματος ήταν πάντα επικίνδυνη όχι μόνον για τον προτεσταντισμό, αλλά και για τον ίδιο τον χριστιανισμό σε περίπτωση που η επιβίωσή του θα εξαρτιόταν από αυτόν ...Σε περίπτωση που θα του εμπιστευόταν την κεντρική διαχείρισή του ...Μια αχίλλειος πτέρνα για ολόκληρο τον χριστιανισμό. Γιατί; Γιατί, κάπου ανάμεσα στα πολλά και διαφορετικά συμφέροντα θα μπορούσαν να χάσουν τον έλεγχο οι Προτεστάντες. Αναπόφευκτα, εφόσον έχουν εντάξει μέσα στο δόγμα τους και την έννοια του "οικονομικού συμφέροντος" και αυτό είναι μια "θανάσιμη" παγίδα.
Γιατί μπορεί αυτό να εξελιχθεί σε "θανάσιμη" παγίδα; Γιατί επηρεάζει τον τρόπο σκέψης τους και τον τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους τους. Γιατί σταδιακά έμαθαν να συνδέουν το ηθικό με το συμφέρον και στο τέλος "βάπτιζαν" σαν ηθικό ό,τι τους συνέφερε ...Το αποτέλεσμα; Αυτοί, οι οποίοι "επαναστάτησαν" απέναντι στη Ρώμη και στα συμφέροντά της, έγιναν οι απόλυτοι εκφραστές της έννοιας του συμφεροντολόγου. Ο προτεσταντισμός σε κάποιες φάσεις τις πορείας του θα μπορούσε άνετα να ονομάζεται "συμφεροντολογισμός" ...Συμφεροντολογισμός "καλυπτόμενος" μονίμως από έναν υποκριτικό και απροκάλυπτο ηθικολογισμό.
..."Τζάμπα" ήταν, εφόσον στο μυαλό τού προτεστάντη το συμφέρον του ποτέ δεν απειλούσε τη δική του "ηθική" ακεραιότητα. Apriori, δηλαδή, ο προτεστάντης είναι ηθικός ό,τι και να κάνει, αναζητώντας το κέρδος του. Οι άλλοι είναι ανήθικοι και άρα δικαίως θα πάθουν "ζημιά". Οι άλλοι πάντα "δικαιούνται" τη ζημιά. Το κέρδος, δηλαδή, ήταν για τον προτεστάντη ένα είδος ανταμοιβής από τον Θεό. Ποτέ η αναζήτηση του κέρδους δεν του δημιουργούσε συνειδησιακό πρόβλημα ...ακόμα και όταν αυτό ήταν το μοναδικό "ελατήριο" που τον "κινούσε" κάθε φορά.
...Απλά πράγματα. Έτσι είναι φτιαγμένος εξ’ αρχής ο προτεσταντισμός. Το θεολογικό του δόγμα ποτέ δεν διαφοροποιήθηκε από αυτό της Ρώμης. Όλες όμως οι εκδοχές του βασίστηκαν πάνω στην έννοια του συμφέροντος. Ο Αγγλικανισμός ιδρύθηκε από τον έναν βασιλιά, ο οποίος απλά ήθελε διαζύγιο και η Ρώμη δεν του το έδινε. Αποφάσισε να "αποσχιστεί" από τη Ρώμη για να δώσει ο ίδιος στον "διαμαρτυρόμενο" εαυτό του διαζύγιο. Ίδρυσε ένα νέο δόγμα για λόγους συμφέροντος, εφόσον στην πραγματικότητα δεν υπήρξε θεολογικής φύσεως διαφορά με την Καθολική Εκκλησία. Τα ανάλογα χαρακτηρίζουν και την πιο σκληρή εκδοχή του προτεσταντισμού, η οποία αναπτύχθηκε στη Γερμανία και στις υπόλοιπες χώρες του Βορρά. Ο περίφημος Λουθηρανισμός είναι μια απλή "λογιστική" αίρεση της Καθολικής Εκκλησίας.
Άσχετος ήταν στα θεολογικά πράγματα ο Λούθηρος. Περισσότερο λογιστής και νομικός ήταν, παρά θεολόγος. Οι περίφημες 95 θέσεις του ήταν νομικά επιχειρήματα πάνω σε οικονομικά αιτήματα. Ό,τι δηλαδή γνωρίζουμε για το προτεσταντικό δόγμα —και για λόγους "βιτρίνας" αποδίδεται σε θεολογικές "σταθερές"— στην πραγματικότητα είναι απλή οικονομία. Αυτό είναι και το "χαρακτηριστικό" του προτεσταντισμού. Ο φερόμενος ως ιδρυτής ενός θρησκευτικού δόγματος, δεν είχε καμία ιδιαίτερη θεολογική άποψη, που να τον διαφοροποιεί από τη Ρώμη. Δεν είχε άποψη, για παράδειγμα, για την "Τριαδικότητα" του Θεού. Δεν είχε άποψη για τη "Φύση" του Θεού. Δεν είχε άποψη για το "Ομοούσιο" μεταξύ Πατρός και Υιού. Αναφερόμαστε σε τυχαία θέματα, τα οποία δίχασαν κατά καιρούς τον χριστιανισμό και εξ’ αιτίας τους είχαμε σχίσματα και αιρέσεις.
Τίποτε από αυτά δεν απασχολούσε τον φτωχό και πανάσχετο δικηγοράκο από το 'Αισλεμπεν. Ο κομπλεξικός προστατευόμενος μιας πλούσιας χήρας μόνον προσθαφαρέσεις γνώριζε να κάνει. Πήγε στη Ρώμη, είδε, "πρόσθεσε" κι "αφαίρεσε" και γύρισε στη Γερμανία για να τη "σώσει". Βρήκε εύκολα οπαδούς, απλά γιατί ενεργοποιούσε τα κατώτερα ένστικτα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων του γερμανικού κόσμου ...Ενεργοποιούσε τα ένστικτα των δουλοπάροικων, οι οποίοι ήταν εύκολο να παρασυρθούν. Οι δουλοπάροικοι ήταν πάντα το βασικό "ακροατήριο" του προτεσταντισμού ...Οι δουλοπάροικοι, οι οποίοι ήταν πάντα η πλέμπα της Ευρώπης, ήταν ο βασικός κορμός του ...Η πλέμπα, που ήθελε "συγχωροχάρτι", αλλά δεν μπορούσε να το πληρώσει ...Η πλέμπα, που κάποτε πλαίσιωσε τον Χίτλερ και σήμερα ευθυγραμμίζεται με τη Μέρκελ και διαβάζει Bild.
Γι' αυτόν τον λόγο η ισχυρή κεφαλαιοκρατία του γερμανικού κόσμου δεν είδε ποτέ με συμπάθεια τον προτεσταντισμό. Την τρόμαζε ο συμφεροντολογισμός του. Την τρόμαζε η ευκολία των προτεσταντών να πιάνουν πέτρες, δικράνια ή όπλα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Την τρόμαζε το πόσο εύκολα κινούνταν εναντίον του οποιουδήποτε έβλεπαν ως συμφέρουσα "λεία". Διαισθάνονταν πως ήταν θέμα χρόνου κάποια στιγμή να στραφούν αυτά τα συμφέροντα και εναντίον τους. Αντιλαμβάνονταν ότι σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα υπήρχε άμυνα απέναντι σε αυτά τα μιλιούνια των πονηρών αγραμμάτων. Γι' αυτόν τον λόγο η γερμανική κεφαλαιοκρατία παρέμεινε πιστή στη Ρώμη ...Πιστή καθολική με προστάτη τον Πάπα. Η γερμανική πλέμπα πήρε τον "δρόμο" της και την είδαμε πολλές φορές να περιφέρεται οπλισμένη στην Ευρώπη.
Ό,τι λοιπόν χαρακτηρίζει τον προτεσταντισμό και "επικαλύπτεται" από κάποια θεολογικά η φιλοσοφικά επιχειρήματα, στην ουσία είναι "δικαιολογίες" για οικονομικού τύπου θέματα ...Γιατί να υποτασσόμαστε στη Ρώμη και στο δόγμα της; —αναρωτιέται ο Λούθηρος—. Αυτό, που εννοεί, είναι να μην πληρώνουμε στη Ρώμη τους φόρους και να τους τρώμε μόνοι μας ...Γιατί ν' αναγνωρίζουμε στους ιερείς την αυθεντία στην ερμηνεία της Αγίας Γραφής, όταν μπορούμε να τη διαβάζουμε μόνοι μας; Αυτό, που εννοεί, είναι, γιατί να τους πληρώνουμε ως εργαζόμενους, όταν μπορούμε να διαβάζουμε μόνοι μας; ...Γιατί να αναγνωρίζουμε "μυστήρια" και άρα να πληρώνουμε πολυτελείς ναούς και το αντίστοιχο ιερατικό προσωπικό, όταν σύμφωνα με τον Κάλβιν και στο σπίτι μας μπορούμε να έχουμε επαφή με το Απόλυτο Όν; Με μία μετάφραση της Βίβλου στα γερμανικά γλίτωσαν από τεράστια έξοδα.
Όμως, την ίδια συμφεροντολογική αντίληψη των πραγμάτων είχαν και σε συλλογικό επίπεδο ως λαός. Να πάμε ως Προτεστάντες στη Νέα Γη. Γιατί; Για να μοιραστούμε μεταξύ μας τη γη των Ινδιάνων. Να μην δώσουμε τη μερίδα του λέοντος στην Εκκλησία, όπως έγινε με τους καθολικούς στην καθολική λατινική Αμερική. Να πάμε όμως σαν Προτεστάντες πιστοί χριστιανοί και όχι ως άθεοι, γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα έρθει η Καθολική Εκκλησία και κάνοντας "σταυροφορία", θα μας "διώξει". Να φωνάξουμε κι άλλους χριστιανούς —και άλλων δογμάτων—, για να μην βρίσκει η Ρώμη ισχυρό υπόβαθρο να "πατήσει" στη Νέα Γη και μας περιορίσει. Να κάνουμε ό,τι μας βολεύει, αλλά να μην ερχόμαστε σε ρήξη με τον χριστιανισμό και τους μηχανισμούς του. Εκ του πονηρού δηλαδή χριστιανοί και εκ του πονηρότερου Προτεστάντες.
...Έτσι γεννήθηκαν οι περίφημοι WASP, που διαχειρίζονται το κράτος των ΗΠΑ σαν προσωπική ιδιωτική τους περιουσία ...Οι WASP, που "άνοιξαν" τις ΗΠΑ σε όλα τα δόγματα και τις θρησκείες, για να κλείσουν τις "πόρτες" της Ρώμης στη Βόρεια Αμερική. Αυτοί οι WASP δεν παραλείπουν ποτέ να ευχαριστούν τον Θεό με τα ετήσια "Thanks Giving", αλλά τα χωραφάκια τα κρατάνε όλα για λογαριασμό τους. Ο Θεός κατά τη γνώμη τους θα πρέπει να αρκείται στις ευχαριστίες. Τα "ευχαριστήρια" τούς δίνουν την ιδιότητα του χριστιανού, αλλά ο προτεσταντισμός τούς δίνει όλα τα ινδιάνικα χωράφια.
Ο συμφεροντολογισμός, δηλαδή, που διακρίνει τον προτεσταντισμό σε όλο του το ύψος και το βάθος, είναι μέσα στο DNA του. Δεν είναι εκφυλιστικό φαινόμενο της κοινωνίας τους. Είναι δομικό στοιχείο της κοινωνίας τους ...Η "ιδιοσυχνότητα", που τους επιτρέπει να συνεννοούνται μεταξύ τους σ' ό,τι αφορά τις επιλογές τους και τις στρατηγικές τους ...Ο εγγενής συμφεροντολογισμός τους, ο οποίος έχει εξ’ αρχής εξασφαλισμένο το "άλλοθι" του δόγματός τους.
Ο προτεστάντης παραμένει πάντα "δίκαιος" και "ηθικός" ό,τι και να κάνει, όσο ανήθικο κι αν είναι ...αν το κάνουν άλλοι. Ειδικά μάλιστα αν είναι πλούσιος, δεν καταδέχεται καν να μπει στη διαδικασία της κρίσης. Έτσι έχουν μάθει να ζουν και αυτό υπερασπίζονται. Είναι "διαφορετικοί" άνθρωποι από τους υπολοίπους και γι' αυτό "δικαιούνται" να κρίνονται με διαφορετικό τρόπο. Ακόμα κι αν κάνουν τα ίδια πράγματα με τους "κατώτερους", πρέπει να κρίνονται με άλλα μέτρα και σταθμά, γιατί είναι "διαφορετικοί. Αυτή η εκνευριστική υποκριτική νοοτροπία τούς αφορά όλους ...από τον πιο ισχυρό έως τον πιο ανίσχυρο.
Δεν είναι προικοθήρες, αλλά θεωρούν πραγματικά ότι "δικαιούνται" να πάρουν την πλούσια νύφη. Δεν είναι συμφεροντολόγοι, αλλά θέλουν να κάνουν παρέα με ανθρώπους, οι οποίοι είναι τουλάχιστον τόσο πλούσιοι όσο είναι και οι ίδιοι. Δεν είναι ρατσιστές, αλλά δεν έχουν να πουν τίποτε με τον "κατώτερο" οικονομικά και άρα πολιτισμικά άνθρωπο ...Μιλάμε για τρομερά πράγματα. Προτεστάντης, που τον χαιρετά προσωπικά το αφεντικό του, σταματά να χαιρετά τους συναδέλφους του. Πάει κολέγιο ο προτεστάντης και δεν μιλάει στους παιδικούς του φίλους, οι οποίοι δεν πήγαν.
Εξαιτίας όλων αυτών των αντιλήψεων βλέπουμε να συμβαίνουν "περίεργα" πράγματα μέσα στις κοινωνίες τους. Βλέπουμε διάφορα φαινόμενα, τα οποία δεν χαρακτηρίζουν τις κοινωνίες των υπολοίπων χριστιανικών δογμάτων ...Φαινόμενα, τα οποία δεν δικαιολογούνται όχι απλά από την πάγια χριστιανική ηθική, αλλά από την κοινή λογική. Στον προτεσταντικό κόσμο οι συναναστροφές γίνονται μεταξύ ομοεπίπεδων οικονομικά ανθρώπων. Τα υπόλοιπα, απλά με κάποια "φτιασιδώματα", τα προσαρμόζουν πάνω στο βασικό πλαίσιο της οικονομίας.
Μόνον ο πλούτος μικραίνει και πολλές φορές εξαφανίζει τις "αποστάσεις" μέσα σε αυτόν τον κόσμο ...Μόνον το χρήμα μετράει. Όταν έχεις το χρήμα, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και να εξασφαλίσεις την "τύφλα" αυτών που σε βλέπουν. Απ' όπου κι αν είσαι, ό,τι κι αν είσαι, μπορούν, αν έχεις πολύ χρήμα, να σε αποδεχθούν οι Προτεστάντες σαν ίσο. Ποια είναι η απόδειξη αυτού που λέμε; Αν είσαι παιδί πλουσίου, δεν υπάρχει πιο "ζεστό" και πιο "φιλόξενο" μέρος στον κόσμο από τα προτεσταντικά κολέγια τύπου Χάρβαρντ. Αν είσαι πλούσιος, είσαι υποχρεωτικά δημοφιλής. Δεν τους ενδιαφέρει αν ο πατέρας σου είναι δικτάτορας ή τύραννος ή διεφθαρμένος πολιτικός.
Τίποτε από όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρουν. Τους ενδιαφέρει ότι αυτός ο "καλός" πατέρας έχει το χρήμα να σε στείλει στο Χάρβαρντ και αν χρειαστεί βεβαίως θα μπορούσε και να προσλάβει κάποιους από τους συμφοιτητές σου στη δούλεψή του. Ας ψάξει να δει κάποιος πού σπούδασαν τα παιδιά του Καντάφι, του Ίντι Αμιν, του Χουσείν, του Άσαντ, του Μουμπάρακ, του Μητσοτάκη, του Παπανδρέου και όποιου σήμερα κινδυνεύει να απαγχονιστεί στην πατρίδα του. Τα καλύτερά τους χρόνια έζησαν αυτά τα παιδιά μέσα στις κοινωνίες εκείνες, οι οποίες για τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους ήταν πάντα απόλυτα ρατσιστικές. Γιατί; Γιατί ήταν πλούσιοι. Ο πλούσιος μέσα στο προτεσταντικό περιβάλλον δικαιωματικά θα είναι και πιο "πολιτισμένος" και πιο "χιουμορίστας" και πιο "όμορφος" και πιο "οτιδήποτε" από τον φτωχό ...Τον πιο φτωχό από τον ίδιο. Μέχρι και ο βλάκας ο Μπους Τζούνιορ ήταν δημοφιλής στο Γέιλ.
Αυτό μεταφέρεται μέχρι τη βάση της κοινωνίας. Ακόμα δηλαδή και ο φτωχός προτεστάντης ανέχεται τέτοιες μειωτικές συμπεριφορές από τους "ανώτερους", γιατί και ο ίδιος αναζητεί και βρίσκει κάποιους φτωχότερους, για να παραστήσει κι αυτός τον "ανώτερο" προτεστάντη. Ο τελευταίος της κοινωνίας θα θεωρεί "κατώτερους" τους αλλοεθνείς μετανάστες, τον γειτονικό λαό κλπ.. Το αποτέλεσμα είναι μια αφύσικη "κινητικότητα" μέσα στις κοινωνίες τους ...Μια "κινητικότητα", η οποία συνδέεται με την οικονομική λειτουργία. Όποιος παίρνει προαγωγή στη δουλειά του, πρέπει ν' αρχίσει να ψάχνει για νέα γειτονιά, νέο σπίτι και βέβαια για νέους φίλους ...Το αποτέλεσμα; ...Η προτεσταντική κοινωνία να είναι αφιλόξενη όχι μόνον για τους ξένους, αλλά και για τους δικούς της ανθρώπους ...Η πιο άφιλη κοινωνία ανάμεσα στις χριστιανικές κοινωνίες.
Γι' αυτόν τον λόγο και οι γειτονιές τους είναι γειτονιές "περαστικών" ...Γειτονιές, οι οποίες λειτουργούν με αυστηρούς νόμους και κανόνες, που αφορούν ανθρώπους, οι οποίοι απλά και για κάποιο χρονικό διάστημα θα συνυπάρχουν μεταξύ τους ...Κανόνες, οι οποίοι συνδέονται με το οικονομικό δεδομένο, ώστε να αποκλείονται από τις γειτονιές τους οι "ανεπιθύμητοι" ή οι "κατώτεροι" ...Κανόνες πολύ σκληρούς για όσους θα πάψουν να έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούν την "κατοικία" τους. Δεν σε διώχνουν οι ίδιοι από τη γειτονιά ή την πολυκατοικία τους ...Σε διώχνουν τα κοινόχρηστα, τα οποία εκ του πονηρού αποφασίστηκαν να εκφράζουν τις δυνατότητες του "επιπέδου" τους. Οι άνθρωποι είναι εσωτερικοί "μετανάστες" ανάλογα με την οικονομική τους "επιτυχία". Όσο "ανεβαίνουν" οικονομική κλίμακα, τόσο αφήνουν πίσω τους εκείνους που δεν τα κατάφεραν.
Ακόμα και η θεωρία του Δαρβίνου βρήκε την απόλυτη αποδοχή στον Προτεσταντικό Κόσμο, γιατί απλούστατα είναι συμφέρουσα γι' αυτόν ...Κατά τα άλλα είναι μια θεωρία της πλάκας, η οποία "αναπτύσσεται" σε ένα βιβλιαράκι της παπαρολογίας ...Μια θεωρία του μεθύστακα Δαρβίνου, ο οποίος μπορεί να είχε αυτήν την "εξελικτική" άποψη περί Δημιουργίας, αλλά ταυτόχρονα δεν είχε καμία ηθική αναστολή να παριστάνει και τον χριστιανό ιερέα, προκειμένου να έχει εισόδημα ...Του Δαρβίνου, ο οποίος έβλεπε ως ένα βασικό πλεονέκτημα του γάμου τη συντροφιά της γυναίκας, που τη θεωρούσε ανώτερη από αυτήν του σκύλου. Τι μας λέει αυτή η αντιχριστιανική θεωρία του επαγγελματία χριστιανού ιερέα; Ότι τα είδη εξελίσσονται με βάση τις ανάγκες της επιβίωσής τους.
Χοντρικά, δηλαδή, ένας τεράστιος ελέφαντας, σε περίπτωση που θα υπάρξει κίνδυνος για την επιβίωσή του, θα βγάλει φτερά και θα γίνει περιστέρι, για να χορταίνει με λίγους σπόρους. Το γιατί η εξέλιξη των ειδών μέσα στο ίδιο περιβάλλον, στον ίδιο χρόνο και βάση των ιδίων αναγκών "κάποιον" τον έκανε ελέφαντα και "κάποιον" άλλον περιστέρι, αυτό δεν εξηγείται. Γιατί υιοθέτησαν οι Προτεστάντες αυτήν την όχι μόνον βλακώδη αλλά και εξόχως αντιχριστιανική θεωρία; Για τους λόγους που το κάνουν πάντα ...Για λόγους συμφέροντος. Η θεωρία της εξέλιξης τούς "συνέφερε". Δικαιολογούσε τους σχεδιασμούς τους ...Τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς τους. Τους έδινε "ηθικό" άλλοθι σε αυτά που έκαναν ως ιμπεριαλιστές εις βάρος των άλλων, αλλά ως Διαμαρτυρόμενοι μέχρι τότε κατήγγειλαν τη Ρώμη ότι έκανε εις βάρος τους.
Προτεστάντες δαρβινιστές ήταν αυτοί, οι οποίοι "εφεύραν" τη θεωρία των "ανώτερων" και των "κατώτερων" ανθρώπων. Προτεστάντες δαρβινιστές ήταν αυτοί, οι οποίοι σκέφτηκαν, σχεδίασαν και κατασκεύασαν όλα αυτά τα οργανωμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να "φιλοξενούν" "κατώτερους" ανθρώπους. Προτεστάντες δαρβινιστές ήταν όλοι οι φανατικοί οπαδοί του Χίτλερ εκατέρωθεν του Ατλαντικού Ωκεανού. Γιατί είχαν ανάγκη αυτήν τη θεωρία; Για να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους, χωρίς όμως να παραβιάσουν την "ηθική" τους. Δεν ήταν αρπακτικά "κτήνη" αυτοί, είτε ως Βρετανοί είτε ως Γερμανοί ...οι άλλοι ήταν "κατώτεροι" και κατείχαν αυτά, τα οποία ενδιέφεραν τους "ανώτερους".
Ως οπαδοί της θεωρίας της εξέλιξης, αντιλαμβάνονταν τον κόσμο με όρους ζούγκλας, όπου στον ίδιο χώρο είναι δυνατόν να συνυπάρχουν με πλήρη δικαιώματα όντα με διαφορετικά χαρακτηριστικά ..."Ανόμοια" και "άνισα" όντα, που κινούνται σε διαφορετικά "επίπεδα" και άρα δεν "συναντιούνται" μεταξύ τους. Ιδιοκτήτες και κύριοι του ίδιου χώρου σε διαφορετικά επίπεδα και άρα χωρίς να "μυρίζει" ο ένας τα "μαρκαρίσματα" του άλλου. Τους ίδιους χώρους "μαρκάρουν" διαφορετικά είδη, αδιαφορώντας το ένα για το άλλο. Όπως, για παράδειγμα, το ιδιόκτητο εξοχικό ενός ανθρώπου μπορεί να είναι στην "ιδιόκτητη" περιοχή ενός λύκου και αυτό να μην απασχολεί ούτε τον έναν ούτε τον άλλο.
Γι' αυτόν τον λόγο ήταν χρήσιμη η θεωρία του δαρβινισμού για τους προτεστάντες. Εξαιτίας της οι "ύαινες" του προτεσταντισμού εξασφάλιζαν το άλλοθι ακόμα και για τον πιο σκληρό ιμπεριαλισμό. Δεν έχαναν την "ηθική" τους ακεραιότητα ή το "δίκιο" τους, όταν αφαιρούσαν ακόμα και με τη βία το κεφάλαιο από τους κατώτερους "ασβούς" ...Αυτοί ήταν "κατώτεροι" και όχι οι "ύαινες" ανήθικες ...Οι ασβοί είχαν άδικο, όταν άλλαζαν "επίπεδο" και εμπόδιζαν τα "ανώτερα" είδη να επιβιώσουν ...Οι "ύαινες" είχαν το "δίκιο" τους, όταν αναζητούσαν τον ζωτικό τους χώρο ...Παρέμεναν "ηθικοί", ακόμα κι όταν έκαναν τα ίδια με αυτά που έκανε η ανήθικη Ρώμη εις βάρος τους.
Τι να την κάνουν την υπέροχη Ελλάδα οι "κατώτεροι" Έλληνες, όταν υπάρχουν τόσοι "ανώτεροι" Προτεστάντες, που δεν θέλουν να "μουλιάζουν" στις ανήλιες γωνιές της Ευρώπης; Καλά τα είπε η σταλινική κόρη του προτεστάντη πάστορα Μέρκελ. Τι "αρρώστια" είναι αυτή των "κατώτερων" Ελλήνων να μην "ξεκολλάνε" από την πατρίδα τους; Αφού είναι φτωχοί και άρα "κατώτεροι", να φύγουν από την "καλή" γειτονιά. Στην "καλή" γειτονιά δικαιούνται να μένουν μόνον οι "ανώτεροι", που τυγχάνουν και πλουσιότεροι. Ας μοσχοπουλήσουν τα σπίτια τους κι ας πάνε στα υπόγεια της Γερμανίας να ζήσουν. Δεν είναι βάρβαροι οι Γερμανοί να τους αρπάξουν τζάμπα τα σπίτια. Να τα αγοράσουν θέλουν και να τους διώξουν από τον ζωτικό τους χώρο.
Από τους Έλληνες ποιοι δικαιούνται να μείνουν; ...Οι "ανώτεροι" φυσικά ...Αυτοί, οι οποίοι τους μοιάζουν και άρα μπορούν να γίνουν γείτονές τους. Ποιοι είναι αυτοί; Ποιοι είναι οι πιο συμφεροντολόγοι, οι πιο άχρηστοι, οι πιο προικοθήρες και οι πιο γλειψηματίες στην Ελλάδα; Ποιοι "πετυχαίνουν" στις ζωές τους με τα "μέσα" των "ανώτερων" και έχουν την "ασφαλή" εντύπωση ότι είναι "ανώτεροι" και οι ίδιοι; ...Οι απόφοιτοι των προτεσταντικών κολεγίων της χώρας ...Οι απόφοιτοι του Κολεγίου Αθηνών ...Οι απόφοιτοι του Κολεγίου Ανατόλια της Θεσσαλονίκης ...Οι γνήσιοι Προτεστάντες αυτής της χώρας.
...Οι πιο μεγάλοι προικοθήρες της πιάτσας ...Οι γλείφτες ...Οι άχρηστοι ...Οι Γιωργάκηδες, οι Σαμαράδες, οι Μητσοτάκηδες, οι Καραμανλήδες, οι Μπουτάρηδες, οι Καμίνηδες ...Το "σκουπιδαριό" της κοινωνίας, που τα "κατάφερε" όλα με την "αξία" του ...Αυτοί, που, για να τα "καταφέρουν", παρέδωσαν την πατρίδα μας στους ομόδοξούς τους ...Οι γνήσιοι Προτεστάντες, που, για λόγους συμφέροντος, πρόδωσαν την πατρίδα μας στους ξένους.
Προτεστάντες και Εβραίοι.
Η τέλεια "χημεία" για τη σίγουρη "έκρηξη".
Έχοντας ο προτεσταντικός κόσμος αυτά τα χαρακτηριστικά, ανέβηκε στην κορυφή του Κόσμου ...Απροετοίμαστος και στην πραγματικότητα ανοργάνωτος για μια τέτοια επιτυχία, εφόσον δεν διέθετε το αντίστοιχο "ιερατείο" —και συνεπώς δόγμα—, το οποίο θα του επέτρεπε να ελέγχει την επιτυχία αυτήν ...Να την ελέγχει, για να μην γίνει το αίτιο να καταστραφεί ο ίδιος και εξαιτίας του να πάθει ζημιά ο ίδιος ο χριστιανισμός. Μια έλλειψη γνωστή, η οποία έδινε στους έμπειρους Βρετανούς μια χαρακτηριστική ανασφάλεια, εφόσον, παρά τη "διαμαρτυρόμενη" φύση τους και τα μίση των δογμάτων, στο Νησί οι Άγγλοι δεν αμφισβήτησαν ποτέ τον Πάπα της Ρώμης.
Οι Βρετανοί, δηλαδή, γνώριζαν τον κίνδυνο του "ορφανού" ιμπεριαλισμού. Γνώριζαν τον κίνδυνο της έλλειψης "προϊσταμένου". Τον γνώριζαν, γιατί, ως Καθολικοί και οι ίδιοι πριν το διαζύγιο του Ερρίκου, γνώριζαν τι σημαίνει ασφάλεια του δόγματος. Αναλαμβάνοντας οι ίδιοι επικεφαλής του χριστιανικού ιμπεριαλισμού, φρόντισαν να μην "απομακρύνονται" πολύ από την έμπειρη Ρώμη. Παρ' όλο δηλαδή που επισήμως δήλωναν Προτεστάντες, στην πραγματικότητα δεν θέλησαν ποτέ να μπουν επικεφαλής του δόγματος, "ανεβάζοντας" το Λονδίνο στο επίπεδο της Ρώμης. Παρέμειναν Προτεστάντες-light και αυτό —όπως επιβεβαιώνει η ιστορία— δεν τους έβλαψε καθόλου.
Αυτήν την ανασφάλεια και άρα την αυτοσυγκράτηση δεν την είχαν ποτέ οι "σκληροί" του προτεσταντισμού. Δεν την είχαν ποτέ οι άσχετοι νεοεισερχόμενοι στο προσκήνιο Αμερικανοί και οι βιαστικοί Γερμανοί και αυτό, όπως βλέπουμε, δεν ήταν και πολύ "σοφό" από την πλευρά τους. Αποδείχθηκαν οι αφελείς, οι οποίοι ήθελαν να δουν, είτε την Ουάσιγκτον είτε το Βερολίνο, στη θέση μιας ακόμα πιο Νέας Ρώμης. Προφανώς νόμιζαν ότι τα "αβγά" τα αλωνίζουν και αυτό πολύ σύντομα θα αποδειχθεί ότι ήταν λάθος.
Ήταν λάθος, γιατί ο προτεσταντισμός ήταν "ορφανός" και ως εκ τούτου ευάλωτος σε έξωθεν παρεμβολές. Ήταν συμφεροντολογικός και αυτό ήταν δεδομένο ότι θα τον παρέσερνε στις επιλογές του. Στις επιλογές των "παρεών" του. Η μεγάλη "επιτυχία" του, λοιπόν, σε συνδυασμό με την "ιδιοσυχνότητά" του, ήταν φυσικό να έχει και παράπλευρες συνέπειες. Όπως ήταν φυσικό, τα συμφεροντολογικά χαρακτηριστικά των σκληρών προτεσταντών "έλξαν" τους Εβραίους ...Το "συμφέρον" για τους Εβραίους είναι ό,τι και η κοπριά για τις μύγες ...Πόλος έλξης ...Ένας πόλος, μάλιστα ιδιαίτερα φιλόξενος και ζεστός, όπως πάντα είναι η κοπριά.
Οι Εβραίοι είχαν βρει επιτέλους μέσα στον εχθρικό γι' αυτούς χριστιανισμό ένα περιβάλλον, όπου θα αναγνωριζόταν η "αξία" τους ...Ένα περιβάλλον, το οποίο δεν θα τους έκρινε για τον τρόπο που πλουτίζουν, παρά θα θαύμαζε τον πλούτο τους ...Ένα περιβάλλον, όπου τα χρήματά τους θα τους "αγόραζαν" και την πολυπόθητη κοινωνική αναγνώριση. Φυσικό είναι αυτό. Ένα περιβάλλον, το οποίο είναι απόλυτα φιλικό για τους πλούσιους, είναι παράδεισος για τους Εβραίους. Ένα περιβάλλον, το οποίο "αγκαλιάζει" με θέρμη τους πλούσιους, θα ήταν ιδιαίτερα θερμό και για τους Εβραίους. Οι "μύγες" της παραοικονομίας είχαν γίνει μεγαλοπαράγοντες της οικονομίας ...Από τα σοκάκια των γκέτο είχαν κατορθώσει και είχαν μπει στα "σαλόνια" της κοινωνίας ...Από την τοκογλυφία των πάγκων πήγαν στην τοκογλυφία των μεγάρων, τα οποία τα ονόμασαν "banks" δηλαδή "πάγκους" ...για να μην ξεχνάνε την παράδοσή τους.
Οι Προτεστάντες, για λόγους συμφέροντος έβαλαν στο παιχνίδι τους Εβραίους και σε κάποια στιγμή έχασαν το παιχνίδι της ισχύος και σήμερα κατάντησαν δούλοι τους. Την "πάτησαν" και μαζί τους κινδυνεύει να την "πατήσει" ολόκληρος ο χριστιανισμός. Αυτό, το οποίο λέγαμε σε άλλο σημείο περί αμυνών των συστημάτων. Επέτρεψαν στο σύστημά τους να πάρει τον μονεταριστικό "δρόμο" και εκεί έχασαν το παιχνίδι από τους πολύ πιο έμπειρους και πονηρούς Εβραίους ...Τους Εβραίους, τους οποίους από άγνοια και συμφεροντολογισμό αποφάσισαν βλακωδώς να βάλουν στα μεγάλα χριστιανικά "σαλόνια" και να τους κάνουν "συνεταίρους" τους, αγνοώντας τους κινδύνους που αυτή η επιλογή συνεπάγεται.
Ποιο ήταν το πρωταρχικό πλεονέκτημα, που έβαλαν οι Εβραίοι ως "κεφάλαιο" για τον συνεταιρισμό τους; Το γεγονός ότι διέθεταν κοινότητες σε όλες τις χώρες, που ενδιέφεραν τους Προτεστάντες. Αυτές οι εβραϊκές κοινότητες, -υπό την καθοδήγηση των Σιωνιστών, οι οποίοι διακρίνονταν στις προτεσταντικές χώρες-, στην πραγματικότητα πρόδιδαν τους λαούς που τους φιλοξενούσαν ...Εκτελούσαν "συμβόλαια" θανάτου. Στην ορθόδοξη Ρωσία οι τοπικοί Εβραίοι με χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων του προτεσταντισμού παρίσταναν τους κομμουνιστές και βύθισαν τον ρωσικό λαό για έναν σχεδόν αιώνα στο σκοτάδι του σταλινισμού. Στην μουσουλμανική Οθωμανική Αυτοκρατορία οι τοπικοί Εβραίοι με τα ίδια χρήματα προκάλεσαν όλες τις συγκρούσεις μέσα σ' αυτήν, που τελικά τη διέλυσαν.
Η πολυτιμότητά τους δηλαδή ήταν αναμφισβήτητη, εφόσον οι Προτεστάντες τής Βόρειας Ευρώπης δεν είχαν διαφορετική πρόσβαση στους χώρους της Μεσογείου και εκεί όπου όλα τα αντίπαλα δόγματα ήταν δυνατά. Σταδιακά όμως αυτοί οι συμφεροντολόγοι Προτεστάντες όλο και "υποχωρούσαν" σε σχέση με τους Εβραίους δήθεν συνεταίρους τους ...Δεν γνώριζαν αυτό, που γνώριζε ο Ρότσιλντ. Μπήκαν σε μια περιπέτεια, η οποία τελικά κατέστρεψε το ίδιο τους το θρησκευτικό δόγμα. Έγιναν δούλοι των πρώην υπαλλήλων τους, τους οποίους εμπιστεύτηκαν, για να τους φέρουν μεγαλύτερα κέρδη. Η συγκατοίκησή τους ήταν θέμα χρόνου να δημιουργήσει προβλήματα. Ήταν αδύνατον να μην υπάρξουν προβλήματα μεταξύ συνεταίρων συμφεροντολόγων, οι οποίοι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να "ρίξουν" τον οποιονδήποτε μπροστά στο συμφέρον.
Τι γνώριζε ο Ρότσιλντ και το οποίο αγνοούσαν οι Προτεστάντες; Ότι, όποιος έχει τον έλεγχο του νομίσματος ενός κράτους, στην ουσία ελέγχει το σύνολο της εξουσίας του. Γι' αυτόν τον λόγο έλεγε ΄..."Δως μου τον έλεγχο του νομίσματος ενός κράτους και δεν με ενδιαφέρει ποιος νομοθετεί". Αυτό είναι λογικό. Όταν μπορεί κάποιος μέσα σε ελάχιστο χρόνο να τυπώνει χρήματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν τον κόπο ζωής ενός ανθρώπου, είναι θέμα χρόνου να χαθεί ο έλεγχος. Γιατί; Γιατί, αν θα αυξήσει την "παραγωγή" του, θα τυπώνει χρήματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν τα εργοστάσια της ζωής ενός εργοστασιάρχη. Γιατί, αν θα αυξήσει ακόμα περισσότερο την "παραγωγή" του, θα τυπώνει χρήματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν την πατρίδα ενός λαού. Γιατί στο τέλος θα "μεθύσει" από αυτήν την επιτυχία και θα αυξήσει ακόμα περισσότερο την "παραγωγή" και θα τυπώνει χρήματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν την αξία του Πλανήτη, τον οποίο έχει ανάγκη το ανθρώπινο είδος για την επιβίωσή του.
...Αυτό, δηλαδή, το οποίο βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα και μας απειλεί όλους. Μας απειλεί όλους, γιατί "πέτσινα" χρήματα έχουν "αναμιχθεί" με τα χρήματα των εκατοντάδων εκατομμυρίων ασφαλισμένων, οι οποίοι περιμένουν από τα χρήματα αυτά για να ζήσουν. "Πέτσινα" χρήματα έχουν "αναμιχθεί" με τα χρήματα εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, οι οποίοι επίσης περιμένουν να ζήσουν με αυτά. Αυτήν τη στιγμή η ανθρωπότητα κάθεται επάνω σε μια "φούσκα" κάποιων εκατοντάδων τρις δολαρίων, η οποία ανά πάσα στιγμή μπορεί να "σκάσει" και να τα καταστρέψει όλα. Πού βρέθηκαν όλα αυτά τα τρις; Ποιοι τα έχουν στην κατοχή τους; Τι μπορεί να αγοράσει κάποιος με αυτά τα χρήματα; Όλα αυτά, τα οποία τα βλέπουμε εμείς σήμερα, ο Ρότσιλντ και η συμμορία του τα "έβλεπαν" πριν αυτά υπάρξουν ...Τα μεθόδευσαν και τα έφτιαξαν έτσι, ώστε να μπορούμε να τα βλέπουμε σήμερα.
Όμως, όλα αυτά, όπως προείπαμε, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η απληστία και ο συμφεροντολογισμός των υπεύθυνων προτεσταντών το επέτρεψε να συμβεί. Το σύστημα πάντα γνώριζε αυτήν την ιδιομορφία του χρήματος και γι' αυτό την έλεγχε πάντα απόλυτα. Γι' αυτόν τον λόγο το "δικαίωμα" και το προνόμιο να τυπώνουν χρήμα το είχαν τα ίδια τα συστήματα. Για το χρήμα αποφάσιζαν οι βασιλείς των συστημάτων —όταν αυτά ήταν μοναρχικά— ή τα κοινοβούλια —όταν μπήκαμε στην εποχή των εθνικών κρατών—. Ποτέ και κανένας από αυτούς δεν θα διανοούνταν να "ιδιωτικοποιήσει" αυτό το αποκλειστικό "προνόμιο" του συστήματος ...Δεν θα το ρίσκαρε, όπως θα δεν θα ρίσκαρε κανένας άνθρωπος να βάλει στον λάρυγγά του βαλβίδα με κλειδαριά, που δεν θα την ελέγχει ο ίδιος.
Οι Προτεστάντες εκεί την πάτησαν. Έβαλαν στους "πνεύμονες" των δικών τους οικονομιών "κλειδαριές" και τα "κλειδιά" τα εμπιστεύτηκαν στους Εβραίους. Δεν κατάλαβαν τι τους έλεγε ο Ρότσιλντ. Όλες οι προτεσταντικές χώρες παρέδωσαν τις κεντρικές τους τράπεζες —και άρα τα νομίσματά τους— στους Εβραίους και εκεί χάθηκε κάθε έλεγχος. Γιατί; Γιατί ο έλεγχος γίνεται μέσω των νόμων και όπως τους είχε εξηγήσει ο Ρότσιλντ, κανένας νόμος δεν μπορεί να ελέγξει το χρήμα. Όπως δεν σταματάς ένα ποτάμι με νόμους, έτσι δεν μπορείς να περιορίσεις το χρήμα με τον ίδιο τρόπο. Με φράγμα σταματάει το ποτάμι και με το "φράγμα" του κεφαλαίου σταματάει το χρήμα. Αν αυτό το "φράγμα" δεν υπάρχει, τελειώνουν όλα ...Όταν λέμε "όλα" εννοούμε "όλα". Γιατί; Γιατί οι κοινωνίες δεν ρυθμίζονται μόνον με τους ανθρώπινους νόμους.
Οι κοινωνίες ανήκουν σε θρησκείες και άρα λειτουργούν και με τους Θείους Νόμους. Όταν το χρήμα μπορεί να παρακάμπτει νόμους, δεν τους διαχωρίζει σε ανθρώπινους και θείους ...Είναι νόμοι και τους παρακάμπτει. Άρα ήταν θέμα χρόνου ο προτεσταντισμός όχι μόνον να χάσει το παιχνίδι στο οικονομικό του μέρος από τους Εβραίους, αλλά να θέσει σε κίνδυνο και την ίδια τη χριστιανική του υπόσταση ...Απλά πράγματα. Οι Προτεστάντες, ως χριστιανοί, στηρίζονταν στο κεφάλαιο και οι Εβραίοι, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, στράφηκαν εναντίον αυτού του κεφαλαίου. Κατέστρεψαν την παραγωγή και άρα το κεφάλαιο στο σύνολο σχεδόν της χριστιανικής επικράτειας.
Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώθηκε ο Ρότσιλντ. Παραβίασαν όλους τους ανθρώπινους νόμους, οι οποίοι υπήρχαν σε όλα τα χριστιανικά κράτη και οι οποίοι στόχευαν στην οικονομική ανάπτυξη των κρατών. Στη συνέχεια, για να δικαιολογήσουν αυτό το έγκλημα, αλλά και να πείσουν τους ανθρώπους να μην αντιδρούν, προσπάθησαν να τους "πείσουν" για έναν άλλο τρόπο ζωής. Με αυτόν τον τρόπο παραβίασαν και τους θείους νόμους. Άλλαξαν τα κοινωνικά πρότυπα και επέβαλαν νέα ...δικά τους ...αμφίβολης ηθικής και βέβαια αντοχής. Μέσα σε λίγα χρόνια οι τίμιοι, οι ενάρετοι, οι εγκρατείς, οι ταπεινοί, οι φιλόπονοι, οι επιστήμονες κλπ., έπαψαν να είναι πρότυπα και έγιναν τα κορόιδα της χριστιανικής κοινωνίας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που χρειάζεται φαντασία, για να καταλάβει κάποιος τι συνέβη. Γι' αυτόν τον λόγο αναφέραμε το παράδειγμα της "χύτρας". Το σύστημα των προτεσταντών ήταν ελευθέρου "ανοίγματος". Ήταν μια κοινή "κατσαρόλα", η οποία έπρεπε πάντα να φορτώνεται μέσα της με "υλικό", για να μην καταστραφεί. Έπρεπε να έρχονται διαρκώς νέα κέρδη, ώστε να μην αναπτύσσει "πίεση", εξαιτίας των αδιεξόδων της κοινωνίας. Οι Εβραίοι, σαν δήθεν "καλοί" υπάλληλοι των προτεσταντών, έφερναν συνέχεια "υλικό". Τους έδωσαν τη Ρωσία, την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τη Μέση Ανατολή και τώρα τους έδιναν εκ νέου το Ανατολικό Μπλοκ και βέβαια τα PIIGS. Όλα αυτά όμως με μεγάλο ρίσκο. Κάθε φορά που τους δίνουν κάτι, ο χριστιανισμός χάνει δύναμη.
Για να βάλουν στην "κατσαρόλα" τους το Ανατολικό Μπλοκ, έπρεπε να αποβιομηχανίσουν τον χριστιανισμό. Για να βάλουν στην "κατσαρόλα" τα PIIGS, έπρεπε να δημιουργήσουν την κρίση χρέους, η οποία οδηγεί στην κοινωνική έκρηξή και άρα ρισκάρουν να φέρουν τους χριστιανικούς λαούς σε σύγκρουση με το ίδιο το χριστιανικό σύστημα. Το ακόμα χειρότερο, που ρισκάρουν με αυτήν τους την προκλητικότητα, είναι να στοχοποιήσουν τους ίδιους τους Προτεστάντες ...Να διαχωρίσουν εκ νέου τα χριστιανικά δόγματα μεταξύ τους και να φέρουν σε σύγκρουση τους Προτεστάντες με τους καθολικούς και τους ορθόδοξους.
Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί οι Προτεστάντες, χάνοντας τον έλεγχο της εξουσίας εντός τους δόγματός τους, δεν ελέγχουν πραγματικά τους Εβραίους. Τους "εμπιστεύονται", επειδή βλέπουν δήθεν τα νούμερα των κερδών που τους φέρνουν. Δεν έχουν την πολιτική σκέψη να υπολογίσουν την πολιτική ζημιά, που συνεπάγονται αυτά τα αμφιβόλου αξίας κέρδη. Εκεί τους παγιδεύουν οι Εβραίοι ...Υποτίθεται ότι ενεργούν εις βάρος των οικονομιών των υπολοίπων, πρακτικά όμως ενεργούν εναντίον των πάντων. Ο πλούτος άρχισε να συσσωρεύεται πάνω σε πλούτο και οι πονηροί και τοκογλύφοι άρχισαν ν' "απομακρύνονται" από τον απλό κόσμο.
Οι Εβραίοι, ως λαός, άρχισαν να "απομακρύνονται" από τους "συνεταίρους" τους και ως ιδιώτες άρχισαν να "απομακρύνονται" από το ανθρώπινο "είδος" γενικά. Φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν δύο ανθρώπινα "είδη" στον Πλανήτη ...Οι Εβραίοι και οι "άλλοι" ...Αυτοί, που τα έχουν όλα και αυτοί, που δεν έχουν τίποτε ...Αυτοί, που τους περισσεύουν και αυτοί, που δεν τους φτάνουν. Ενδιάμεσοι πλέον είναι οι συμφεροντολόγοι Προτεστάντες. Από "ανώτερα" αφεντικά κατάντησαν υπηρέτες των "ανώτερων" ...Οι καλοπληρωμένοι μπράβοι των πρώην συνεταίρων τους.
Τώρα φαίνεται πόσο σημαντική ήταν η αδυναμία του προτεσταντισμού να ελέγξει αυτά τα ατομικά ή συλλογικά ιδιωτικά συμφέροντα. Γι' αυτόν τον λόγο μιλήσαμε για "χύτρες" και για "καπάκια". Μη έχοντας ο προτεσταντισμός έναν κεντρικό εκκλησιαστικό φορέα να λειτουργεί σαν "καπάκι", οι Εβραίοι άρχισαν να "ξεφεύγουν" πέρα από κάθε έλεγχο. Άρχισαν να προκαλούν τους πάντες και σε αυτήν την πρόκληση βάζουν ως "ασπίδα" τους Προτεστάντες. Οι πονηροί Εβραίοι κλέβουν και οι Προτεστάντες "μαλώνουν" τον κόσμο. Ο Ρότσιλντ λεηλατεί τους λαούς και η αντιπαθητική Μέρκελ το χρεώνεται.
Αυτός ο ανίερος συνεταιρισμός μεταξύ τοκογλύφων και συμφεροντολόγων είναι η Παγκόσμια Διακυβέρνηση, που ονειρεύονται οι νεοταξίτες. Αυτή είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων, η οποία, παρ' όλο που εκφράζει την εξουσία του Προτεσταντικού Κόσμου, στην πραγματικότητα είναι άθεη. Είναι άθεη, γιατί υποτίθεται είναι χριστιανική και τη διαχείρισή της την έχει δώσει σε Εβραίους θεομπαίχτες. Έγινε αυτό, το οποίο η Ρώμη, αλλά και η Νέα Ρώμη παλαιότερα, δεν επέτρεπε ποτέ να γίνει. Το κεφάλαιο του χριστιανισμού εξαϋλώθηκε κι απαξιώθηκε η δύναμη του συστήματος. Ο χριστιανισμός δεν έχει πλέον κεφάλαιο, παρά μόνον χρήμα. Αυτό είναι επικίνδυνο, γιατί το χρήμα δεν έχει θρησκεία. Το κεφάλαιο έχει θρησκεία, γιατί είναι "καρφωμένο" εκεί όπου υπάρχει θρησκεία. Η παραγωγή έχει θρησκεία, γιατί οι εργάτες, οι οποίοι συντελούν σ' αυτήν, έχουν θρησκεία.
Ο Χάντιγκτον, ως Σιωνιστής Εβραίος, γνώριζε τι έλεγε, όταν από τη δεκαετία του '80 κιόλας προέβλεπε "πόλεμο" πολιτισμών. Απλά αυτός, ως σιωνιστής, γνώριζε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, ενώ οι άλλοι υπέθεταν και —όπως ήταν φυσικό— έκαναν λάθος στις υποθέσεις τους. Ο Χάντιγκτον γνώριζε ότι ο Προτεσταντικός Κόσμος θα επιτίθονταν σε όλους τους υπολοίπους, γιατί έτσι κι αλλιώς ήταν και ο ίδιος μέλος της συμμορίας που θα τον οδηγούσε στον πόλεμο. Οι υπόλοιποι έκαναν λάθος, γιατί, προσπαθώντας να σκεφτούν με τις συμβατικές χριστιανικές σταθερές, "ανακάλυψαν" ότι ο μόνος χριστιανικός "πόλεμος", που μπορεί να γίνει, είναι εναντίον του Ισλάμ. Σε αυτόν τον πόλεμο του προτεσταντισμού, ο οποίος υπό την ηγεσία των Εβραίων στρέφεται εναντίον των πάντων, πρωτοστατεί η Γερμανία ...Η πατρίδα του πιο σκληρού προτεσταντισμού ...Η "μητέρα" του Λούθηρου.
Η Γερμανία αυτήν τη στιγμή δεν είναι κράτος με τη συμβατική έννοια ...Μια επιχείρηση είναι, η οποία δεν ανήκει στον γερμανικό λαό, αλλά σε Εβραίους ιδιοκτήτες ...Δεν είναι ένα αστικό και ευνομούμενο κράτος, που λειτουργεί με βάση την "ηθική" του λαού του, όπως αυτή περιγράφεται στο Σύνταγμά του ...Δεν έχει καν Σύνταγμα ...Δεν έχει καν λαό ...Είναι όμως σχεδόν σίγουρο ότι έχει Α.Φ.Μ.. Οι Γερμανοί είναι "πελάτες" —και όχι πολίτες— μιας εταιρείας, που απλά για λόγους βιτρίνας ονομάζεται "γερμανικό κράτος" ...Ένα κράτος, όμως, το οποίο δεν ανήκει στους πολίτες του κι ούτε έχει τις πάγιες υποχρεώσεις που ο ρόλος του επιβάλει απέναντι σ' αυτούς.
Η Ελλάδα μπροστά στη λαίλαπα της Νέας Τάξης.
Σε αυτήν τη "λαίλαπα", που κατακλύζει τον Πλανήτη, όπως ήταν φυσικό μπήκε και η Ελλάδα. Αυτό δεν είναι κάτι το πρωτοφανές γι' αυτήν. Οι Έλληνες είναι εκφραστές μιας άλλης παλαιότερης Τάξης Πραγμάτων και αυτό —όπως είναι φυσικό— ανησυχεί όλους τους επόμενους ...Τους κάνει στόχους τους ...Βασικούς στόχους για την ασφάλειά τους. Συμβαίνει στη φύση, συμβαίνει και στην ανθρώπινη κοινωνία, που είναι μέρος της φύσης. Κάθε νέος κυρίαρχος λέοντας κυνηγάει όλους τους παλιούς, εφόσον τους αισθάνεται ως απειλή. Οι Έλληνες για τους Δυτικούς ήταν πάντα οι επικίνδυνοι "πρώην", που, αν δεν τύγχαναν της ανάλογης προσοχής, θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα.
Γι' αυτόν τον λόγο πάντα φρόντιζαν —με το "καλημέρα" της κάθε Νέας Τάξης— να "τακτοποιούν" κι αυτό το πρόβλημα. Η Ρώμη, όταν ήρθε η σειρά της να ελέγξει τον κόσμο, στην κυριολεξία "ησύχασε" όταν η Νέα Ρώμη και οι Έλληνες "ενταφιάστηκαν" κάτω από τον οθωμανισμό. Οι Προτεστάντες, εξαιτίας των αλλαγών που προέκυπταν, λόγω της βιομηχανικής εποχής, έπρεπε να διευθετήσουν ξανά το πρόβλημα. Οι Έλληνες ήταν πολύ ισχυροί εκείνη την εποχή εντός της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έπρεπε να ελεγχθούν ξανά, προκειμένου να μην "ανακάμψουν". Τους αντιλαμβάνονταν ως απειλή εντός μιας ενιαίας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία θα μπορούσε να εκβιομηχανιστεί, "καθήμενη" πάνω στα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής και άρα με εξασφαλισμένη την ανταγωνιστικότητά της.
Η προτεσταντική "τακτοποίηση" του ελληνικού "ζητήματος" μάς είναι γνωστή σε εμάς τους Έλληνες ως "Μικρασιατική Καταστροφή". Με τη βία "ξήλωσαν" έναν ελληνισμό δεκάδων αιώνων στη Μικρά Ασία. Βρετανοί και Γερμανοί, σε απόλυτη συνεργασία μεταξύ τους, μεθόδευσαν και εκτέλεσαν το μεγαλύτερο έγκλημα κατά του ελληνισμού ...Μια πραγματική απόπειρα εθνοκάθαρσης, που δεν έχει ποτέ ξαναγίνει εναντίον του λαού εκείνου, που χάρισε στην ανθρωπότητα τη Δημοκρατία και τη Φιλοσοφία. Επειδή δεν μπορούσαν να τους εκτελέσουν όλους —παρ' όλο που πολλοί από αυτούς θα το ήθελαν—, αποφάσισαν να τους συγκεντρώσουν όλους σε μια Ελλάδα ελεγχόμενη απόλυτα από τους ίδιους ...Μια Ελλάδα, την οποία την ήθελαν να λειτουργεί σαν "στρατόπεδο συγκεντρώσεως" υπό την καθοδήγηση δικών τους χαφιέδων και βασανιστών ...Μια Ελλάδα, την οποία θα την κυβερνούσαν οι ίδιοι από τις Πρεσβείες τους.
Ακριβώς αυτό έκαναν. Για να είναι σίγουροι ότι θα υπάρχει πάντα "συνέχεια" σε αυτήν τη δραστηριότητα, αποφάσισαν να φτιάξουν τις δικές τους "μηχανές" παραγωγής χαφιέδων και δούλων ..."Μηχανές" αυθεντικών προτεσταντών, εφόσον θα τους "έχτιζαν" πάνω στο δόγμα του συμφέροντος ...Τυπικά ορθόδοξων, για να μην έχουν προβλήματα με τους αυτόχθονες "ιθαγενείς", αλλά πρακτικά προτεσταντών, εφόσον με προσθαφαιρέσεις συμφερόντων θα γινόταν η "μύησή" τους ...Με προσθαφαιρέσεις "αλεύρων", όπως θα έλεγαν και οι Πόντιοι, οι οποίοι τους γνώριζαν από τη Μικρά Ασία.
