Του Γιώργου Κράλογλου
Είναι τουλάχιστον αναίδεια να μιλάνε για ανάπτυξη οι ίδιοι πολιτικοί που ως κυβέρνηση ή αντιπολίτευση έδωσαν μάχες για τον κρατισμό και την περιφρούρηση κρατικών επιχειρήσεων, στις πλάτες των φορολογουμένων, και ως ιδιωτικό τομέα ενοούν τους κρατικοδίαιτους, τους μεσάζοντες και τους απατεώνες “επενδυτές”.
Αυτά είναι τα πραγματικά πεπραγμένα των σημερινών διεκδικητών της εξουσίας οι οποίοι προσπαθούν τώρα να πείσουν τους δανειστές και τους εξαθλιωμένους εργαζόμενους και φορολογούμενους ότι θα τους οδηγήσουν στην ανάπτυξη.
Για τα αριστερά κόμματα δεν υπάρχει λόγος αναφοράς γιατί είναι η γνωστή η ανάπτυξη που ονειρεύονται. Ευτυχώς που δεν ξεχάσαμε ακόμη να τρώμε κουλούρι και τυρί...
Ποια ανάπτυξη λοιπόν έχουν ως όραμα οι σημερινοί πολιτικοί που θα συνεργαστούν για να σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση (καθώς αποκλείεται αυτοδυναμία) όταν δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν τι θα κάνουν πρακτικά για να αποβάλλουν την νοοτροπία που μας έχει οδηγήσει σε επενδυτική απομόνωση εντός αλλά και εκτός της Ευρώπης.
Πως μπορεί να “στριμώξει” ακόμη και τους Γερμανούς ο κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης όταν είναι πρόσφατες οι κλωτσιές του Φωτόπουλου στον Διοικητή της ΔΕΗ Τ. Αθανασόπουλο που τόλμησε να φέρει γερμανικό όμιλο για συμπαραγωγές με την ΔΕΗ. Και ενώ ο Φωτόπουλος κρέμαγε από το μπαλκόνι τον Αθανασόπουλο, το υπουργείο Ανάπτυξης επί Νέας Δημοκρατίας απέλυε όσους Διοικητές δεν τα έβρισκαν με την ΓΕΝΟΠ και έδινε διπλές επιχορηγήσεις στην ΓΕΝΟΠ για ταξιδάκια και διακοπές του Δ.Σ.
Τι θα πει ο κ. Α. Σαμαράς στις πολυεθνικές πετρελαϊκές για να τις φέρει πίσω όταν η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε διατεταγμένη υπηρεσία από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τις έδιωχνε νύχτα με πρόστιμο που για να πληρωθεί θα έπρεπε να δουλεύουν χωρίς κέρδη 15 χρόνια.
Τι θα πει ο κ. Βενιζέλος στους Κινέζους που για να πιάσουν μια επενδυτική θέση στο λιμάνι του Πειραιά έπρεπε να είναι πέντε χρόνια θεατές στο θέατρο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για το ποιος είναι υπέρ και ποιος είναι κατά των κρατικών επιχειρήσεων.
Πως θα πείσει το ΠΑΣΟΚ ότι θέλει αναπτυξιακές επενδύσεις που για να γίνουν απαιτείται να περάσουν από το Ταμείο του και από τις τσέπες των υπουργών που θα τις χειριστούν. Και ακόμη τι απάντηση θα δώσουν όταν ερωτηθούν για το πως είναι δυνατόν από το 2009 να έχουν παρελάσει από την Ελλάδα μόνο 4-5 απατεώνες “επενδυτές”, δύο ΄Ελληνες και δύο τριτοκοσμικοί, που έφυγαν νύχτα και ακόμη τους κυνηγάνε. Ας μην ξεχνάνε στο ΠΑΣΟΚ ότι ακόμη και το ενδιαφέρον του υιού Καντάφι για την εξαγορά του Αστέρα Βουλιαγμένης είχε συζητηθεί σε υψηλό πολιτικό επίπεδο στην Λιβύη.
Το έχουμε επισημάνει και άλλες φορές από την ίδια στήλη. Η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα δεν εξασφαλίζονται με την μισθολογική εξαθλίωση των εργαζομένων ούτε με τις μιζαδόρικες συμφωνίες και συμβάσεις προμηθειών αναθέσεων και εξαγοράς υπηρεσιών και προϊόντων των απατεώνων επενδυτών που αναζητούν και ανακαλύπτουν κυβερνήσεις όπως οι δικές μας των τελευταίων δεκαετιών.
Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει από τις κουτοπονηριές και τις κομπιναδόρικες διανομές των πόρων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ από τα οποία περιμένουν να “φάνε” Τράπεζες, Βουλευτές, υπουργοί, παράγοντες, μεσάζοντες, μιζαδόροι, Δήμαρχοι και άλλοι πολλοί που ανακατεύονται στα προγράμματα στα οποία πάλι το κράτος έχει τον πρώτο λόγο.
Ανάπτυξη δεν γίνεται με τις απατεωνίστικές κρατικές υποσχέσεις για παροχές στις συνεργασίες με το κράτος όπως τα φωτοβολταϊκά, τα προϊόντα βιομάζας, η κρατική υποστήριξη για την καινοτομία που μοιράζονται με “σημαδεμένα χαρτιά” και στο τέλος χάνουν τα λεφτά τους αυτοί που πίστεψαν αφελώς στην “εντιμότητα” του ελληνικού κράτους.
Το πρώτο και βασικό βήμα για την ανάπτυξη είναι ο καθορισμός των κανόνων του παιχνιδιού. Αυτό προϋποθέτει σχεδιασμό και αναπτυξιακό όραμα που σκόπιμα δεν υπάρχει σήμερα.
Το δεύτερο βήμα είναι η αλλαγή νοοτροπίας στους πολιτικούς και στην Δημόσια διοίκηση που αποκλείεται να υπάρξει γιατί οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι και στην Δημόσια Διοίκηση (εκτός εξαιρέσεων) και η μίζα και η κομπίνα είναι ο κανόνας κάθε διαδικασίας. Και ας επιμένει ο κ. Χροσοχοΐδης για fast-track και άλλα παιχνίδια στο ελληνικό Λούνα-παρκ...
Το τρίτο βήμα είναι ο προσδιορισμός σταθερού πλαισίου οικονομικής και κυρίως φορολογικής πολιτικής για μια δεκαετία, πράγμα που αποκλείεται καθώς πηγαίνουμε σε γαϊτανάκι εκλογών και κυβερνήσεων.
Η πραγματικότητα συνεπώς που ονειρεύονται οι διεκδικητές της εξουσίας είναι να αναθαρρήσει ο ψηφοφόρος ενόψει εκλογών με χάρτινες υποσχέσεις και με λόγια.
Να πάρουν την κυβέρνηση. Και να την κρατήσουν με την γνωστή κρατικίστικη νοοτροπία ώστε να έχουν σίγουρη την επαγγελματική τους στέγη στην Βουλή για τα επόμενα χρόνια.
Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη όλο και κάποιοι απατεώνες θα βρεθούν και πάλι για να γίνει κάθε μορφής παιχνίδι.
Άλλωστε όλοι αυτοί που μέχρι σήμερα εισέπραξαν τις τεράστιες μίζες από τους προηγούμενους κρατικοδίαιτους και απατεώνες είναι ελεύθεροι να δώσουν τα σχετικά μαθήματα...
Είναι τουλάχιστον αναίδεια να μιλάνε για ανάπτυξη οι ίδιοι πολιτικοί που ως κυβέρνηση ή αντιπολίτευση έδωσαν μάχες για τον κρατισμό και την περιφρούρηση κρατικών επιχειρήσεων, στις πλάτες των φορολογουμένων, και ως ιδιωτικό τομέα ενοούν τους κρατικοδίαιτους, τους μεσάζοντες και τους απατεώνες “επενδυτές”.
Αυτά είναι τα πραγματικά πεπραγμένα των σημερινών διεκδικητών της εξουσίας οι οποίοι προσπαθούν τώρα να πείσουν τους δανειστές και τους εξαθλιωμένους εργαζόμενους και φορολογούμενους ότι θα τους οδηγήσουν στην ανάπτυξη.
Για τα αριστερά κόμματα δεν υπάρχει λόγος αναφοράς γιατί είναι η γνωστή η ανάπτυξη που ονειρεύονται. Ευτυχώς που δεν ξεχάσαμε ακόμη να τρώμε κουλούρι και τυρί...
Ποια ανάπτυξη λοιπόν έχουν ως όραμα οι σημερινοί πολιτικοί που θα συνεργαστούν για να σχηματίσουν την επόμενη κυβέρνηση (καθώς αποκλείεται αυτοδυναμία) όταν δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν τι θα κάνουν πρακτικά για να αποβάλλουν την νοοτροπία που μας έχει οδηγήσει σε επενδυτική απομόνωση εντός αλλά και εκτός της Ευρώπης.
Πως μπορεί να “στριμώξει” ακόμη και τους Γερμανούς ο κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης όταν είναι πρόσφατες οι κλωτσιές του Φωτόπουλου στον Διοικητή της ΔΕΗ Τ. Αθανασόπουλο που τόλμησε να φέρει γερμανικό όμιλο για συμπαραγωγές με την ΔΕΗ. Και ενώ ο Φωτόπουλος κρέμαγε από το μπαλκόνι τον Αθανασόπουλο, το υπουργείο Ανάπτυξης επί Νέας Δημοκρατίας απέλυε όσους Διοικητές δεν τα έβρισκαν με την ΓΕΝΟΠ και έδινε διπλές επιχορηγήσεις στην ΓΕΝΟΠ για ταξιδάκια και διακοπές του Δ.Σ.
Τι θα πει ο κ. Α. Σαμαράς στις πολυεθνικές πετρελαϊκές για να τις φέρει πίσω όταν η Επιτροπή Ανταγωνισμού σε διατεταγμένη υπηρεσία από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τις έδιωχνε νύχτα με πρόστιμο που για να πληρωθεί θα έπρεπε να δουλεύουν χωρίς κέρδη 15 χρόνια.
Τι θα πει ο κ. Βενιζέλος στους Κινέζους που για να πιάσουν μια επενδυτική θέση στο λιμάνι του Πειραιά έπρεπε να είναι πέντε χρόνια θεατές στο θέατρο ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. για το ποιος είναι υπέρ και ποιος είναι κατά των κρατικών επιχειρήσεων.
Πως θα πείσει το ΠΑΣΟΚ ότι θέλει αναπτυξιακές επενδύσεις που για να γίνουν απαιτείται να περάσουν από το Ταμείο του και από τις τσέπες των υπουργών που θα τις χειριστούν. Και ακόμη τι απάντηση θα δώσουν όταν ερωτηθούν για το πως είναι δυνατόν από το 2009 να έχουν παρελάσει από την Ελλάδα μόνο 4-5 απατεώνες “επενδυτές”, δύο ΄Ελληνες και δύο τριτοκοσμικοί, που έφυγαν νύχτα και ακόμη τους κυνηγάνε. Ας μην ξεχνάνε στο ΠΑΣΟΚ ότι ακόμη και το ενδιαφέρον του υιού Καντάφι για την εξαγορά του Αστέρα Βουλιαγμένης είχε συζητηθεί σε υψηλό πολιτικό επίπεδο στην Λιβύη.
Το έχουμε επισημάνει και άλλες φορές από την ίδια στήλη. Η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα δεν εξασφαλίζονται με την μισθολογική εξαθλίωση των εργαζομένων ούτε με τις μιζαδόρικες συμφωνίες και συμβάσεις προμηθειών αναθέσεων και εξαγοράς υπηρεσιών και προϊόντων των απατεώνων επενδυτών που αναζητούν και ανακαλύπτουν κυβερνήσεις όπως οι δικές μας των τελευταίων δεκαετιών.
Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έλθει από τις κουτοπονηριές και τις κομπιναδόρικες διανομές των πόρων των ευρωπαϊκών προγραμμάτων τύπου ΕΣΠΑ από τα οποία περιμένουν να “φάνε” Τράπεζες, Βουλευτές, υπουργοί, παράγοντες, μεσάζοντες, μιζαδόροι, Δήμαρχοι και άλλοι πολλοί που ανακατεύονται στα προγράμματα στα οποία πάλι το κράτος έχει τον πρώτο λόγο.
Ανάπτυξη δεν γίνεται με τις απατεωνίστικές κρατικές υποσχέσεις για παροχές στις συνεργασίες με το κράτος όπως τα φωτοβολταϊκά, τα προϊόντα βιομάζας, η κρατική υποστήριξη για την καινοτομία που μοιράζονται με “σημαδεμένα χαρτιά” και στο τέλος χάνουν τα λεφτά τους αυτοί που πίστεψαν αφελώς στην “εντιμότητα” του ελληνικού κράτους.
Το πρώτο και βασικό βήμα για την ανάπτυξη είναι ο καθορισμός των κανόνων του παιχνιδιού. Αυτό προϋποθέτει σχεδιασμό και αναπτυξιακό όραμα που σκόπιμα δεν υπάρχει σήμερα.
Το δεύτερο βήμα είναι η αλλαγή νοοτροπίας στους πολιτικούς και στην Δημόσια διοίκηση που αποκλείεται να υπάρξει γιατί οι πολιτικοί είναι οι ίδιοι και στην Δημόσια Διοίκηση (εκτός εξαιρέσεων) και η μίζα και η κομπίνα είναι ο κανόνας κάθε διαδικασίας. Και ας επιμένει ο κ. Χροσοχοΐδης για fast-track και άλλα παιχνίδια στο ελληνικό Λούνα-παρκ...
Το τρίτο βήμα είναι ο προσδιορισμός σταθερού πλαισίου οικονομικής και κυρίως φορολογικής πολιτικής για μια δεκαετία, πράγμα που αποκλείεται καθώς πηγαίνουμε σε γαϊτανάκι εκλογών και κυβερνήσεων.
Η πραγματικότητα συνεπώς που ονειρεύονται οι διεκδικητές της εξουσίας είναι να αναθαρρήσει ο ψηφοφόρος ενόψει εκλογών με χάρτινες υποσχέσεις και με λόγια.
Να πάρουν την κυβέρνηση. Και να την κρατήσουν με την γνωστή κρατικίστικη νοοτροπία ώστε να έχουν σίγουρη την επαγγελματική τους στέγη στην Βουλή για τα επόμενα χρόνια.
Σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη όλο και κάποιοι απατεώνες θα βρεθούν και πάλι για να γίνει κάθε μορφής παιχνίδι.
Άλλωστε όλοι αυτοί που μέχρι σήμερα εισέπραξαν τις τεράστιες μίζες από τους προηγούμενους κρατικοδίαιτους και απατεώνες είναι ελεύθεροι να δώσουν τα σχετικά μαθήματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου