Αν η 11η Σεπτεμβρίου του 2001, με την επίθεση της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους, σήμανε την ολοκληρωτική ανατροπή στο status quo του πλανήτη, η 11η Μαρτίου του 2004, με την επίθεση της Αλ Κάιντα στο μετρό της Μαδρίτης, σήμανε το τέλος της πολιτικής ηγεμονίας του Χοσέ Μαρία Αθνάρ.
Μετά από οκτώ χρόνια στην ηγεσία, και ενώ ετοιμαζόταν για μια τρίτη θητεία, καθώς οι Σοσιαλιστές του Χοσέ Θαπατέρο δεν έδειχναν ικανοί για τη μεγάλη ανατροπή, η ελλειμματική διαχείριση της φονικής επίθεσης στο μετρό της Μαδρίτης, και η προσπάθεια της κυβέρνησης Αθνάρ να επιρρίψει τις ευθύνες στην ΕΤΑ και όχι στην Αλ Κάιντα, οδήγησαν το Λαϊκό Κόμμα στην αντιπολίτευση. Και τον Αθνάρ στην εθνική λήθη.
Κι όμως, στα οκτώ χρόνια της εξουσίας του, υπήρξε το αντίπαλο δέος στην...
επέλαση της Κεντροαριστεράς στην Ευρώπη, την οποία προσωποποίησαν κυρίως ο Τόνι Μπλερ στη Μεγάλη Βρετανία, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ στη Γερμανία, ο Ρομάνο Πρόντι στην Ιταλία και ο Κώστας Σημίτης στην Ελλάδα.
Είχε προλάβει να κλείσει στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας της Ισπανίας τον Φελίπε Γκονζάλεθ, τον οποίο γκρέμισε από την εξουσία το 1996, μετά από 13 χρόνια αδιάλειπτης πολιτικής ηγεμονίας. Και φυσικά, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ΕΤΑ προσπάθησε να τον δολοφονήσει, το 1995, μερικούς μήνες προτού αναρριχηθεί στην εξουσία.
Παρόλο που βρέθηκε πρόθυμος σύμμαχος στο πλευρό του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, του Τόνι Μπλερ και του Ζοζέ Μπαρόζο, τότε πρωθυπουργού της Πορτογαλίας, στη στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ, ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ κατάφερε να διατηρήσει πάντοτε την πολιτική αυτονομία του. Και να την… διηγείται στις ανά των κόσμο διαλέξεις που πραγματοποιεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου