Προσπάθησα να τους κοιτάξω στα μάτια και να τους πω μία προς μία τις λέξεις. Στρογγυλά, καθαρά ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ...ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΟΥΛΕΙΑ...και μετά άρχισα να κλαίω . Με άκουσαν για λίγο και μετά χωρίς άλλη κουβέντα άνοιξαν την τηλεόραση και κάθισαν στον καναπέ..
Πως να κρυφτείς απ τα παιδιά;
Η γενικότερη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και κατ’ επέκταση των οικονομικών των νοικοκυριών ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο φαίνεται πως βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την ποιότητα της ζωής των παιδιών, τόσο μέσα στην οικογένεια όσο και μέσα στη σχολική κοινότητα. Η απώλεια της δουλειάς ενός ή και των δύο γονέων και η μείωση των εισοδηματικών πηγών της οικογένειας επιφέρει αλλαγές που έχουν επιπτώσεις και στην καθημερινότητά τους. Για παράδειγμα, οι γονείς ή ο γονιός δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τα ίδια υλικά αγαθά στο παιδί του, υπάρχει μείωση ή ακόμα και διακοπή συνηθειών που είχαν γίνει μέρος της ζωής του, όπως... εξωσχολικές δραστηριότητες και ψυχαγωγία. Επιπλέον, το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με αλλαγή στην συμπεριφορά των γονιών του και ενδεχόμενα αν είναι σε ηλικία που δεν μπορεί να κατανοήσει τα αίτια να θεωρεί και τον εαυτό του υπεύθυνο για την κατάσταση. Κάποια παιδιά ακούνε για περικοπές, για την πίεση του οικογενειακού προϋπολογισμού, κάποια ήδη βιώνουν στερήσεις. Η ανεργία ή το ανασφαλές αύριο της μαμάς ‘ή του μπαμπά, οι μειώσεις μισθών και επιδομάτων, οι τιμές που συνεχώς ανεβαίνουν και τα δάνεια που δεν αποπληρώνονται έγκαιρα, έχουν δημιουργήσει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής για τα παιδιά. Για πολλούς γονείς η μεγαλύτερη έγνοια –με κόπους και θυσίες -είναι πώς θα διατηρήσουν ανέπαφο τον τρόπο ζωής των παιδιών τους ακόμη κι αν αυτός ήταν συχνά εντελώς ασύμβατος με την πραγματική οικονομική κατάσταση της οικογένειας.
Εμείς οι μεγάλοι αναρωτιόμαστε τι πρέπει να ξέρει ένα παιδί. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά έξω απ’ την πραγματικότητα της ζωής μας. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται, ακούνε, διαισθάνονται όλα αυτά. Άλλωστε «πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…». Ανάλογα με το οικογενειακό περιβάλλον όπου μεγαλώνουν, ζουν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Επομένως λέμε αναμφίβολα ναι στην γνωστοποίηση της κατάστασης με τρόπο ανάλογο με την ηλικία τους, χωρίς να τα πανικοβάλλουμε, να τα αποθαρρύνουμε, να τα απογοητεύσουμε. Ας μη δίνουμε μια ψεύτικη εικόνα στα παιδιά για να μην τα πληγώσουμε, διότι μοιραία θα αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή την πραγματικότητα και αν δεν είναι έτοιμα, τότε θα είναι πιο ευάλωτα. Τα παιδιά πρέπει και έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν, να συμμετέχουν σε όλα αυτά αλλά και δική μας υποχρέωση είναι να διασφαλίσουμε ότι μπορούν, παρόλα αυτά, να συνεχίσουν να αισθάνονται ότι είναι παιδιά.
Εμείς οι μεγάλοι αναρωτιόμαστε τι πρέπει να ξέρει ένα παιδί. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά έξω απ’ την πραγματικότητα της ζωής μας. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται, ακούνε, διαισθάνονται όλα αυτά. Άλλωστε «πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…». Ανάλογα με το οικογενειακό περιβάλλον όπου μεγαλώνουν, ζουν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Επομένως λέμε αναμφίβολα ναι στην γνωστοποίηση της κατάστασης με τρόπο ανάλογο με την ηλικία τους, χωρίς να τα πανικοβάλλουμε, να τα αποθαρρύνουμε, να τα απογοητεύσουμε. Ας μη δίνουμε μια ψεύτικη εικόνα στα παιδιά για να μην τα πληγώσουμε, διότι μοιραία θα αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή την πραγματικότητα και αν δεν είναι έτοιμα, τότε θα είναι πιο ευάλωτα. Τα παιδιά πρέπει και έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν, να συμμετέχουν σε όλα αυτά αλλά και δική μας υποχρέωση είναι να διασφαλίσουμε ότι μπορούν, παρόλα αυτά, να συνεχίσουν να αισθάνονται ότι είναι παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου