Mε ποια εχέγγυα θα αλλάξει πολιτική αν, παρ’ ελπίδα, επιτύχει τον στόχο του; Λέμε ΑΝ.....

Η έμφυτη αλαζονεία του κ. Βενιζέλου, τον οδηγεί σε βαθιά προσβολή του λαϊκού αισθήματος

  


Πριν ακόμα εκλεγεί (τυπικά) στην ηγεσία του κόμματός του, ο κύριος Βενιζέλος περιέγραψε τον κεντρικό πολιτικό στόχο του: Να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ τις επόμενες εκλογές…

Του Διαμαντή Σεϊτανίδη 

Η πολιτική αυτή επιδίωξη θα μπορούσε να είναι αντικείμενο σπαρταριστών επιθεωρησιακών κειμένων, αν δεν έθετε ένα εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα Αξιών και Ήθους στην πολιτική ζωή του τόπου.


Η δημόσια προτροπή για εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ σημαίνει πριν και πάνω από όλα ότι ο κύριος Βενιζέλος θεωρεί την τελευταία διετία κυβερνητικής ευθύνης του ΠΑΣΟΚ ως…
επιτυχημένη, γι αυτό και μάχεται προκειμένου το ΠΑΣΟΚ να επανεκλεγεί στις εκλογές που έρχονται.


Κάθε πολιτικός αρχηγός, που θεωρεί ότι η κυβερνητική του θητεία είναι επιτυχημένη, ασφαλώς δικαιούται να επιδιώξει την επανεκλογή. Αλλά ΕΙΔΙΚΑ για την τελευταία διετία, όταν το ΠΑΣΟΚ υπεξαίρεσε τη λαϊκή ψήφο με το αλήστου μνήμης «λεφτά υπάρχουν», κι ακολούθησε μακρά αλυσίδα εγκληματικών λαθών, που εν πολλοίς οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα, αφού προηγουμένως το ΠΑΣΟΚ έθεσε τους Έλληνες σε βαριά κατάθλιψη, την οικονομία στα σημερινά αδιέξοδα, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας σε τεράστιο κίνδυνο, μετά από αυτή τη διετία, το να ζητεί κανείς επανεκλογή του κόμματος που έκανε όλα αυτά τα εγκλήματα σε βάρος της χώρας, αποτελεί ασυγχώρητη αλαζονεία, απόδειξη ασύμβατης σχέσης με το λαϊκό αίσθημα και, εν τέλει, έλλειψη κάθε επαφής με τον Έλληνα πολίτη.


Κόμμα που δεν παραδέχεται τα λάθη του, δεν πασχίζει να τα διορθώσει, αλλά αλαζονικά και περιφρονητικά για το λαϊκό αίσθημα ζητεί την επανεκλογή του, στην πράξη ομολογεί ότι θα συνεχίσει την ίδια πολιτική που του εξασφάλισε την επανεκλογή. Την πολιτική Παπανδρέου θέλει να συνεχίσει ο κ. Βενιζέλος, αν ζητεί εκλογική νίκη χωρίς πρώτα να έχει κάνει μέσα στο κόμμα του ένα βαθύ και ειλικρινή διάλογο για τους λόγους που οδήγησε τη χώρα σε αυτή την πρωτοφανή περιπέτεια.


Υπάρχει κι ένα τελευταίο ερώτημα: Αν ο κ. Βενιζέλος αρνείται να παραδεχτεί το προφανές, δηλαδή τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και του ιδίου προσωπικά στην παρακμιακή πορεία της χώρας, κι αν ζητεί σε πείσμα το λαϊκού αισθήματος την επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ, με ποια εχέγγυα θα αλλάξει πολιτική αν, παρ’ ελπίδα, επιτύχει τον στόχο του; Αν δηλαδή (λέμε: ΑΝ) οι κάλπες βγάλουν το ΠΑΣΟΚ νικητή, ποιος θα τολμήσει να μιλήσει για αλλαγή πολιτικής, με δεδομένο ότι ομάδα- και πολιτική- που νικάει δεν την αλλάζεις;


Η έμφυτη αλαζονεία του κ. Βενιζέλου, τον οδηγεί σε βαθιά προσβολή του λαϊκού αισθήματος, πριν ακόμα εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ο κάθε πολίτης, ας σκεφτεί τι μας περιμένει στη συνέχεια…