Όταν η κριτική μετατρέπεται σε μοιρολόι και αυτό με τη σειρά του σε εθνική γκρίνια, την οποία μεταφέρουν από μικροφώνου και από τα τηλεοπτικά παράθυρα άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τα συστήματα εξουσίας, είναι απολύτως φυσιολογικό οι πολίτες να διακατέχονται από μίσος και φθόνο κατά του πολιτικού συστήματος. Αυτό συμβαίνει σήμερα ενώ θα έπρεπε όλοι μαζί να ξεκινήσουμε για να ξαναφτιάξουμε το κράτος κοιτώντας μπροστά και όχι πίσω. Αντί λοιπόν να θρηνούμε και να αναζητούμε τα αίτια της τραγωδίας, θα ήταν χρησιμότερο η κριτική μας να έχει ένα και μόνο σκοπό. Πως, μέσα από τα δεδομένα που δεν αλλάζουν, να αλλάξουμε τις συνθήκες που μας οδήγησαν σ’ αυτά. Όταν όμως ξυπνάς το πρωί ακούγοντας ότι έρχεται το τέλος, το απόγευμα πληροφορείσαι ότι αναβάλλεται και το βράδυ πηγαίνεις για ύπνο με τη σκέψη ότι το τέλος δεν έχει… τέλος, τότε αυτός ο τόπος δεν έχει αρχή και τέλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου