Η τουρκική υπεροψία

Χρειαζόμαστε μια νέα πνοή, ένα νέο όραμα, πιο σύγχρονες προσεγγίσεις. Λύσεις στα προβλήματα και όχι κρύψιμο κάτω από το χαλί, απλώς για να ροκανίσουμε τον χρόνο
Ένα νέο ρεσιτάλ αδιαλλαξίας και προκλητικότητας έδωσε η τουρκική πλευρά στο πλαίσιο των εργασιών της Μεικτής Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Ε.Ε. - Τουρκίας, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, στην Κωνσταντινούπολη. Υπουργοί και άλλοι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, όπως και μέλη της Μεγάλης Τουρκικής Βουλής, ξεπέρασαν κάθε όριο στις παρεμβάσεις τους, ιδιαίτερα μάλιστα το τελευταίο απόγευμα των συζητήσεων, ενώπιον πολλών τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης και στην απουσία αρκετών ευρωβουλευτών που έφυγαν, για να προλάβουν πτήσεις επιστροφής στις χώρες τους.

Έφθασαν στο σημείο να κατηγορούν την Ε.Ε. ότι τους αδικεί και τους προσβάλλει, ενώ με απίστευτο θράσος αποκάλεσαν «ρατσιστές και εθνικιστές» τους ευρωβουλευτές από την Κύπρο και την Ελλάδα. Με αρκετή ελαφρότητα, ξεπέρασαν τις καταγγελίες κατά της Τουρκίας για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την άρνησή της για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και εκδημοκρατισμό της...

χώρας, ενώ επιχείρησαν να παρακάμψουν πλήρως το γεγονός ότι για 37 και πλέον χρόνια κατέχουν, με τη δύναμη των όπλων, τη μισή Κύπρο.

Όλα αυτά για τον Εγκεμέν Μπαγίς και τους άλλους Τούρκους αξιωματούχους είναι ψιλά γράμματα, έστω κι αν ακόμη οι καταγγελίες προέρχονται από Τούρκους πολίτες. Διερωτήθηκαν, μάλιστα, γιατί η Ευρώπη δεν «τραβά το αφτί» της Κυπριακής Δημοκρατίας και επιτρέπει τη συνέχιση του παγώματος των ενταξιακών κεφαλαίων.

Έγινε για άλλη μια φορά ξεκάθαρο, πως η Τουρκία και οι εκπρόσωποί της δεν υπολογίζουν κανέναν και τίποτα. Κινούνται στη βάση συγκεκριμένου σχεδίου και με συγκεκριμένους στόχους, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο. Η τουρκική διπλωματία στηρίζεται στις διαχρονικές επιδιώξεις του τουρκικού κράτους και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η τουρκική τακτική είναι διαχρονική και όπως φαίνεται αποτελεσματική, για τα συμφέροντα της Άγκυρας.

Φθάνει μόνο να αναλογιστούμε σε πόσες περιπτώσεις προσπάθησαν να παρουσιάσουν τον θύτη ως θύμα και σε πόσες άλλες κατάφεραν να εξασφαλίσουν την στήριξη και τα θετικά σχόλια. Όλα αυτά, βεβαίως, στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής, που καταστρώθηκε και ακολουθείται κατά γράμμα και διαχρονικά. Μιας στρατηγικής και ενός πλαισίου δράσης που, δυστυχώς, ουδέποτε εφαρμόστηκε από τη δική μας πλευρά, παρότι έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας.

Εμείς συνεχώς μιλάμε για την ανάγκη άσκησης πιέσεων προς την Τουρκία και για την ανάγκη αξιοποίησης της συμμετοχής μας τόσο στην Ε.Ε. όσο και στα Ηνωμένα Έθνη. Εκφράζουμε τις ανησυχίες μας, συζητάμε αναμεταξύ μας και συμφωνούμε για τις δίκαιες θέσεις μας. Συμφωνούμε για την ανάγκη τερματισμού της τουρκικής κατοχής και αποκατάστασης της ειρήνης και της ομαλότητας στο νησί μας. Όταν, όμως, πρέπει να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Ξαφνικά ανακαλύπτουμε πως δεν υπάρχει συντονισμός και ότι επιβάλλεται άμεσα η ανασύνταξη δυνάμεων.

Στη μέση, ωστόσο, μπαίνουν τα κομματικά και τα μικροπολιτικά. Μας ενδιαφέρει περισσότερο, ποιο κόμμα θα κερδίσει τις εκλογές και ποιος θα είναι ο υποψήφιος πρόεδρος. Το πρόσωπο πρώτα και μετά η πολιτική του! Οι προτεραιότητες και οι στρατηγικές καθορίζονται, δυστυχώς, όταν πλέον οι εξελίξεις το επιβάλουν στην εκάστοτε κυβέρνηση και όχι εκ των προτέρων, όταν είναι δυνατόν να διαμορφωθούν και να τροχοδρομηθούν οι εξελίξεις.

Αυτή είναι, δυστυχώς, η πραγματικότητα, την οποία θα πρέπει όλοι να αντιληφθούμε και να διαχειριστούμε, πριν είναι πολύ αργά. Στη σημερινή Κύπρο, συσσωρεύονται πολλά αδιέξοδα. Αδιέξοδα και παγίδες στο Κυπριακό. Αδιέξοδα στην οικονομία. Αδιέξοδα και εγκλωβισμός σε παρωχημένες νοοτροπίες και ιδεοληψίες. Χρειαζόμαστε μια νέα πνοή, ένα νέο όραμα, πιο σύγχρονες προσεγγίσεις.

Λύσεις στα προβλήματα και όχι κρύψιμο κάτω από το χαλί, απλώς για να ροκανίσουμε τον χρόνο. Τα περιθώρια στενεύουν. Δεν υπάρχουν άλλωστε. Μια λάθος κίνηση, ίσως να είναι καταστροφική, για να μην πω μοιραία. Είναι γι' αυτό που χρειάζεται συλλογικός προβληματισμός και συλλογική σοφία. Νέες ιδέες και νέες προσεγγίσεις. Νέα σφαιρικά οράματα, που να απεγκλωβίζουν και να δίνουν ελπίδα. Ας προβληματιστούμε κι ας χαράξουμε μια νέα πορεία!

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