ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΓΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Δεν ξέρω τι γίνεται με τους διαφόρους που βλέπω γύρω μου και μοιάζουν σαν να μην έχουν πάρει χαμπάρι τι συμβαίνει σε χιλιάδες συμπατριώτες τους (ή πολύ απλά στα τέτοια τους...) αλλά εμείς μετατρεπόμαστε σε terminator!!
Στην αρχή καθόμασταν με το μπουφάν μέσα στο σπίτι γιατί δεν τη παλεύαμε με το κρύο χωρίς θέρμανση. Τώρα χαλαρά, κυκλοφορούμε με τη πιτζάμα χωρίς πρόβλημα και μάλιστα αν υπάρχει καπνός ανοίγουμε και τα παράθυρα να αερίζεται!
Ο άνθρωπος είναι πολύ πεισματάρικο πλάσμα. Τον βάζεις σε ένα γραφείο, τον αποκοιμίζεις με το χαζοκούτι, του κουνάς μπροστά στα μάτια μπιχλιμπίδια και χαντρίτσες και γίνεται ένα πειθήνιο πιθηκάκι γεμάτο χολιστερίνες ανίκανο ν΄ανέβει μια σκάλα.
Του τραβάς ξαφνικά το χαλί κάτω από τα πόδια και το ρίχνεις στη ζούγκλα. Και τότε φέρνεις στην επιφάνεια, σπάζοντας την διάφανη μεμβράνη του πολιτισμού, το αγρίμι που ποτέ δεν...
σκοτώνεται, απλά κοιμάται.
Οι κυβερνώντες ίσως κάνουν σχέδια. Σχέδια πως να κοροϊδεύουν, να αποχαυνώνουν, να παραμυθιάζουν ή να εκβιάζουν αδύναμους πολίτες-υπαλλήλους της καρπαζιάς. Νομίζει πως τους κρατάει με εκφοβισμούς , με τρομοκρατικές απειλές. Όμως στην ουσία μόνος άσος που έχει στο μανίκι η εξουσία είναι να τους έχει καλοταϊσμένους και φιλήσυχους μέσα σε φωλίτσες.
Πάρτους τη δυνατότητα να χουζουρεύουν στην ασφάλεια ενός ζεστού σπιτιού, να μασουλάνε τις λιχουδιές τους και να ικανοποιούν τα βίτσια τους και οι φόβοι διαλύονται σαν σκόνη. Γίνονται ανύπαρκτοι και αναδύεται από το σκοτάδι ο πλέον επικίνδυνος άνθρωπος. Αυτός που δεν έχει τίποτα να χάσει.
Το σύστημα τέρας σπάει πλέον την εύθραυστη μεμβράνη του. Και θα γεννήσει τέρατα. Ή μάλλον θα τα ξυπνήσει πάλι. Όπως αμέτρητες φορές έχει συμβεί στην ιστορία της ταλαίπωρης ανθρωπότητας.
Η εξουσία αποκοιμισμένη κι αυτή στην αυτοπεποίθηση του πελατειακού κράτους που είχε δημιουργήσει για να αναπαύεται χωρίς παρατράγουδα και αστάθμητους παράγοντες έχει ξεχάσει πως είναι η ζούγκλα. Καλοαναθρεμμένη κι αυτή τις τελευταίες δεκαετίες. Κακομαθημένη και βιτσιόζα από τα παιδιά της που της έκαναν και τους έκανε τα χατίρια. Γνωρίζει τι θύελλες σπέρνει αλλά μοιάζει να έχει ξεχάσει την αληθινή εικόνα. Αν έπρεπε ήδη να είναι τρομοκρατημένη.
Γιατί είναι διαφορετικό να έχεις απέναντί σου δυσαρεστημένους αγανακτισμένους ή θυμωμένους πολίτες και είναι διαφορετικό να έχεις απελπισμένους «απολίτιστους» μαθημένους (σύντομα) και στο κρύο, και στο πόνο, και στη πείνα, με τους φόβους μηδενισμένους και το κοντέρ της οργής στο τέρμα.
Πολύ περισσότερο που οι χιλιάδες από αυτούς τους νεο-άφοβους πολίτες δεν είναι καν όπως κάποτε αγράμματοι, χαμένοι στην άγνοια και την απελπισία αλλά είναι με πτυχία, με γνώσεις, με εμπειρία στο τι θα πει και ζωή και άνεση, με γνώση των παιχνιδιών που γίνονται πάνω από το κεφάλι τους, με ικανότητες και ταλέντα να διασχίζουν τη ζούγκλα και τα θηρία της....
Μάθαινουμε ξανά να είμαστε δυνατοί.
Κι αυτό είναι το μόνο πράγμα που πρέπει να σας ευγνωμονούμε. Ισως αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά να ήταν ακόμα πιασμένη η μέση μας από το καθισιό και το μυαλό μας αδύναμο και τρομαγμένο από τους μπαμπούλες της νύχτας. Όμως φροντίσατε στο έπακρο ώστε να «δυναμώσουμε».
Προσδοκία πολλών είναι ότι δεν θα αντέξουμε.
Ο αστάθμητος παράγοντας είναι πως είναι μακριά νυχτωμένοι για το πόση αντοχή κρύβει μέσα του αυτός ο αρχαίος πίθηκος...

πηγή