Στην Αθήνα της Παλαιάς Ελλάδας αυτή η "μηχανή" λεγόταν "Κολέγιο Αθηνών", ενώ στη Θεσσαλονίκη των Νέων Χωρών η ανάλογη "μηχανή" λεγόταν "Ανατόλια" ...Προτεσταντικά αμφότερα. Το πρώτο είναι το αυθεντικό Κολέγιο των προδοτών της Ελλάδας, ενώ το δεύτερο είναι το αυθεντικό Κολέγιο των προδοτών της Μικράς Ασίας ...Το Προτεσταντικό Κολέγιο της Μερζιφούντας της Μικράς Ασίας. Το Κολέγιο Αθηνών, όπως και το Κολέγιο της Θεσσαλονίκης, τα συνδέει απόλυτα ένα κοινό πρόσωπο ...Ο πρωταγωνιστής της Μικρασιατικής Καταστροφής ...Ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Αυτός είναι στην πραγματικότητα ιδρυτής και χορηγός —με τα κρατικά χρήματα και τις προτεσταντικές εντολές— καί των δύο αυτών Κολεγίων.
Σε αυτά τα Κολέγια δημιουργούνταν η άρχουσα "τάξη", η οποία έλεγχε την Ελλάδα για λογαριασμό των προτεσταντών ...Η "τάξη" εκείνη, η οποία ήταν έτοιμη να εκτελέσει κάθε εντολή που θα της δινόταν από τα αφεντικά της ...Η "τάξη" εκείνη, η οποία συμπεριλάμβανε όλους τους ελληνικής καταγωγής "νεοφώτιστους" Προτεστάντες, αλλά και τους αυθεντικούς Εβραίους της Ελλάδας. Οι συνέταιροι του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού είχαν βάλει τα παιδιά τους στα ίδια Κολέγια ...Να μην έχουν συναναστροφές με κοινούς Έλληνες ...Να απεχθάνονται να κατοικούν στις ίδιες γειτονιές με αυτούς ...Να μην μοιράζονται πλούσιες προίκες με ανεπιθύμητους. Όλοι οι μεγάλοι προικοθήρες της χώρας προέρχονται από τα δύο αυτά Κολέγια.
...Οι ελληνόφωνοι, αλλά όχι φιλικά προσκείμενοι στους Έλληνες, όπως ήταν οι "προδιαγραφές" που έθετε η Τρόικα για τον Πρωθυπουργό του Μνημονίου και μας προέκυψε ο Κολεγίοπαις Παπαδήμος ...Ελληνόφωνοι μισέλληνες, όπως ο Κολεγιόπαις "συγγραφέας-ασφαλιστής" Νίκος Δήμου, ο οποίος "διακρίθηκε" με το έργο "η δυστυχία του να είσαι Έλληνας" και στη συνέχεια πήρε σβάρνα τα τηλεοπτικά κανάλια, για να ισχυρίζεται ότι όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ομοφυλόφιλοι ...Ελληνόφωνοι "ανώτεροι" λευκοί Προτεστάντες, που δεν έχουν πρόβλημα να πλημμυρίσει η Ελλάδα με "κατώτερους" μετανάστες. Με τέτοιους ελληνόφωνους μισέλληνες συνεργάζονταν πάντα οι Προτεστάντες κάθε φορά που για τον οποιονδήποτε λόγο έπρεπε να επέμβουν στην Ελλάδα εις βάρος των Ελλήνων.
Αυτό έκαναν για παράδειγμα οι Ναζί. Οι βασικοί συνεργάτες των Ναζί —και άρα οι δωσίλογοι— ήταν όλοι οι ευεργέτες, οι χορηγοί και οι απόφοιτοι των δύο αυτών Κολεγίων. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η παράδοση της χώρας στους Ναζί υπογράφηκε στο Κολέγιο της Θεσσαλονίκης ...Στον πιο "φιλικό" για τους κατακτητές χώρο ...Στον χώρο όπου οι Προτεστάντες αισθάνονταν άνετα και ασφαλείς ανάμεσα σε οπαδούς και θαυμαστές τους. Ξεσάλωσαν οι κολεγιόπαιδες των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης στα χρόνια της Κατοχής, όταν τα ομόδοξα αφεντικά τους ήταν οι κατακτητές της χώρας.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τον λόγο που η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, που δεν εκτέλεσε ούτε έναν δωσίλογο; Πού να τολμήσει να εκτελέσει !! ...Θα εκτελούσε την άρχουσα τάξη της χώρας; ...Θα εκτελούσε τους πιστούς των προτεσταντών, οι οποίοι ήταν πάντα διατεθειμένοι να προδώσουν την πατρίδα τους για τα συμφέροντα των όποιων ομοδόξων τους το ζητούσαν; ...Απλά πράγματα. Προτεστάντες (Γερμανοί) έφευγαν, Προτεστάντες (Βρετανοί) έρχονταν και Προτεστάντες (Αμερικανοί) καιροφυλακτούσαν για να μπουν. Όλοι τους είχαν λόγο να προστατεύσουν τους "χρήσιμους" δωσίλογους.
Στην κυριολεξία μάλωναν μεταξύ τους ποιος θα τους "κληρονομήσει" από τους Ναζί. Αυτοί —και για να προστατεύσουν τους δωσίλογους— μας βύθισαν στον Εμφύλιο. Τους άφησαν να παριστάνουν τους αντικομμουνιστές και με τη βοήθεια τους τη γλίτωσαν ..."Έστησαν" έναν Εμφύλιο με πρωταγωνιστή το ΚΚΕ του υπαλλήλου των Εβραίων Στάλιν και τους γλίτωσαν όλους. Έβαλαν το ΚΚΕ των χαφιέδων και των πρακτόρων να πάρει τα όπλα, για να "σώσουν" τους δωσίλογους Προτεστάντες. Ο Εμφύλιος έγινε κολυμπήθρα του "Σιλωάμ", για να μπορέσουν οι δωσίλογοι προδότες να "βαπτιστούν" δημοκράτες και πατριώτες. Χύθηκαν τόνοι αίματος αφελών, άσχετων και "κατώτερων" Ελλήνων, για να γεμίσει αυτή η "κολυμπήθρα", η οποία θα αναβάπτιζε τους "ανώτερους" Έλληνες. Όλα αυτά χάρη στο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, το οποίο θα δούμε παρακάτω τι αντιπροσωπεύει και τι σχέση έχει με τους Προτεστάντες και τους Εβραίους.
Από τη στιγμή λοιπόν που στα τέλη της δεκαετίας του '80 υπήρχαν εξελίξεις στον παγκόσμιο σχεδιασμό των προτεσταντών, ήταν ευνόητο ότι οι εξελίξεις αυτές θα αφορούσαν και την Ελλάδα. Από τη στιγμή που οι Εβραίοι κυρίαρχοι θα έπρεπε να επιβάλουν τη δική τους Νέα Τάξη Πραγμάτων, ευνόητο είναι ότι θα έπρεπε να διευθετήσουν ξανά το ελληνικό ζήτημα ...Από την στιγμή που η PAXHEBRAICA ήταν έτοιμη να πάρει τη "σκυτάλη" του κυρίαρχου, έπρεπε να διευθετήσει το θέμα όλων των "πρώην" πιθανών και απίθανων "μνηστήρων" και άρα και της Ελλάδας.
Αυτό ήταν ένα ζήτημα, το οποίο παρέμενε "φλέγον" για τους ίδιους. Γιατί; Για πολλούς λόγους σύγχρονους, αλλά και αρχαίους. Κατ’ αρχήν είχαν μια ευκαιρία να εκδικηθούν τους προαιώνιους εχθρούς τους και αυτήν την ευκαιρία οι κομπλεξικοί Εβραίοι δεν θα μπορούσαν να την αφήσουν να περάσει ανεκμετάλλευτη. Αν αυτό όμως το έκαναν από "ευχαρίστηση", υπήρχε και ο σοβαρός λόγος να το κάνουν ...για "δουλειά". Γιατί; Γιατί η Ελλάδα μπορεί να μην τους φόβιζε πλέον ως πιθανός αντίπαλος και σφετεριστής της κοσμοκρατορίας, αλλά ήταν πολύ "σκληρή" για να μπει στον "μύλο" της Νέας Τάξης. Είχε τρομερές εθνικές αντοχές και δεν θα "πολτοποιούνταν" τόσο εύκολα, όσο ήθελαν οι "βιαστικοί" Εβραίοι τραπεζίτες και οι Προτεστάντες υπάλληλοί τους.
Αυτό ήταν ένα πρόβλημα και έπρεπε να επιλυθεί. Έπρεπε να κατακτήσουν απόλυτα την Ελλάδα, για να την ξεφορτωθούν ως πρόβλημα. Έπρεπε να τους ανήκει ολοκληρωτικά η Ελλάδα, για να μην έχουν οι Έλληνες τη δύναμη να αντιδράσουν στους σχεδιασμούς τους. Πώς όμως μπορούν να κατακτήσουν μια χώρα έμποροι και τραπεζίτες; ...Μα με την εξαγορά της ...Με την πλήρη εξαγορά της. Με ποιους θα συνεργάζονταν, για να πετύχουν αυτήν την ανήθικη εξαγορά; ...Με τους γνωστούς τους ...Με τους φίλους τους ...Με τα δικά τους παιδιά ...Με τους συμφεροντολόγους ...Με τους προικοθήρες της χώρας ...Με τους συμμαθητές των δικών τους παιδιών ...Θα συνεργάζονταν με τους Εβραίους και τους Προτεστάντες της Ελλάδας. Με αυτούς, οι οποίοι σπούδασαν με τις δικές τους υποτροφίες στα δικά τους προτεσταντικά "τεμπελοστάσια".
Η Ελλάδα με συνοπτικές διαδικασίες έχασε τη μάχη, γιατί προδόθηκε εκ των έσω. Η άλωση της Ελλάδας ήταν εύκολη. Πώς έγινε; Με την τακτική του χρέους, που θα την έβγαζε στο "σφυρί". Έβαλαν τους Προτεστάντες του Κολεγίου, που μας κυβερνούσαν, να μας υπερχρεώσουν —με το αζημίωτο φυσικά, όπως επιβάλει η προτεσταντική θρησκευτική παράδοση— και στη συνέχεια ήρθαν σαν "τίμιοι" και "ηθικοί" δανειστές για την κατάσχεση της πατρίδας μας.
Η μεθοδολογία ήταν απλή ...Γιάννης "κερνάει", Γιάννης "πίνει" και ο λογαριασμός στο κορόιδο. Απλά, στη θέση του Γιάννη βάζεις έναν Γιόχαν ή έναν Ιακώβ και μόνον το κορόιδο μένει το ίδιο. Η "ηθική" και "τίμια" Siemens με άλλες προτεσταντικές εταιρείες διέφθειραν τους πάντες στην Ελλάδα. "Διέφθειραν" τρόπος του λέγειν, εφόσον στην ουσία πλήρωσαν τους δικούς τους ελληνόφωνους ανθρώπους, οι οποίοι διαχειρίζονταν τα ελληνικά συμφέροντα. Παράλληλα η εβραϊκή Goldman Sachs μαγείρευε τα οικονομικά και η Ελλάδα υπερχρεώθηκε, προκειμένου να μπορεί να παραγγέλνει αυτά, τα οποία ήθελαν οι "ηθικοί" Προτεστάντες. Επί δύο δεκαετίες περίπου οι Εβραίοι δάνειζαν και οι Προτεστάντες πουλούσαν ερήμην του ελληνικού λαού ...Αυτοί, που στη συνέχεια —και με τη λεία ακόμα στα χέρια τους— περιέγραφαν με "δάκρυα" στα μάτια πόσο διεφθαρμένοι είναι οι Έλληνες ...Πόσο άτιμοι είναι, που έπαιρναν τα χρήματα της διαφθοράς ...της δικής τους διαφθοράς.
...Ο υποκριτικός συμφεροντολογικός προτεσταντισμός σε όλο του το μεγαλείο. Οι διαφθορείς κατηγορούσαν έναν τίμιο και ανύποπτο λαό και την ίδια ώρα αντάμειβαν τους διεφθαρμένους συνεργάτες τους. Οι Έλληνες, ως λαός, έγιναν ο περίγελος του Πλανήτη και οι απατεώνες Έλληνες πολιτικοί έγιναν οι "εγγυητές" της τιμιότητας του λαού. Οι Έλληνες συνταξιούχοι εμφανίστηκαν σαν απατεώνες και ο απατεώνας Παπαδήμος, ο οποίος μαγείρευε τα δημοσιονομικά στοιχεία, μετά από την αντιπροεδρία της ΕΚΤ έφτασε στην Ελλάδα σαν "σωτήρας" πρωθυπουργός ...Μιλάμε για τραγωδία. Ολόκληρος ο μηχανισμός της πιο ανήθικης αυτοκρατορίας, που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, κινητοποιήθηκε, για να διαβάλει και να απαξιώσει έναν από τους πιο φιλόπονους λαούς στον κόσμο.
Η Ελλάδα μέσα σε λίγους μήνες έγινε το πιο μισητό κράτος μέσα στον προτεσταντικό κόσμο. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Γιατί; ...Για να μπορέσουν οι ιμπεριαλιστές να δημιουργήσουν τους "συνενόχους", οι οποίοι θα τους επέτρεπαν να απειλούν με απόλυτη καταστροφή έναν ολόκληρο λαό ...Για να μπορέσουν με την ανοχή —αν όχι την "πίεση" των λαών τους— να "τιμωρήσουν" την Ελλάδα. Πώς πέτυχαν τόσο εύκολα την προτεσταντική "υποστήριξη"; Με τον παραδοσιακό προτεσταντικό τρόπο ...Οικονομοτεχνικά. Εδώ έφτιαξαν θρησκευτικό δόγμα με βάση την οικονομία, θα είχαν πρόβλημα να πετύχουν κοινωνικές συμμαχίες; Αρκούσαν μερικές προσθαφαιρέσεις και ο στόχος επετεύχθη. Οι "τεμπέληδες" Έλληνες θα μας "φάνε" τις συντάξεις, τις καταθέσεις κλπ.. Οι "άχρηστοι" και "ανήθικοι" Έλληνες δεν πληρώνουν τους φόρους τους, ενώ οι "τίμιοι" και "ηθικοί" Προτεστάντες εργάζονται και φορολογούνται σκληρά ...όπως διαβεβαίωνε η εβραιοπροτεσταντική Bild.
Η άλωση της χώρας ήταν πανεύκολη γι' αυτούς ...Καμία αντίδραση ...Απλή οικονομική "προέλαση" έκαναν. "Βομβάρδισαν" με απεχθή δάνεια και στη συνέχεια προέλασαν σαν "τίμιοι" δανειστές. Δυστυχώς για την Ελλάδα δεν υπήρχε ηγεσία για ν' αντισταθεί. Ως εκ τούτου ήταν εύκολο για τους Προτεστάντες και τους Εβραίους να το καταφέρουν. Η Ελλάδα αλώθηκε, γιατί υπήρχαν "Εφιάλτες" μέσα σε αυτήν ..."Εφιάλτες" πληρωμένοι και με phD από τους Προτεστάντες ..."Εφιάλτες", τους οποίους εξ αρχής κατηύθυναν στο ανθελληνικό τους παιχνίδι μέσα από τις δικές τους πρεσβείες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο Κολεγιόπαις Γιωργάκης γινόταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, όταν βρισκόταν στην αμερικανική πρεσβεία; Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο Κολεγιόπαις Παπαχελάς από εκεί έπαιρνε "γραμμή" για την πλύση εγκεφάλου, που υπέβαλαν τον ελληνικό λαό;
Ολόκληρη η προδοσία ήταν στημένη εξ’ αρχής. Μέσα από τα δικά τους Κολέγια επάνδρωναν όλες τις θέσεις που τους ενδιέφεραν ...Όλες τις θέσεις του τραπεζικού συστήματος, των ΜΜΕ ή του κρατικού μηχανισμού και των ΔΕΚΟ. Εύκολο πράγμα, εφόσον τα ίδια τα κόμματα, που κυβερνούσαν την Ελλάδα, τους ανήκαν ...Τα κόμματα των προτεσταντών και των Εβραίων ...Απλά πράγματα. Επανάληψη παλαιοτέρων εθνικών τραγωδιών. Αυτοί, οι οποίοι μας πρόδωσαν σήμερα, είναι οι ίδιοι που μας είχαν προδώσει και στην Κατοχή. Απολύτως οι ίδιοι ...Οι ιδρυτές, χορηγοί και απόφοιτοι του προτεσταντικού ιδρύματος με την ονομασία "Κολέγιο Αθηνών".
Σε ποιους ανήκουν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; ...Τα κόμματα, που καθ’ όλη τη διάρκεια της "αμαρτωλής" Μεταπολίτευσης κυβερνούν την Ελλάδα; ...Τα κόμματα, που με τον υπερδανεισμό και τη διαφθορά έφεραν το προτεσταντικό ΔΝΤ στην πόρτα μας; ...Τα κόμματα, που, προκειμένου να υπογραφεί το Μνημόνιο της "παράδοσης", κατέλυσαν το Σύνταγμα, ακυρώνοντας κάθε έννοιας Δημοκρατίας και κάνοντας ένα εξώφθαλμο πραξικόπημα; ...Τα κόμματα των μελών της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, που βιάζονταν να "παραδώσουν" την πατρίδα μας στους δανειστές μας και άρα στους Προτεστάντες και τους Εβραίους, οι οποίοι ελέγχουν την Νέα Τάξη;
Αυτά τα κόμματα είναι "ιδιόκτητα". Το ΠΑΣΟΚ είναι του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήταν ο γιος του διορισμένου από τους Προτεστάντες Πρωθυπουργού του '44 και ο οποίος μας έβαλε στον Εμφύλιο ...Του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήταν απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών ...Του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήταν μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Ποιος μας έβαλε στο προτεσταντικό ΔΝΤ; Ποιος συζητούσε με τον Εβραίο Στρος Καν, όταν "έκλεβε" την εξουσία, λέγοντας το περίφημο πλέον ..."λεφτά υπάρχουν"; Ο γιος του ο Γιώργος και επίσης απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών ...Ο Γιώργος και επίσης μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Επειδή οι αντιδράσεις ήταν τρομερές και το ΠΑΣΟΚ έδειχνε να μην τα καταφέρνει, ποιος το βοήθησε; ...Η ΝΔ. Το κόμμα του Μητσοτάκη και του Σαμαρά ...Το κόμμα του ανιψιού του Βενιζέλου και του εγγονού του Μπενάκη αντίστοιχα ...Το κόμμα των απογόνων των βασικών ιδρυτών του Κολεγίου ...Το κόμμα των μελών της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Στο πραξικόπημα, που μας έβαλε στο ΔΝΤ, συνυπέγραψε ο Σαμαράς ...Ο συμμαθητής και συγκάτοικος του Γιώργου Παπανδρέου στο Κολέγιο ...Αδερφός του Προέδρου του Κολεγίου. Ποιος ανέλαβε Πρωθυπουργός της προδοτικής Κυβέρνησης των δωσίλογων; ...Ο Παπαδήμος ...Ο επίσης απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών ...Ο συνένοχος στα εγκληματικά swaps της Goldman Sachs ...Ο συνεργάτης του Παπακωνσταντίνου, ο οποίος ήταν επίσης απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών.
Όλες οι "υπογραφές" της νέας εθνικής καταστροφής είναι του προτεσταντικού Κολεγίου Αθηνών ..."Υπογραφές" μελών της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Παραστάτες όλων αυτών ποιοι στέκονται ως "δεκανίκια" τους; "Δεκανίκια" ο καθένας με τον ρόλο του; ...Το ΛΑΟΣ, που ανήκει στον Μητσοτάκη ...Το ΛΑΟΣ του γαλατά, που, αφού έκανε το "καθήκον" του, φέρνοντας ως "γαλατάς" το ΔΝΤ και τον Παπαδήμο στην "πόρτα" μας, τώρα εκ του πονηρού κάνει "κωλοτούμπα" και παριστάνει τον αντιμνημονιακό και αντιπαπαδημικό. Γιατί το κάνει αυτό; Για να μην αφήσει τον χώρο της "αντιμνημονιακής" αντίδρασης "ορφανό" και άρα "ανοικτό" σε νέες πολιτικές δυνάμεις. Φυσική κατάληξη, εφόσον τα αφεντικά του θέλουν να κερδίζουν μονά-ζυγά και αυτός είναι ο ρόλος των "δεκανικιών".
Αν το ΛΑΟΣ είναι ο προβοκατόρικος "αντιμνημονιακός" πόλος από τα δεξιά, ποιος είναι αυτός από τα αριστερά; ...Το άλλο "δεκανίκι" των κομμάτων του προτεσταντισμού ...Ο παλιός τους συνεργάτης από τον "στημένο" Εμφύλιο ...Αυτός, που με τη συνεργασία του το '44 τούς είχε σώσει την προηγούμενη φορά, που εξυπηρέτησαν τα αφεντικά ...Αυτός, που στο "βρόμικο" '89 τούς έκανε κυβέρνηση για να εξυπηρετήσουν τα ίδια αφεντικά. ...Το ΚΚΕ. Αυτό το χαφιεδομάγαζο προσπαθεί με τον γνωστό βλακώδη, σταλινικό και προβοκατόρικο τρόπο να εμφανίσει την αντιμνημονιακή θέση σαν μια ουτοπική και βλακώδη θέση, που ενδιαφέρει μόνον σταλινικούς και πολιτικά "καθυστερημένους" ανθρώπους.
Όπως κάποτε με έναν "κατά παραγγελία" και άνευ στόχων Εμφύλιο έσωσε τους Προτεστάντες δωσίλογους, έτσι και σήμερα με μια "κατά παραγγελία" βλακώδη και δήθεν αντιευρωπαϊκή επιχειρηματολογία δίνει στους ίδιους ανθρώπους το "άλλοθι" να εμφανίζονται λογικοί και ρεαλιστές ...Το ΚΚΕ του Εβραίου Μπεναρόγια, που ήταν το μοναδικό κόμμα το οποίο αμφισβήτησε την ελληνικότητα της Μακεδονίας και πρωταγωνίστησε στον Εμφύλιο, ο οποίος έσωσε τους δωσίλογους ...Το ΚΚΕ, το οποίο ακόμα και σήμερα, που η οικονομική κρίση καταστρέφει τα πάντα, επιμένει και δεν ανοίγει τα οικονομικά του στοιχεία, για να μην αποκαλυφθούν οι διάφοροι Σόρος και Ρότσιλντ, που το χρηματοδοτούν ...Το ΚΚΕ της "λογίστριας" κοντοπάπισσας, η οποία κατά σύμπτωση είναι μητέρα αποφοίτου του Κολεγίου.
Έτσι παραδόθηκε η Ελλάδα στις ορέξεις των προτεσταντών. Τέταρτη φορά προδομένη από τους ίδιους ανθρώπους μέσα σε λιγότερο από έναν αιώνα ...Μικρασιατική Καταστροφή, Γερμανική Κατοχή, Κυπριακή Τραγωδία και Μνημονιακή Κατοχή, είναι οι βασικότεροι από τους πολλούς "κρίκους", που συνθέτουν την προτεσταντική "αλυσίδα", που για πάνω από έναν αιώνα ματώνει τον ελληνικό "κορμό" ...Την "αλυσίδα", που το "κούμπωμά" της βρίσκεται στο Κολέγιο Αθηνών.
Ο λαός ετοιμάζεται να βυθιστεί στη μεγαλύτερη περιπέτεια που βρέθηκε ποτέ και οι Προτεστάντες, που τον κυβερνούν, μετράνε τα κέρδη τους ...Κάνουν θαλάσσια σπορ, όπως ο Παπανδρέου ...Παίζουν τένις, όπως ο Παπακωνσταντίνου ...Αγοράζουν καράβια, όπως η Ντόρα ...Κάνουν πρόβες πρωθυπουργών, όπως ο Σαμαράς ...Υποδέχονται Εβραίους τουρίστες, όπως ο Μπουτάρης ..."Στολίζουν" χριστουγεννιάτικα δένδρα με σκουπίδια, όπως ο Καμίνης ...Να ναι καλά οι Γερμανοί οι "φίλοι" μας ...οι μπίζνες πηγαίνουν θαυμάσια.
Το τέλος δεν είναι "μακριά".
Όσο έξυπνα και ύπουλα κι αν διευθέτησαν το ελληνικό ζήτημα, δεν πιστεύουμε ότι θα μπορέσει να τους δώσει διέξοδο στο άσχημο μέλλον που ακολουθεί ...Εξαιρετικά άσχημο, αφού πιστεύουμε ότι έτσι κι αλλιώς η κατάσταση παγκοσμίως —και όχι μόνον στην Ελλάδα— θα μεταλλαχθεί σε αγώνα επιβίωσης. Έτσι κι αλλιώς "χάρτινη" είναι η άμυνα του συστήματός τους. Το "ηθικό" προκάλυμμα, που έχουν εξασφαλίσει οι Προτεστάντες και οι Εβραίοι δεν είναι δυνατόν να τους σώσει. Αυτοί μπορεί να θεωρούν ότι "δικαίως" —σαν πιο "εξελιγμένοι" ή σαν "ανώτεροι" ή σαν απλά "ασυναγώνιστοι"— κατέχουν ό,τι κατέχουν εις βάρος των υπολοίπων, αλλά στον αγώνα της επιβίωσης επιβιώνει αυτός ο οποίος αποδεικνύει ότι μπορεί και όχι αυτός ο οποίος νομίζει ότι "δικαιούται".
...Απλά πράγματα. Αν μέσα σε ένα κλουβί βάλεις μια μπριζόλα, έναν "ανώτερο" πεινασμένο άνθρωπο και ένα "κατώτερο" πεινασμένο λιοντάρι, ποιος θα επιβιώσει; ...Το "κατώτερο" λιοντάρι. Αυτό θα φάει καί τη μπριζόλα καί τον "ανώτερο" αντίπαλό του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο σχεδιασμός όλων αυτών, που θεωρούν τους εαυτούς τους "ανώτερους", είναι εξ’ αρχής βλακώδης. Δεν έχουν το λεγόμενο "plan B" —όπως λένε στις λέσχες τους— σε περίπτωση που αντιδράσουν οι λαοί. Λείπει το "καπάκι" από το σύστημά τους και κοινοί θνητοί άνθρωποι έχουν "ξεφύγει" πέρα από κάθε έλεγχο. Έχουν "ξεχωρίσει" πάρα πολύ από τον κόσμο και αυτό τελικά θα τους καταστρέψει. Κατάφεραν αυτό που ήθελαν ...και τώρα θα το πληρώσουν.
Η "πίεση" στην "κατσαρόλα" ανεβαίνει και δεν υπάρχει ο κατάλληλος σχεδιασμός, ώστε να αμυνθεί το σύστημά τους. Κάθε μέρα επιβαρύνεται διαρκώς η κατάσταση. Το λιγοστό "υλικό", που της έχει απομείνει, διαρκώς "εξατμίζεται". Οι λιγοστοί ισχυροί γίνονται λιγότεροι και ισχυρότεροι και οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται με έναν ανάλογο τρόπο. Γιατί; Γιατί έτσι λειτουργεί η "ζούγκλα" και άρα και ο προτεσταντικός κόσμος. Γιατί ο ένας ισχυρός κατασπαράζει τον άλλο και ανατρέπονται οι αρχικές συμμαχίες μεταξύ ισχυρών και λαών. Θα φτάσουμε σε σημείο η παγκόσμια κυριαρχία των προτεσταντών και των Εβραίων να γίνει κυριαρχία μιας μικρής ομάδας ανθρώπων. Θα φτάσουμε σε σημείο ολόκληρος ο Πλανήτης να ανήκει σε πέντε-έξι άτομα.
Αυτό είναι το πρόβλημα και πλέον είναι αντιληπτό από πολλούς ότι δεν μπορεί να επιλυθεί. Το σύστημα είναι θέμα χρόνου να βρεθεί σε αδιέξοδο. Δεν είναι σφραγισμένο. Δεν έχει ένα πανίσχυρο ιερατείο, ώστε να κάνει reset εις βάρος των ιδιωτών, προκειμένου να σωθεί το ίδιο και να εκτονωθεί η "πίεση". Στο προτεσταντικό σύστημα, αυτοί, οι οποίοι μπορούν να κάνουν reset, είναι αυτοί, οι οποίοι θίγονται προσωπικά από αυτό. Ως εκ τούτου αυτό το σύστημα δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη μάζα κι ούτε μπορεί να πάρει "κεφάλια", ώστε να εκτονωθεί το πάθος των όχλων ...Των πεινασμένων πλέον όχλων. Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για αγώνα επιβίωσης, που θα φτάσει γρήγορα στο τέλος του. Ακόμα κι αν οι Προτεστάντες ή οι Εβραίοι πείσουν τους πάντες ότι είναι "ανώτερο" είδος, θα χάσουν τη μάχη, γιατί το "κατώτερο" είδος έχει πιο πολλά "χέρια" και άρα μπορεί να μοιράσει πολλές "καρπαζιές" ...Πάρα πολλές "καρπαζιές" ...Θανατηφόρες "καρπαζιές".
Αυτό βέβαια είναι και το πιο επικίνδυνο. Γιατί; Γιατί οι Προτεστάντες και οι Εβραίοι δημιούργησαν ένα άθεο σύστημα, το οποίο απειλεί και λεηλατεί όλους τους λαούς και όλες τις θρησκείες ταυτόχρονα. Αυτό είναι επικίνδυνο. Είναι επικίνδυνο, γιατί για κάποιους από αυτούς θα είναι δύσκολο όχι απλά τις περιουσίες τους αλλά τα τομάρια τους να γλιτώσουν. Όταν απέναντι στα δισεκατομμύρια των πιστών όλων των θρησκειών είσαι ο Ρότσιλντ ή ο Ροκφέλερ και με κλοπές και εγκλήματα καταφέρνεις και έχεις περιουσία μεγαλύτερη από αυτήν που οι άνθρωποι με προσωπικές στερήσεις και θυσίες δημιούργησαν ως "περιουσία" του Θεού, δεν είναι και ό,τι καλύτερο.
Όταν αποκτάς "κυβικά" Θεού, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να έχεις και εχθρούς ομοίων "κυβικών". Όταν αποφασίζεις μέσα στο γραφείο σου για τη ζωή και τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι και η δική σου ζωή θα μπαίνει ως αντικείμενο "συζήτησης" σε άλλα ανάλογα γραφεία. Έχουμε το προαίσθημα ότι αυτό είναι τουλάχιστον ...ανθυγιεινό ...Ανθυγιεινό να το κάνεις ως Εβραίος απέναντι σε δισεκατομμύρια χριστιανών και μουσουλμάνων, οι οποίοι δεν σε παρακολουθούν και με τη μεγαλύτερη εκτίμηση.
Πλάκα θα έχει τώρα, που ο προτεσταντισμός θεωρητικά αγγίζει τα όριά του, να γυρίσουν μπούμερανγκ —και άρα εις βάρος του— τα συμφεροντολογικά χαρακτηριστικά του ...Να βρεθεί κάποιος "Αντιλούθηρος" και πείσει τους Προτεστάντες ότι τους συμφέρει περισσότερο ως χριστιανούς να κρεμάσουν τους κυρίαρχους ομοδόξους τους, παρά να τους ακολουθούν ...Αυτούς, που ξεκίνησαν να λεηλατήσουν τους "άλλους" και στο τέλος λεηλάτησαν τους πάντες ...Τους ιδιώτες, που από την απληστία τους σκόρπισαν το χάος μέσα στον πάλαι ποτέ καλά οργανωμένο χριστιανισμό.
...Ενός χάους, το οποίο διαρκώς επιτείνεται, εξαιτίας της ανικανότητας και της ηλιθιότητας του Γερμανού ναζιστοπροτεστάντη, που παριστάνει τον Καθολικό Πάπα και ο οποίος δεν ξέρει ούτε τα "μάτια" του να βγάλει. Εξαιτίας του δεν υπάρχει κανένας έλεγχος και ο καθένας πλέον κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν ...Ο χριστιανισμός στην απόλυτη παράνοια. Συγκεντρώνει τεράστια κέρδη, τα οποία είναι πρωτοφανή στα χρονικά και ταυτόχρονα είναι πιο φτωχός από ποτέ. Εξαιτίας των τοκογλύφων και των τραπεζιτών μαθαίνει αριθμούς, οι οποίοι μέχρι πριν λίγα χρόνια αφορούσαν τους αστροφυσικούς και την ίδια ώρα η πείνα τον "χτυπάει" σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του. Όλα αυτά σε ένα ανεύθυνο περιβάλλον εξουσίας, που θυμίζει παιδική χαρά ..."Τα παιδία παίζει" ...Όταν ο Γιούγκερ δεν "κοπανάει" τον χοντροΒενιζέλο στο κεφάλι, κάνει πως "πνίγει" τον Λούις ντε Γκίντο.
Η κατάσταση έχει προ πολλού ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Δεν υπάρχει πλέον καμία λογική και καμία συναίσθηση της κατάστασης από αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Ο κόσμος καταρρέει και αυτοί που τον κυβερνάνε "γιορτάζουν". Αλληλοσυγχαίρονται και αλληλοασπάζονται για την καθημερινή του "σωτηρία".
Ο χριστιανισμός, υπό την καθοδήγηση των Εβραίων τοκογλύφων, θυμίζει πλέον το "τρένο της μεγάλης φυγής" του Γκοντσαλόφσκι ..."Τρέχει" με φουλ τις "μηχανές" πάνω σε μια "γραμμή", η οποία τελειώνει απότομα ...Φουλ για το τέλος ...με έναν "μεθυσμένο" από τη δύναμή του Ρότσιλντ να κάθεται πάνω στην "πυρακτωμένη" κοινωνική "χύτρα" και να φωνάζει ..."I am the king of the World” ...Δυστυχώς ...Δυστυχώς γι' αυτόν, γιατί δεν καταλαβαίνει ότι πλησιάζει σε μια παγίδα θανάτου ...Παγίδα αναπόφευκτη, την οποία δεν την αντιλαμβάνεται, γιατί απλούστατα ...μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου