Διπλὴ γιορτὴ ἡ 25η Μαρτίου καὶ στὴν Πατρίδα μας ὑφίσταται μία κατάσταση ἔντασης μεταξὺ τοῦ 
λαοῦ καὶ τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας.
Στὴ μία πλευρὰ ἡ Κυβέρνηση ποὺ δὲν εἶναι σεβαστὴ , μὲ ὑπαιτιότητα τῆς , λόγω ἄστοχων ἢ λανθασμένων ἢ καὶ πιθανὸν ἐσκεμμένα κακῶν(καὶ αὐτὸ κάποτε πρέπει νὰ διερευνηθεῖ) γιὰ τὸ ἔθνος ἐνεργειῶν, μία Κυβέρνηση-πολιτικὴ ἡγεσία ποὺ δὲν εἶναι νόμιμη καὶ τὸ γνωρίζει ὅτι δὲν εἶναι, μία Κυβέρνηση-πολιτικὴ ἡγεσία σὲ δυσαρμονία μὲ τὴν βούληση τοῦ λαοῦ, μία κυβέρνηση ποὺ ἀντὶ προτάσσοντας ἔναντι ὁποιασδήποτε ἀξιώσεως τῶν δανειστῶν, τὸ ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ὁδηγηθεῖ ὁ λαός μας στὴν ἐξαθλίωση , στὴν ὑποθήκευση τῆς ἐθνικῆς μας Κυριαρχίας ,στὴν καταρράκωση τοῦ κύρους τῆς χώρας στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὴν πτώση τοῦ φρονήματος καὶ τοῦ ἠθικοῦ τῶν κατοίκων ,μία κυβέρνηση ποὺ ἂν ὄχι σχεδίασε ἢ τοιοῦτο σχέδιο ἐκτέλεσε παρὰ τὸ ὅτι οὐδεμία τέτοια ἐντολή-ἐξουσιοδότηση ὑπὸ τοῦ λαοῦ εἶχε καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὴν ἀπέναντι πλευρὰ ὁ Κυρίαρχος (σὲ τί ; τί τοῦ ἄφησαν πλέον ἀπὸ τὴ κυριαρχία του ; ) Λαὸς -οἱ πολίτες ποὺ ὑφίστανται τὰ πάνδεινα λόγω τῆς ἀνικανότητας (κατὰ τὴ ἐπιεικέστερη ἔκφραση) τῶν πολιτικῶν νὰ διαχειριστοῦν τὴν κρίση ἀντιδρᾶ βίαια.
Προτείνουμε λοιπὸν στὶς πρωτεύουσες τῶν νομῶν, στὴν παρέλαση τῆς 25ης Μαρτίου (Ἐθνικὴ ἑορτὴ καὶ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου ) κανεὶς ….ἐπίσημος στὴν ἐξέδρα τῶν ἐπισήμων … ὄχι ἐξέδρα φρού-φροὺ κι ἀρώματα ,ἀλλὰ ἕνα μικρὸ βάθρο στὸ ὁποῖο νὰ στέκεται ἕνας Ἀνθυπολοχαγὸς σημαιοφόρος μὲ μία Πολεμικὴ Σημαία ἐκ τῶν Συνταγμάτων τῆς πατρίδας μας καὶ ἕνας Ἁπλὸς Ἱερέας μὲ μία εἰκόνα τῆς Παναγίας καὶ ἐνώπιον αὐτῶν τῶν συμβόλων νὰ γίνει ἡ παρέλαση καὶ πρὸς τὰ σύμβολα αὐτὰ νὰ ἀποδοθεῖ ὁ χαιρετισμὸς ποὺ βεβαίως τὸν δικαιοῦνται.
Φρονοῦμε ὅτι μία τέτοια ἐνέργεια θὰ τύχει καθολικῆς ἀποδοχῆς καὶ θὰ ἀποφορτίσει τὸ κλίμα τουλάχιστο τὴν ἡμέρα τῆς Ἐθνικῆς Γιορτῆς, διαφορετικὰ ὅσα ἀστυνομικὰ μέτρα καὶ νὰ ληφθοῦν φοβᾶμαι ὅτι θὰ εἶναι ἀναποτελεσματικά.
Ὑπενθυμίζω στοὺς πολιτικοὺς τὸ παρακάτω ποίημα τραγούδι …….ξέρετε μήπως σὲ ποιὰ πόλη ἀναφέρεται; ξέρετε σὲ ποιὰ γιορτὴ ἀναφέρεται ;ξέρετε ποῦ νὰ ξεραθεῖτε σὲ ποιὸ λαὸ ἀναφέρετε μωρὲ ;
Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος κι εξουσία η Άνοιξη. Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθειο να γιορτά- ζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο. Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβιά σαν σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναί- κες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντες οι Άλλοι, σφό- δρα ταράχθηκαν. Και φορές τρεις με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μία πήχη φωτιά κάτω απ’ τα σίδερα, με τις μαύρες κάννες και τα δόντια του ήλιου. Όπου μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Και χτυπούσανε όπου να ‘ναι, σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση. Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σαν να μην ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ’ ολάκε- ρη τη γη για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα αυτός, και να τον εί- χαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, πέρ’ απ’ την άκρη της απελπισίας, τη Γαλήνη που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμέ- να πόδια που τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα. Και θερίσανε πλήθος τα θηρία, και άλλους εμάζωξαν. Και την άλλη μέρα εστήσα- νε στον τοίχο τριάντα.
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης
Απαγγελία: Γιάννης Φέρτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου