Ένα πρωί με πιάνει η μάνα μου και μου λέει: “Πήγαινε αγόρι μου να κουρευτείς, να φανεί το προσωπάκι σου. Να πάρεις αέρα. Μη τα πάρεις όλα, αλλά κάνε ένα σουλούπωμα. Κάνε τα να μπορούν να χτενίζονται τουλάχιστον” (πως λέμε π.χ. διαχειρίσιμο χρέος).
“Λες να έχει δίκιο η μάνα μου;” σκέφτηκα. Μήπως με όλα αυτά τα μαλλιά που τα έχω αφήσει ανεξέλεγκτα δεν μπορώ να βρω δουλειά και γενικώς όλοι με αποφεύγουν; Μέτα κάθισα και βρήκα κάτι παλιές μου φωτογραφίες, τότε που τα μαλλιά μου ήταν πολύ κοντά και δεν... έλεγαν κάποιοι περίεργοι ότι χρειάζομαι haircut!
Τελικά έβαλα το σακάκι μου και άνοιξα την πόρτα. “Φεύγεις;” με ρώτησε η μάνα μου. “Το αποφάσισα, πάω για κούρεμα.”. “Μπράβο αγόρι μου, θα δεις όλα θα αλλάξουν, έστω και ψυχολογικά”.
Σαν έφτασα στο κουρείο που διατηρεί απόγονος ενός γερμανού που ξέμεινε από τον πόλεμο εδώ εξήγησα στο μπαρμπέρη τι ακριβώς θέλω. Αυτός άρχισε να μου λέει διάφορα, όπως το ότι αν τα πάρουμε κατά το 1/3 θα δημιουργηθούν κενά που δε θα μπορούν να καλυφθούν, ότι θα χρειαστεί μετά ειδική μέριμνα κτλ κτλ. Εγώ δεν έδωσα σημασία σε όλα αυτά, τον ρώτησα μόνο ένα πράγμα, “Κάνε ότι θέλεις, ένα μόνο πες μου, θα τα κουρέψεις;”. “Μα και βέβαια” μου απαντά. “Αρχίνα το λοιπόν” που θα έλεγε κι ο Ξανθόπουλος!
Τελειώνοντας το κούρεμά μου δεν πρόλαβα καν να κοιταχθώ στον καθρέπτη. Με έδιωξε ο κουρέας άρον άρον καθώς είχε μαζευτεί κόσμος σαν και μένα που ήθελε να κουρετεί. Ένας πορτογάλος, ένας ισπανός κι ένας ιταλός…
Σαν έφτασα στο σπίτι και με είδε η μάνα μου, μου είπε “Αμααααααν! Ρε για κούρεμα δεν είπες θα πας; Εσύ έβαλες και extension!” Και πάρτην κάτω ξερή… Κι ύστερα ξέμεινα μόνος μου να κοιτάζω τα extension που τα είχε βάλει ο αφιλότιμος με τέτοιο τρόπο ώστε μόνος μου δεν μπορούσα να τα βγάλω με τίποτε…
Σημείωση: οποιαδήποτε ομοιότητα με το κούρεμα του χρέους της χώρας κατά 100 δις ευρώ και την αύξησή του κατά 130 δις σε πρώτη φάση και άλλα 50 δις πιθανώς σε δεύτερη, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ συμπτωματική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου