Προπάντων κάθε 13η & 14η Μαρτίου

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Ε Υ Α Γ Ο Ρ Α Σ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ: Η αντίστασή μας ενάντια στον Χριστόφια και στο ΑΚΕΛ. Η αντίστασή μας ενάντια στον Αναστασιάδη και στον ΔηΣυ. Ενάντια στον Καρογιάν και στο ΔηΚο, ενάντια στην όποια διζωνική τους, ενάντια στον όποιο «ιστορικό συμβιβασμό» τους, ενάντια στον Μακάριο, στον Σπύρο, στον Βασιλείου, στον Κληρίδη, στον Τάσσο και στις όποιες «διακοινοτικές» τους συνομιλίες και στις βολιδοσκοπήσεις Βάλτχαϊμ, και τους δείκτες Κουεγιάρ και τη δέσμη Γκάλι και το σχέδιο Ανάν και τις συμφωνίες υψηλού, χαμηλού, υπόγειου ή όποιου άλλου επιπέδου σημαδεμένης ή ασημάδευτης τράπουλας.

Η αντίστασή μας ενάντια στα διαχρονικά εθνικά τους συμβούλια, η αντίστασή μας στον Καραμανλή τον 1ο, στον Ράλλη, στον Παπανδρέου τον 2ο, στον Μητσοτάκη, στον Σημίτη, στον Καραμανλή τον 2ο, στον Παπανδρέου τον 3ο, στον Παπα-τάδε (πώς τον λέν’ καλέ τον τωρασινό;). Η αντίστασή μας ενάντια στον Ετζεβίτ, στον Ντενκτάς, στον Ταλάτ, στον Έρογλου, στον Ερντογάν, στους «αδελφούς» και «συντρόφους» Τουρκοκυπρίους, στον Κίσινγκερ, στον Κάρτερ, στον Ρέιγκαν, στους Μπους, στον Κλίντον και στον Ομπάμα, η αντίστασή μας ενάντια στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στον Φόρεϊν Όφι κυρίως…

Ε Υ Α Γ Ο Ρ Α Σ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ: Η αντίστασή μας απέναντι...

στις τηλεοράσεις μας, στα ραδιόφωνα, στα περιοδικά και στις εφημερίδες μας, απέναντι στους διαμορφωτές της κοινής μας γνώμης, η αντίστασή μας στην Παιδεία μας, στα πανεπιστήμιά μας, στα διαδίκτυά μας… Ευαγόρας Μ. Παλληκαρίδης: Το ανελέητο κι ακριβοδίκαιο μαστίγωμα τής συνείδησής μας. Κάθε μέρα, μα προπάντων κάθε 13η και 14η Μαρτίου κάθε έτους.

Ε Π Ε Ι Δ Η: Την Τετάρτη 13 Μαρτίου 1957, στις 7.30μμ, τέσσερεις ώρες πριν τον απαγχονίσουν, καθώς περίμενε στο κελί των μελλοθανάτων να τον πάνε στην Αγχόνη, δεκατέσσερις μέρες αφ’ ότου έκλεισε τα 18 του κι αφού ήδη έγραψε ως μαθητής κι αγωνιστής σε 18 σχολικά τετράδια, 12 σημειωματάρια, τρία άλλα μεγάλα χαρτόδετα τετράδια, 500 και πλέον ποιήματα, κι αφού υπήρξε επί ένα χρόνο και 13 μέρες αντάρτης της ΕΟΚΑ, πριν οδηγηθεί στην Κρεμάλα για ένα γρασαρισμένο Μπρεν, τρεις γεμιστήρες κι 88 φυσίγγια, έγραφε την ύστατη επιστολή στην αδελφή του και της παράγγελλε ποιο όνομα να δώσει στη βαφτιστικιά που δεν πρόλαβε να βαφτίσει:

…«Τ' όνομα που θα της δώσης θέλω να είναι πεντασύλλαβο, και να θυμίζη εκείνην, για την οποία ήρθα ώς εδώ. Να θυμίζει εκείνην για την οποία έγραψε ο ποιητής Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του. ΕΚΕΙΝΗΝ, την οποίαν κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ’ όλα. Κατάλαβες, αδελφή μου;»…