ΕΘΝΟΣ.....νεοπτώχων

Γράφει η
Γωγώ Ατζολετάκη

Απόβραδο στην Αγ. Παρασκευή Αττικής. Οδός Αγ. Ιωάννου. Η πολύπαθη Αγ. Ιωάννου (για τους ενημερωμένος), που επρόκειτο να ανακατασκευαστεί για να αποκατασταθεί το ιστορικό κέντρο της πόλης (ποιο ιστορικό ;… τέλος πάντων !) αλλά που έμεινε ημιτελής και σε κατάσταση χειρότερη από πριν. Κίνηση πολλή. Αυτοκίνητα παρκαρισμένα φύρδην-μίγδην, άλλα καβαλημένα στα πεζοδρόμια, ένα πούλμαν απ’ το αμερικάνικο κολλέγιο να προσπαθεί ν’ ανοίξει δρόμο… (πώς ;… μόνο μέσα απ’ τα μαγαζιά θα μπορούσε να περάσει), κι εγώ να ανεβαίνω πεζή αυτόν τον άκρως επικίνδυνο πλέον δρόμο με την ευχή να τα καταφέρω να φτάσω σπίτι μου αρτιμελής. Κι εκεί κάπου στη μέση του μου βγήκε η έκπληξη. Η ΜΕΓΑΛΗ έκπληξη.

ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟΝ !

Με γράμματα μεγάλα και σε θέση περίοπτη. Τόσο περίοπτη, που αν βαδίζεις αφηρημένος, θα πέσεις πάνω του. Το είδα και μου κόπηκαν τα πόδια. Το στόμα μου στεγνό. Ε ν ε χ υ ρ ο δ α ν ε ι σ τ ή ρ ι ο ; Στην Αγ. Παρασκευή ; Εγώ κάτι τέτοιες δραστηριότητες τις ήξερα μόνο στο κέντρο. Κάπου εκεί… Ομόνοια, Κολωνό… εκεί που συγκεντρώνονται οι αναγκεμένοι, οι ατυχήσαντες, οι αναξιοπαθούντες, οι τζογαδόροι, οι εξηρτημένοι από ουσίες… Περιφραγμένα αείποτε τα όρια των ενεχύρων !

Με διστακτικά βήματα μπήκα στο διπλανό αρτοποιείο, για να ρωτήσω σχετικά. Μήπως είχε γίνει κάποιο λάθος ;… Όχι ! Δεν είχε γίνει κάποιο λάθος. Ήταν όντως ενεχυροδανειστήριο.

«Μα εδώ ; Στην Αγία Παρασκευή ;» απόρησα με μισή φωνή.

«Γιατί όχι στην Αγία Παρασκευή ;»… σήκωσε δυο κουρασμένα μάτια η κοπελίτσα στο ταμείο μεταπατώντας τα μάλλον πρησμένα από την ορθοστασία πόδια της.

Έμεινα να την κοιτώ αμήχανα. Γιατί όχι στην Αγ. Παρασκευή ;… Πήγα να φτιάξω μιαν απάντηση, αλλά δεν τα κατάφερα. Τι να πω ; Ότι η Αγ. Παρασκευή ανέκαθεν ήταν ένα «καλοβαλμένο», ας πούμε, προάστιο ; Με πολύ πράσινο, ανοιχτούς χώρους, στους πρόποδες του Υμηττού… με πολυτελείς κατασκευές, ακριβά ενοίκια… μια περιοχή τέλος πάντων, που για ν’ αγοράσεις ή να νοικιάσεις κατοικία, θα έπρεπε η οικονομική σου δυνατότης να παίζει απ’ το μεσαίο στρώμα και πάνω. Δεν κολλάει ! Αγία Παρασκευή και Ενεχυροδανειστήριο είναι σχήμα οξύμωρο.

Αυτά ήθελα να πω στην κοπελίτσα στο ταμείο, αλλά δεν τα είπα. Γιατί μέσα στο βλέμμα της διάβασα ότι δεν υπάρχουν πια «καλοβαλμένες» και «κακοβαλμένες» περιοχές. Γιατί η οικονομική κρίση, σαν αριστοτέχνης αρουραίος, ροκανίζει εδώ και καιρό όλο το κοινωνικό οικοδόμημα. Καταβροχθίζει μισθούς, συντάξεις, εισοδήματα, κομμάτια ζωής, όνειρα… και τώρα θ’ αρχίσει να καταπίνει και τα τιμαλφή.

Συνέχισα το δρόμο προς το σπίτι μου με το στόμα πάντα στεγνό και με τις μνήμες λεφούσι στο κεφάλι μου. Μνήμες που με φέρανε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ‘ 80, τότε που όλη η ανεπτυγμένη Ευρώπη παρακολουθούσε την πτώση του υπαρκτού ανύπαρκτου σοσιαλισμού. Τότε που έβγαινε στο φως η μπόχα της αλήθειας που έκρυβε το παραπέτασμα, και ο συγκεντρωμένος πλούτος των ηγετών. Τότε που «καλοβαλμένες» οικογένειες (ιδίως από Τσεχοσλοβακία και Ρουμανία) έβγαζαν στο γιουσουρούμ τα κοσμήματα, τις πορσελάνες και τα κρύσταλλά τους. Αριστουργήματα τέχνης ! Ξεπουλούσαν τα θυμητάρια τους, τις ένδοξες μέρες των οικογενειών τους, τα όσια και τα ιερά κειμήλιά τους, όλα τα ’διναν αντί πινακίου φακής. Για να επιβιώσουν υποτυπωδώς και να δώσουν ένα μέλλον στα παιδιά τους.

Τότε νιώθαμε ισχυροί. Ξέρω και Έλληνες, που πηγαινοερχόντουσαν σ’ αυτές τις χώρες για ν’ αγοράσουν σε εξευτελιστικές τιμές και να μοσχοπουλήσουν αργότερα εδώ. Πάλι πλούτισαν άνθρωποι πατώντας στον ανθρώπινο πόνο.

Πού να ξέραμε, πώς να φανταστούμε τότε… που το χρήμα έρρεε άφθονο στους ημεδαπούς Πακτωλούς… ότι είκοσι χρόνια αργότερα θα βλέπαμε και θα βιώναμε το δικό μας ξεπούλημα.

Έστε προετοιμασμένοι, αγαπητοί Συνέλληνες. Σήμερα Ενεχυροδανειστήριο στην Αγία Παρασκευή. Αύριο στο Χαλάνδρι, μεθαύριο στη Γλυφάδα, στο Κολωνάκι, μπορεί και στο Ψυχικό. Υπομονή εσείς, που βλέπετε το πουγκί σας ν’ αδειάζει. Κάποια στιγμή θα εμφανιστεί και στη γειτονιά σας. Θα κλείνουν οι ζημιογόνες επιχειρήσεις και στη θέση τους θα ξεφυτρώνουν επικερδή ενεχυροδανειστήρια. Και θα προστρέχει ο κόσμος, αυτό το δυστυχές έθνος νεοπτώχων που μας καταντήσανε, για να καταθέσει γονυπετής την πραμάτεια του…

«Διακοσίων χρονών είν’ αυτό το σερβίτσιο. Από την προγιαγιά μου. Αχρησιμοποίητο σχεδόν. Δείτε ταγιάρισμα, δείτε !... Δώστε κάτι παραπάνω, σας παρακαλώ, σπουδάζω παιδί… Ευχαριστώ, ευχαριστώ… Την άλλη εβδομάδα θα σας φέρω και μια χρυσή καρφίτσα με ρουμπίνια».

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να ακουμπήσουμε κι εμείς τα οικογενειακά μας κειμήλια στον αγώνα της επιβίωσης. Η μεγάλη νεόπτωχη ελληνική μάζα. Οι νοικοκυραίοι, που κατρακύλησαν στην αναξιοπρέπεια. Κάτω από τον σαρδόνιο γέλωτα των «αετονύχηδων», που εξακολουθούν να απολαμβάνουν ανενόχλητοι τον καπουτσίνο τους σε πολυτέλειες… Four Seasons !

ΥΓ. Λέτε να δούμε Ενεχυροδανειστήριο και στην Εκάλη ; Ή έστω στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου ;… Καλή η ιδέα ! Είναι και η Ακρόπολη κοντά. Όλο και κάποιο κολωνάκι μπορεί να κατρακυλήσει (όλως τυχαίως !) και να καταχωρηθεί στα τεφτέρια ως… ΕΝΕΧΥΡΟΝ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

Η κ.Γωγώ Αντζολετάκη είναι ηθοποιός και συγγραφέας.

ellzoni