Έχουμε ήδη εισέλθει σε προεκλογική περίοδο και το ερώτημα είναι τι μπορεί να προκύψει από αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Οι εκλογές είναι το αναμφισβήτητο εργαλείο μέσω του οποίου αναδεικνύεται η λαϊκή βούληση. Το ερώτημα είναι αν θα ήταν πιο ωφέλιμο για όλους οι εκλογικές αναμετρήσεις να διεξάγονται στο τέλος της τετραετίας και με αυτό τον τρόπο να αποκλείουμε τις παρατεταμένες προεκλογικές περιόδους.
Το θέμα δεν είναι οι επικείμενες εκλογές. Αυτές έχουν ήδη αποφασιστεί και θα γίνουν πολύ σύντομα. Το ερώτημα είναι αν πρέπει η επόμενη προεκλογική περίοδος να ξεκινήσει την... επομένη των εκλογών! Διότι αυτό συμβαίνει τελικά σε αυτή την χώρα. Το βράδυ ο ηττημένος εύχεται από το Ζάππειο καλή επιτυχία στον νικητή και την αμέσως επόμενη ημέρα συστήνει το επιτελείο της επόμενης προεκλογικής περιόδου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων αρχίζει και ζητά εκλογές έξι μήνες μετά την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση...
Αν αυτό δεν είναι τρέλα, ας μας πει κάποιος άλλος πως θα μπορούσαμε να...
το χαρακτηρίσουμε. Και πως είναι δυνατόν να αποκομίσει κέρδος μία χώρα από μία τέτοια φθοροποιό διαδικασία.
Οι έμποροι της δημοκρατικότητας (γνήσια παιδιά του μεταπολιτευτικού τσίρκου) προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στις κάλπες είναι η θεία κοινωνία του πολιτεύματος. Να μας συγχωρούν, αλλά δεν θα συμφωνήσουμε. Οι εκλογές είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για την λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά από μόνο του δεν αποτελεί εγγύηση της δημοκρατίας. Υπάρχουν απολυταρχικά κράτη που ο ηγέτης κερδίζει το 93% των ψήφων, αλλά αυτό δεν σημαίνει στο τέλος κάτι το ιδιαίτερο.
Για να λειτουργήσει η δημοκρατία χρειάζεται η συμμετοχή του κόσμου σε όλες τις λειτουργίες της. Και τότε δεν είναι απαραίτητο να στήνονται οι κάλπες κάθε έξι μήνες. Όταν η συμμετοχή είναι καθημερινό βίωμα, τότε οι εκλογές παύουν να είναι αυτοσκοπός.
Όσο οι πολίτες απέχουν από την συμμετοχή τους στα κοινά, αφήνουν ζωτικό χώρο για να αναπτυχθούν παρασιτικοί οργανισμοί. Οι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι αναλαμβάνουν δράση και απομυζούν τους θεσμούς και στο τέλος τον ίδιο τον λαό.
Αν κάποιος, λοιπόν, μας ρωτούσε για το πότε θα πρέπει να γίνουν οι επόμενες εκλογές, η απάντηση είναι «στο τέλος της τετραετίας». Ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να εισάγουμε κανόνες στο παιγνίδι που θα είναι σεβαστοί απ’ όλους όσους θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτό. Αν δεν έχουμε συμμετοχικούς θεσμούς θα πρέπει να τους εφεύρουμε. Αν δεν έχουμε ελεγκτικούς μηχανισμούς θα πρέπει να τους δημιουργήσουμε. Αλλά δεν μπορεί να κρύβουμε άλλο τις όποιες αδυναμίες μας πίσω από την εκλογική διαδικασία. Με το να κάνουμε κάθε μέρα εκλογές δεν θεραπεύουμε κάποια από τις ασθένειες που κουβαλάμε...
Θανάσης Μαυρίδης
Το θέμα δεν είναι οι επικείμενες εκλογές. Αυτές έχουν ήδη αποφασιστεί και θα γίνουν πολύ σύντομα. Το ερώτημα είναι αν πρέπει η επόμενη προεκλογική περίοδος να ξεκινήσει την... επομένη των εκλογών! Διότι αυτό συμβαίνει τελικά σε αυτή την χώρα. Το βράδυ ο ηττημένος εύχεται από το Ζάππειο καλή επιτυχία στον νικητή και την αμέσως επόμενη ημέρα συστήνει το επιτελείο της επόμενης προεκλογικής περιόδου. Στην καλύτερη των περιπτώσεων αρχίζει και ζητά εκλογές έξι μήνες μετά την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση...
Αν αυτό δεν είναι τρέλα, ας μας πει κάποιος άλλος πως θα μπορούσαμε να...
το χαρακτηρίσουμε. Και πως είναι δυνατόν να αποκομίσει κέρδος μία χώρα από μία τέτοια φθοροποιό διαδικασία.
Οι έμποροι της δημοκρατικότητας (γνήσια παιδιά του μεταπολιτευτικού τσίρκου) προσπαθούν να μας πείσουν ότι η προσφυγή στις κάλπες είναι η θεία κοινωνία του πολιτεύματος. Να μας συγχωρούν, αλλά δεν θα συμφωνήσουμε. Οι εκλογές είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για την λειτουργία της δημοκρατίας, αλλά από μόνο του δεν αποτελεί εγγύηση της δημοκρατίας. Υπάρχουν απολυταρχικά κράτη που ο ηγέτης κερδίζει το 93% των ψήφων, αλλά αυτό δεν σημαίνει στο τέλος κάτι το ιδιαίτερο.
Για να λειτουργήσει η δημοκρατία χρειάζεται η συμμετοχή του κόσμου σε όλες τις λειτουργίες της. Και τότε δεν είναι απαραίτητο να στήνονται οι κάλπες κάθε έξι μήνες. Όταν η συμμετοχή είναι καθημερινό βίωμα, τότε οι εκλογές παύουν να είναι αυτοσκοπός.
Όσο οι πολίτες απέχουν από την συμμετοχή τους στα κοινά, αφήνουν ζωτικό χώρο για να αναπτυχθούν παρασιτικοί οργανισμοί. Οι επαγγελματίες ανεπάγγελτοι αναλαμβάνουν δράση και απομυζούν τους θεσμούς και στο τέλος τον ίδιο τον λαό.
Αν κάποιος, λοιπόν, μας ρωτούσε για το πότε θα πρέπει να γίνουν οι επόμενες εκλογές, η απάντηση είναι «στο τέλος της τετραετίας». Ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να εισάγουμε κανόνες στο παιγνίδι που θα είναι σεβαστοί απ’ όλους όσους θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτό. Αν δεν έχουμε συμμετοχικούς θεσμούς θα πρέπει να τους εφεύρουμε. Αν δεν έχουμε ελεγκτικούς μηχανισμούς θα πρέπει να τους δημιουργήσουμε. Αλλά δεν μπορεί να κρύβουμε άλλο τις όποιες αδυναμίες μας πίσω από την εκλογική διαδικασία. Με το να κάνουμε κάθε μέρα εκλογές δεν θεραπεύουμε κάποια από τις ασθένειες που κουβαλάμε...
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου