Ήξεις αφήξεις, ουκ εν τω πολέμω θνήξεις. Προσωπικά, αυτό κατάλαβα από την συνέντευξη του πρωθυπουργού μετά το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Αν κάποιος κατάλαβε κάτι το διαφορετικό, ας βγει να το πει. Εννοώ τίποτε άλλο εκτός από ευχολόγια και υμνολόγια για την Ευρώπη, την επανεκλογή του Βαν Ρομπάι, που κατά τον κ. Παπαδήμο είναι «ηγέτης αφοσιωμένος στην ευρωπαϊκή ιδέα» και τη διαβεβαίωση (στα λόγια) ότι «η ανάπτυξη είναι κορυφαία προτεραιότητα της Ευρώπης».
Κατ’ αρχήν, μήπως μπορεί κάποιος να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε κι’ εμείς οι αδαείς σε τι ακριβώς συνίσταται η «ηγεσία» του Βαν Ρομπάι;
Και μετά από αυτό, μήπως μπορεί να μας πει κανείς τι συγκεκριμένες αποφάσεις επί της ανάπτυξης έλαβε η ευρωπαϊκή ηγεσία (η κανονική, όχι του Ρομπάι), που μέχρι στιγμής το μόνο που έχει καταφέρει είναι να οδηγήσει (πανευρωπαϊκά) την ανεργία στα υψηλότερα επίπεδα από το 1997 (όπως μας διαβεβαιώνει η Eurostat);
Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις. Και ο κ. Παπαδήμος φαίνεται ότι έχει εκπαιδευτεί μια χαρά στη «Σχολή ΠΑΣΟΚ»: Μεγάλα λόγια, σοσιαλισμοί, περικοκλάδες, στρογγυλεμένα... πράγματα και φράσεις κλισέ.
Γυρίζει στην Αθήνα πιο αισιόδοξος, ελήφθησαν αποφάσεις που «ανοίγουν παράθυρο ευκαιρίας», δημιουργούνται οι συνθήκες για έξοδο από την κρίση, θα αντισταθμιστούν οι βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στο εισόδημα και στην απασχόληση.
Για την Ελλάδα, οι «βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις» είναι πέντε χρόνια ύφεση. Και για ολόκληρη την Ευρώπη, σχεδόν δεκαπέντε χρόνια υψηλής ανεργίας.
Σε μερικές περιπτώσεις, ο κ. Παπαδήμος χρησιμοποιεί τις ίδιες ακριβώς εκφράσεις των προκατόχων του!
Τι στο καλό έχει συμβεί; Άλλαξαν ρόλους; Από εκεί που ήταν σύμβουλός τους τώρα έγιναν… λογογράφοι του;
Είπε ο κ. Παπαδήμος:
Ο «φαύλος» κύκλος ύφεσης, δημοσιονομικών ελλειμμάτων και νέων μέτρων ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί από έναν «ενάρετο» κύκλο μεταρρυθμίσεων, δημοσιονομικής εξυγίανσης και ανάπτυξης.
Είχε πει ο κ. Παπακωνσταντίνου, τον Μάρτιο του 2009, ως εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και πριν γίνει «τσάρος»:
«Θα επιτύχουμε έναν ενάρετο κύκλο ανάπτυξης και συνοχής». (Είχε πει, βέβαια, κι’ άλλα. Ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ξεπερασμένο και ότι δεν γίνεται έξοδος από την κρίση μόνο με περιοριστικά μέτρα. Τώρα πανηγυρίζουν όλοι για το νέο σκληρό δημοσιονομικό σύμφωνο και υποστηρίζουν πως είναι δυνατόν να βγούμε από τον φαύλο κύκλο, συνδυάζοντας την σκληρή λιτότητα με την ανάπτυξη!)
Είπε ο κ. Παπαδήμος:
«Η Ευρώπη μάς δίνει ψήφο εμπιστοσύνης. Ας μην την διαψεύσουμε. Αντιθέτως πρέπει να διαψευστούν όσοι προεξοφλούν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί και ότι το νέο πρόγραμμα θα αποτύχει».
Έλεγε ο κ. Παπανδρέου:
Πήραμε ψήφο εμπιστοσύνης από τους εταίρους μας. Θα διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες.
Είπε ο κ. Παπαδήμος:
Η Ελλάδα αλλάζει, οι προσπάθειες αποδίδουν.
Μας έλεγε ο κ. Παπανδρέου:
Αλλάζουμε την Ελλάδα, οι θυσίες πιάνουν τόπο.
Είπε ο κ. Παπαδήμος, σχετικά με το PSI:
Πιστεύω ότι η προσφορά που έγινε προς τους ιδιώτες επενδυτές και πιστωτές έχει πολλά ελκυστικά στοιχεία και γι’ αυτόν το λόγο εκτιμώ ότι η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη ανταλλαγή των ομολόγων θα είναι ικανοποιητική.
Είπε την προηγουμένη ο κ. Βενιζέλος, διαφημίζοντας το PSI:
Είναι μια «πολύ καλή, μια μοναδική προσφορά», καθώς «έχει συμφωνηθεί η συγκεκριμένη μορφή της ανταλλαγής ομολόγων με τον ιδιωτικό τομέα και όλοι αντιλαμβάνονται πολύ καλά πως έχουμε τέσσερα πολύ σημαντικά και ελκυστικά δεδομένα: Την συγχρηματοδότηση, το Αγγλικό δίκαιο, το sweetener (πληρωμή 30 δις ευρώ σε ρευστό) και την ρήτρα ΑΕΠ»!
(Εδώ το καλό PSI, δηλαδή!)
Είπε ο κ. Παπαδήμος για την παρουσία της τρόικας:
«Η ενίσχυση της παρουσίας της τρόικας είναι χρήσιμη διότι θα συμβάλει στην αποτελεσματικότερη παρακολούθηση και στην εφαρμογή του προγράμματος, και όπως γνωρίζετε η παροχή τεχνικής βοήθειας και η παρουσία της Task Force είναι αποτέλεσμα αιτήματος που η ίδια η ελληνική κυβέρνηση έκανε τον προηγούμενο Ιούλιο διότι υπήρχε απόλυτη κατανόηση των αδυναμιών που χαρακτηρίζουν τη διοίκηση της χώρας».
Τα ίδια ακριβώς μας έλεγαν τον Ιούλιο του 2011 Παπανδρέου και Βενιζέλος. Ο πρώτος έλεγε πως τους θέλει συνέχεια εδώ για να μην γίνεται το ανά τρίμηνο σόου και ο δεύτερος πως αν δεν βρίσκονταν εδώ θα εξοκείλαμε και πάλι! (Πλήρης παραδοχή της ανικανότητας, δηλαδή).
Ο κ. Παπαδήμος έθεσε επτά βασικές προτεραιότητες.
Ο κ. Παπανδρέου, προεκλογικά, έθετε «πέντε άξονες δράσης», «πέντε εθνικούς στόχους» και «επτά πυλώνες», είχε «σχέδιο ένδεκα σημείων» για την ανάταξη της οικονομίας, ενώ έλεγε πως θα αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση με «τρεις κινήσεις»: Ρευστότητα στην αγορά, πράσινη οικονομία, επαναδιαπραγμάτευση με την ΕΕ – αν τα είδε κανείς να έλθει να μας το πει…
Ανάκαμψη για το 2013 βλέπει ο κ. Παπαδήμος.
Έξοδό μας στις αγορές το 2011 έβλεπε ο κ. Παπακωνσταντίνου.
Όσο για τις επτά προτεραιότητες του κ. Παπαδήμου, όπως τις άκουσα, θυμίζουν ήδη τους «επτά πυλώνες» του κ. Παπανδρέου.
-Μεγαλύτερη αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ, διότι «έχει σημειωθεί σημαντική βελτίωση, σχεδόν διπλασιάστηκε η απορρόφηση», αλλά αυτή «εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλή»!
Δηλαδή πάμε καλά ή όχι; (Αλλά πώς να πάμε καλά όταν αυτή τη στιγμή που μιλάμε γίνεται όργιο στις διαχειριστικές αρχές και στη ΜΟΔ, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός – ούτε του πρωθυπουργού – για τις καταγγελίες;)
- Ενεργοποίηση των μεγάλων έργων των αυτοκινητοδρόμων (μέχρι στιγμής, το μόνο που έχει «ενεργοποιηθεί» είναι η αύξηση των διοδίων)!
- Εξασφάλιση χρηματοδοτικών πόρων από το εξωτερικό και συγκεκριμένους διεθνείς οργανισμούς. (Ούτε αυτό το κατάλαβα. Θα μας δανείσουν; Θα μας χαρίσουν; Θα μας επιτρέψουν να κινηθούμε εκτός μνημονίου;)
-Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (αυτό από όσο γνωρίζω περιλαμβάνεται στη συμφωνία και αποτελεί πρωτοβουλία των δανειστών για να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα).
-Καλύτερη οργάνωση των εξαγωγών (από ό,τι ξέρω, αυτό το κάνουν οι εξαγωγείς μόνοι τους)
-Επιτάχυνση της πολιτικής αξιοποίησης και παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και εξερεύνηση πιθανών υποθαλάσσιων πηγών ενέργειας (όταν ακούμε «επιτάχυνση της πολιτικής αξιοποίησης», ενώ τα πάντα καρκινοβατούν, θυμόμαστε εκείνο το περίφημο του κ. Χρυσοχοΐδη τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν, ως «αντ’ αυτού», εγκαινίασε τη ΔΕΘ: «Είμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε τις αναγκαίες αποφάσεις»!)
-Να συνεχίσουμε με πιο αποτελεσματικό τρόπο την αναδιάρθρωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, τον περιορισμό της παραοικονομίας, και να σχεδιάσουμε ένα σταθερό, απλό, αναπτυξιακό και κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα.
(Αυτό το τελευταίο καλύτερα να μην το συζητήσουμε – αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στα αλλοπρόσαλλα φορολογικά μέτρα, που αποφασίζονται νύχτα και ανακοινώνονται το χάραμα).
Α, να μην το ξεχάσω. Ερωτηθείς ο κ. Παπαδήμος αν η υποψηφιότητα του κ. Βενιζέλου για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί προβλήματα στην άσκηση των καθηκόντων του, απάντησε πως «όταν λάβει τις αποφάσεις του (ο κ. Βενιζέλος) θα συζητήσω το θέμα μαζί του και θα απαντήσω τότε στο ερώτημά σας».
Αυτό πάλι τι σημαίνει; Είναι γνωστό ότι ο κ. Βενιζέλος έχει λάβει τις αποφάσεις του. Ο κ. Παπαδήμος πρέπει να είναι ο μόνος στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που δεν το έχει αντιληφθεί.
Και γιατί ο πρωθυπουργός μιας πτωχευμένης χώρας περιμένει κάποιον να λάβει τις αποφάσεις του;
Διότι είναι σαφές ότι ο κ. Βενιζέλος θα είναι υποψήφιος για την ηγεσία του κόμματός του στις 18 Μαρτίου, αλλά θέλει να κατέχει τον θώκο του υπουργού των Οικονομικών ως τις 9 Μαρτίου, οπότε οι Ευρωπαίοι θα μας ανακοινώσουν επίσημα, αυτό που υποτίθεται ότι μας ανακοίνωσαν την 1η Μαρτίου – κάτι το οποίο ο κ. Βενιζέλος θα αξιοποιήσει στην εσωκομματική κονίστρα, εμφανιζόμενος ως διασώστης της χώρας.
Και επιτέλους, ο κ. Παπαδήμος δεν μπορεί να λάβει μόνος του κάποια απόφαση;
Για παράδειγμα να αποδεχθεί την παραίτηση του κ. Γερουλάνου (τα κλεμμένα της Εθνικής Πινακοθήκης και της Ηλείας τα ξεχάσαμε κιόλας) ή να αντικαταστήσει τον κ. Παπουτσή, αντί να αφήνει δέκα μέρες ακέφαλο το υπουργείο ενώ οργιάζει η εγκληματικότητα;
Μα αν δεν μπορεί να βρει άνθρωπο για το υπουργείο Πολιτισμού ή δεν μπορεί να πει του Όθωνα «άντε στη θέση του Παπουτσή μέχρι τις εκλογές», πώς περιμένουμε ότι θα ανταποκριθεί στις «επτά προτεραιότητες», που αντικατέστησαν τους «επτά πυλώνες» του κ. Παπανδρέου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου