Χειραγώγηση του λαού

Δεν είναι τυχαίο, ότι για χρόνια τώρα, παραμονές λήψης σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον του λαού, κάποια βόμβα θα σκάσει ή θα την προλάβουν την τελευταία στιγμή

Δεν γνωρίζω αν οι μέθοδοι χειραγώγησης του ελληνικού λαού, που ακολουθούνται σήμερα, είναι προϊόντα συμβουλών αλλοδαπών ή ιθαγενών «ινστρουχτόρων», σίγουρο όμως είναι πως σε πολλά σημεία κρίνονται επιτυχείς. Το αποτέλεσμα είναι να βρισκόμαστε σε πλήρη σύγχυση.

Είχαμε γράψει παλαιότερο σημείωμα με τίτλο «ξέρουμε τι δεν θέλουμε, αλλά δεν ξέρουμε τι θέλουμε». Αρκούμαστε στην άρνηση των Μνημονίων και την απομάκρυνση των εκπροσώπων των δανειστών μας, αλλά μέχρι σήμερα κανείς δεν πρότεινε κάτι συγκεκριμένο, ως προς το τι θα συμβεί μετά. Μόνον το κομμουνιστικό κόμμα παρουσίασε πρόταση, για ίδρυση σοβιετικού κράτους. Κανένα άλλο κόμμα ή φορέας.

Και καταντούμε θύματα οικονομολόγων και οικονομολογούντων, οι οποίοι εκφράζουν προσωπικές απόψεις ταυτισμένες με το ιδεολογικοπολιτικό τους πιστεύω, καλυμμένες με τον μανδύα των ειδικών, φερόντων ακαδημαϊκούς τίτλους. Όμως, όσοι...

είναι οι οικονομολόγοι στην Ελλάδα, τόσες είναι και οι απόψεις. Η οικονομία -φυσικά και η πολιτική- δεν είναι θετική επιστήμη ώστε τα συμπεράσματά της να είναι έγκυρα διότι δοκιμάστηκαν σε εργαστήριο -που και σ’ αυτήν την περίπτωση υπάρχουν αμφιβολίες- αλλά στηρίζεται σε λογικά δεδομένα.

Εδώ βρίσκεται και ο κίνδυνος. Πόσοι από όσους εκφέρουν απόψεις ή γνώμες, είναι σε θέση να γνωρίζουν τι σχεδιάζουν στα γραφεία τους οι δανειστές μας; Ποιος είναι βέβαιος, ότι οι δημοσιευμένες πληροφορίες είναι έγκυρες, ώστε επ’ αυτών να γίνουν λογικές αναλύσεις και στη συνέχεια να υπάρξουν σωστές προτάσεις; Οι δανειστές μας δεν είναι αυτοί που το 2009 διαβεβαίωναν την υφήλιο ότι η ελληνική οικονομία έχει σταθερές βάσεις, ενώ ένα χρόνο μετά, οι ίδιοι μας έστειλαν στο ΔΝΤ;

Οδηγούμαστε λοιπόν σε σύγχυση, προκειμένου να μας περάσουν τα μηνύματα που θέλουν. Η πλέον χρησιμοποιούμενη μέθοδος είναι η αγαπημένη του Γκαίμπελς. Με διαρροή ανώνυμων πληροφοριών, δημιουργείται για το μέτρο που πρόκειται να ληφθεί η πλέον άσχημη εικόνα στο κοινό, ώστε όταν αυτό ανακοινωθεί επίσημα -με σαφώς μικρότερες επιπτώσεις- ο λαός να νιώσει ανακούφιση. Όταν φερ’ ειπείν πρόκειται να αυξηθεί η τιμή των εισιτηρίων κατά 20 λεπτά, θα βομβαρδιστούμε με πληροφορίες ότι η αύξηση θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Όταν ανακοινωθεί η επίσημη, θα νομίσουμε ότι έχουμε και κέρδος.

Αυτό όμως που βλέπουμε ιδιαίτερα στις μέρες μας είναι ο αποπροσανατολισμός. Η απόσπαση δηλαδή της προσοχής μας, όχι στο κύριο γεγονός, αλλά σε άλλο ήσσονος σημασίας. Με κατακλυσμό πληροφοριών που δεν είναι τόσο σημαντικές, μας αιχμαλωτίζουν σε θέματα δευτερεύοντα, απασχολούμαστε με αυτά, και μας διαφεύγει το κύριο.

Ακριβώς τις ημέρες που έπρεπε να στρέψουμε την προσοχή μας στην ψήφιση του εφαρμοστικού του Μνημονίου νόμου, ο ελληνικός λαός συζητούσε νυχθημερόν το θέμα της μεταφοράς ενός εκατομμυρίου ευρώ από Έλληνα βουλευτή σε Τράπεζα του εξωτερικού. Σοβαρό το θέμα, αλλά θα μπορούσε να περιμένει δυο-τρεις μέρες για να βγει στον αέρα. Βγήκε όμως την κατάλληλη στιγμή, ανεξάρτητα τελικά από το γεγονός ότι ήταν σαπουνόφουσκα.

Ίσως δεν είναι τυχαίο, ότι για χρόνια τώρα, παραμονές λήψης σημαντικών αποφάσεων για το μέλλον του λαού, κάποια βόμβα θα σκάσει ή θα την προλάβουν την τελευταία στιγμή. Δεν υποστηρίζω ότι όλες οι τρομοκρατικές ενέργειες είναι ιμιτασιόν, αλλά έχω πολλές αμφιβολίες για εκείνες τουλάχιστον που δεν συλλαμβάνονται οι δράστες τους, έστω και μετά από παρέλευση χρόνου.

Οι «ινστρούχτορες» εκμεταλλεύονται στο έπακρον το γεγονός, ότι ο ελληνικός λαός φύσει συναισθηματικός υπόκειται εύκολα σε παραπλάνηση. Η χρήση του συναισθήματος αποτελεί παμπάλαιο μέθοδο προκειμένου να προκληθεί σύγχυση στη λογική ανάλυση και στην κριτική σκέψη των ατόμων. Και τότε είναι εύκολο να εμφυτευτούν στο υποσυνείδητο ιδέες, προσδοκίες, φόβοι, αλλά και να οδηγηθούν οι μάζες σε συγκεκριμένες συμπεριφορές, οι οποίες υπηρετούν τα σχέδια του Συστήματος. Και πολλοί, θα νομίζουν ότι το πολεμούν.

Ο Μακεδών