Με το Διεθνές Δικαστήριο να έχει αποφανθεί ότι η Ελλάδα είχε παραβιάσει την Ενδιάμεση Συμφωνία φράζοντας την προσπάθεια ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι, θα επαναληφθεί άραγε το ίδιο σενάριο κατά την προσεχή Σύνοδο Κορυφής στο Σικάγο;
Πριν από το Βουκουρέστι, η πίεση ασκούνταν -θεωρητικά τουλάχιστον- στην απέναντι πλευρά των συνόρων. Η Ελλάδα, αν και δεν είχε τότε τίποτε να χάσει, προχώρησε στη γνωστή λαϊκιστική εσωτερική πολιτική: Δώστε βέτο στο λαό. Χαρήκαμε κι εμείς, ενθυμούμενοι τα περασμένα μεγαλεία κι αρχίσαμε να φωνάζουμε ΒΕΤΟ!! δεξιά και αριστερά. Ένα βέτο που ποτέ δεν ασκήθηκε, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα από τα Σκόπια με μεγάλη επιτυχία. Μιλούν οι γείτονες για αμφισβήτηση της συλλογικής ταυτότητας τους με κάθε παραχώρηση. Μα για ποιά παραχώρηση μιλούν; Δεν μετακινήθηκαν ούτε χιλιοστό από τις αρχικές θέσεις τους.
Πριν από το Βουκουρέστι, η πίεση ασκούνταν -θεωρητικά τουλάχιστον- στην απέναντι πλευρά των συνόρων. Η Ελλάδα, αν και δεν είχε τότε τίποτε να χάσει, προχώρησε στη γνωστή λαϊκιστική εσωτερική πολιτική: Δώστε βέτο στο λαό. Χαρήκαμε κι εμείς, ενθυμούμενοι τα περασμένα μεγαλεία κι αρχίσαμε να φωνάζουμε ΒΕΤΟ!! δεξιά και αριστερά. Ένα βέτο που ποτέ δεν ασκήθηκε, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως επιχείρημα από τα Σκόπια με μεγάλη επιτυχία. Μιλούν οι γείτονες για αμφισβήτηση της συλλογικής ταυτότητας τους με κάθε παραχώρηση. Μα για ποιά παραχώρηση μιλούν; Δεν μετακινήθηκαν ούτε χιλιοστό από τις αρχικές θέσεις τους.
Αντίθετα, ήταν η Ελλάδα εκείνη που βάλθηκε σε μια υποχώρηση άνευ προηγουμένων. Από την αρχή. Όχι μόνο αναγνώρισε το ψευδοκρατίδιο, αλλά είπε ΝΑΙ σε όλα. Ναι στην σύνθετη ονομασία. Ναι στην οικονομική... βοήθεια. Ναι στην σκοπιανή προπαγάνδα που ανεξέλεγκτη κατέκλυσε το διαδίκτυο και έφτασε έως τα υψηλά κλιμάκια.
Τι έκανε όλο αυτό το διάστημα η επίσημη Ελλάδα για να σταματήσει τον φρενήρη καλπασμό των ψευδομακεδόνων; Απολύτως τίποτε. Ακόμη κι εκείνο το τρισάθλιο εμπάργκο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του '90 - πάλι για εσωτερική κατανάλωση- βοήθησε στην εδραίωση των παράλογων ισχυρισμών και απαιτήσεων των γειτόνων, που από τότε άρχισαν να παίζουν το χαρτί του αδικημένου και δεν σταμάτησαν να το παίζουν 20 χρόνια μετά.
Αφέθηκε η μάχη στο Youtube και στα διεθνή φόρα, έως ότου ακόμη και οι θεατές που προσπάθησαν να κατανοήσουν περί τίνος πρόκειται, τα παράτησαν απηυδησμένοι, καθώς ο υπερβάλων ζήλος κατέληξε σε εκκωφαντική οχλαγωγία.
Καμία βοήθεια δεν δόθηκε σε εκείνους - αλλά ούτε και από εκείνους- που είχαν το βήμα, τις γνώσεις και τις ικανότητες να αντιστρέψουν την κατάσταση. Ουδέποτε προσπάθησε η επίσημη Ελλάδα να καταγγείλει τις δράσεις των Σκοπίων - παρά μόνο όταν ήταν πλέον αργά, και πάλι, με υποτονικότατα διαβήματα. Όταν, διασυρόμενοι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, βγήκαμε εκτος από κερατάδες και δαρμένοι. Βέβαια, η ελληνική αντιπροσωπεία δεν πήγε στη Χάγη για να κερδίσει, αλλά για να χάσει. Αλίμονο εάν έγκριτοι νομικοί με εκατοντάδες εκατοντάδων αποδείξεις στα χέρια τους, δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι ήταν τα Σκόπια που καταπάτησαν την Ενδιάμεση Συμφωνία από την πρώτη στιγμή και όχι η Ελλάδα.
Τη νίκη τους αυτή σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τώρα οι γείτονες στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο. Πύρρειος νίκη ωστόσο καθώς ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ ήδη από την ανακοίνωση της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου δήλωσε ότι τα Σκόπια δεν πρόκειται να λάβουν επίσημη πρόσκληση ένταξης εάν δεν επιλυθεί πρώτα το ζήτημα της ονομασίας, και δεν έπαψε να το επαναλαμβάνει έκτοτε.
Τα Σκόπια κατηγορούν την Ελλάδα για παραλογισμό, ιδιαίτερα όσον αφορά στην απόφαση της να επικαλεστεί το "δικαίωμα στην ιστορική αποκλειστικότητα", προκειμένου να υπάρξει μια φυσική διάκριση μεταξύ του εδάφους της πΓΔΜ και της αρχαίας Μακεδονίας. Πού υπερτερούν τα Σκόπια; Που ΔΕΝ υπερτερούν θα έπρεπε να αναρωτηθούμε. Η αλήθεια είναι ότι η γενική αδράνεια της επίσημης Ελλάδας -αλλά και η λανθάνουσα δράση της- βοήθησε τα Σκόπια να εδραιωθούν ως μέλος της διεθνούς κοινότητας, με καθορισμένα σύνορα και καθορισμένο πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό σύστημα. Η ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας" κυριαρχεί ενώ οι θέσεις της Ελλάδας ακούγονται περισσότερο σαν ψίθυρος παρά σαν ομοβροντία δικαίου, όπως επιβάλει η ιστορία.
Η επίσημη θέση των Σκοπίων είναι ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να διεξαχθούν, παρά την "αυστηρή ελληνική θέση" επί του θέματος η οποία "περιπλέκει τα πράγματα". Γιατί "αυστηρή" και γιατί "περιπλέκει τα πράγματα"; Κάτι ο Σαμαράς με τις προ ολίγων μηνών δηλώσεις του ότι θα επαναφέρει την πολιτική του '93 στο Σκοπιανό, κάτι το σύντομο πέρασμα του "ακροδεξιού κόμματος" του Καρατζαφέρη από την εξουσία, έδωσαν στα Σκόπια έναν ακόμη λόγο για να εμμείνουν στις έτσι κι αλλιώς υπερεθνικιστικές θέσεις τους.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: Δεν πρόκειται να υποχωρήσουν τα Σκόπια. Τους αναγνωρίσαμε, τους βοηθήσαμε -και εξακολουθούμε- οικονομικά, λαμβάνουν προενταξιακά κονδύλια τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από το ΝΑΤΟ, ήδη ξεκίνησαν άτυπες ενταξιακές συνομιλίες με τους εταίρους, κι εμείς ακόμη αναμασούμε το erga omnes του κυρίου "λεφτά υπάρχουν", ο οποίος ήρθε και αποτελείωσε το έργο του πατρός του, ως άξιο τέκνο του.
Η απάντηση της Ελλάδας στον άνευ λόγου διασυρμό της οφείλει να είναι μία. Καμία παραχώρηση του όρου Μακεδονία. Τώρα περισσότερο παρά ποτέ απαιτείται επιθετική πολιτική. Τώρα πρέπει να καταστήσουμε γνωστό στους γείτονες ότι το Σικάγο θα γίνει το επόμενο Βουκουρέστι τους.
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα δεν πρέπει επ' ουδενί να γίνει τροχοπέδη στα εθνικά ζητήματα. Όχι γιατί χρειαζόμαστε μια νίκη. Αλλά γιατί το επιτάσσει η αξιοπρέπεια μας, η αξιοπρέπεια που θέλουν ορισμένοι τόσο πολύ να μας στερήσουν.
Τι έκανε όλο αυτό το διάστημα η επίσημη Ελλάδα για να σταματήσει τον φρενήρη καλπασμό των ψευδομακεδόνων; Απολύτως τίποτε. Ακόμη κι εκείνο το τρισάθλιο εμπάργκο του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου στα μέσα της δεκαετίας του '90 - πάλι για εσωτερική κατανάλωση- βοήθησε στην εδραίωση των παράλογων ισχυρισμών και απαιτήσεων των γειτόνων, που από τότε άρχισαν να παίζουν το χαρτί του αδικημένου και δεν σταμάτησαν να το παίζουν 20 χρόνια μετά.
Αφέθηκε η μάχη στο Youtube και στα διεθνή φόρα, έως ότου ακόμη και οι θεατές που προσπάθησαν να κατανοήσουν περί τίνος πρόκειται, τα παράτησαν απηυδησμένοι, καθώς ο υπερβάλων ζήλος κατέληξε σε εκκωφαντική οχλαγωγία.
Καμία βοήθεια δεν δόθηκε σε εκείνους - αλλά ούτε και από εκείνους- που είχαν το βήμα, τις γνώσεις και τις ικανότητες να αντιστρέψουν την κατάσταση. Ουδέποτε προσπάθησε η επίσημη Ελλάδα να καταγγείλει τις δράσεις των Σκοπίων - παρά μόνο όταν ήταν πλέον αργά, και πάλι, με υποτονικότατα διαβήματα. Όταν, διασυρόμενοι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, βγήκαμε εκτος από κερατάδες και δαρμένοι. Βέβαια, η ελληνική αντιπροσωπεία δεν πήγε στη Χάγη για να κερδίσει, αλλά για να χάσει. Αλίμονο εάν έγκριτοι νομικοί με εκατοντάδες εκατοντάδων αποδείξεις στα χέρια τους, δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι ήταν τα Σκόπια που καταπάτησαν την Ενδιάμεση Συμφωνία από την πρώτη στιγμή και όχι η Ελλάδα.
Τη νίκη τους αυτή σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τώρα οι γείτονες στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο. Πύρρειος νίκη ωστόσο καθώς ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ ήδη από την ανακοίνωση της απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου δήλωσε ότι τα Σκόπια δεν πρόκειται να λάβουν επίσημη πρόσκληση ένταξης εάν δεν επιλυθεί πρώτα το ζήτημα της ονομασίας, και δεν έπαψε να το επαναλαμβάνει έκτοτε.
Τα Σκόπια κατηγορούν την Ελλάδα για παραλογισμό, ιδιαίτερα όσον αφορά στην απόφαση της να επικαλεστεί το "δικαίωμα στην ιστορική αποκλειστικότητα", προκειμένου να υπάρξει μια φυσική διάκριση μεταξύ του εδάφους της πΓΔΜ και της αρχαίας Μακεδονίας. Πού υπερτερούν τα Σκόπια; Που ΔΕΝ υπερτερούν θα έπρεπε να αναρωτηθούμε. Η αλήθεια είναι ότι η γενική αδράνεια της επίσημης Ελλάδας -αλλά και η λανθάνουσα δράση της- βοήθησε τα Σκόπια να εδραιωθούν ως μέλος της διεθνούς κοινότητας, με καθορισμένα σύνορα και καθορισμένο πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό σύστημα. Η ονομασία "Δημοκρατία της Μακεδονίας" κυριαρχεί ενώ οι θέσεις της Ελλάδας ακούγονται περισσότερο σαν ψίθυρος παρά σαν ομοβροντία δικαίου, όπως επιβάλει η ιστορία.
Η επίσημη θέση των Σκοπίων είναι ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να διεξαχθούν, παρά την "αυστηρή ελληνική θέση" επί του θέματος η οποία "περιπλέκει τα πράγματα". Γιατί "αυστηρή" και γιατί "περιπλέκει τα πράγματα"; Κάτι ο Σαμαράς με τις προ ολίγων μηνών δηλώσεις του ότι θα επαναφέρει την πολιτική του '93 στο Σκοπιανό, κάτι το σύντομο πέρασμα του "ακροδεξιού κόμματος" του Καρατζαφέρη από την εξουσία, έδωσαν στα Σκόπια έναν ακόμη λόγο για να εμμείνουν στις έτσι κι αλλιώς υπερεθνικιστικές θέσεις τους.
Ας το καταλάβουμε επιτέλους: Δεν πρόκειται να υποχωρήσουν τα Σκόπια. Τους αναγνωρίσαμε, τους βοηθήσαμε -και εξακολουθούμε- οικονομικά, λαμβάνουν προενταξιακά κονδύλια τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από το ΝΑΤΟ, ήδη ξεκίνησαν άτυπες ενταξιακές συνομιλίες με τους εταίρους, κι εμείς ακόμη αναμασούμε το erga omnes του κυρίου "λεφτά υπάρχουν", ο οποίος ήρθε και αποτελείωσε το έργο του πατρός του, ως άξιο τέκνο του.
Η απάντηση της Ελλάδας στον άνευ λόγου διασυρμό της οφείλει να είναι μία. Καμία παραχώρηση του όρου Μακεδονία. Τώρα περισσότερο παρά ποτέ απαιτείται επιθετική πολιτική. Τώρα πρέπει να καταστήσουμε γνωστό στους γείτονες ότι το Σικάγο θα γίνει το επόμενο Βουκουρέστι τους.
Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα δεν πρέπει επ' ουδενί να γίνει τροχοπέδη στα εθνικά ζητήματα. Όχι γιατί χρειαζόμαστε μια νίκη. Αλλά γιατί το επιτάσσει η αξιοπρέπεια μας, η αξιοπρέπεια που θέλουν ορισμένοι τόσο πολύ να μας στερήσουν.
Δώρα Η. ΣπυρίδουMacedoniaHellenicLand.Eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου