Κύπρος. Το χτικιό του κεντρώου χώρου

Ο χώρος του κέντρου που συναποτελείται από το ΔΗΚΟ , την ΕΔΕΚ , το ΕΥΡΩΚΟ , τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ , διατυμπανίζει την ανάγκη μιας νέας στρατηγικής πάνω στο κυπριακό και ταυτόχρονα αναζητά κοινό υποψήφιο που θα εκφράσει αυτή την νέα στρατηγική στις ερχόμενες προεδρικές εκλογές.
Προσέξτε όμως . Ως βάση της νέας στρατηγικής τους , επικαλούνται την ομόφωνη απόφαση του λεγομένου εθνικού συμβουλίου του Σεπτεμβρίου 2009 , μια απόφαση που μιλούσε ξεκάθαρα για λύση που να στοχεύει στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και την αποστρατικοποίηση.
Ποια είναι λοιπόν η νέα στρατηγική που επικαλούνται όταν η βάση της λύσης που επιθυμούν παραμένει η ΔΔΟ ;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα αφορά στην απόσυρση των υπερπροσφορών Χριστόφια (που ας σημειωθεί ότι έλκουν την καταγωγή τους από προηγούμενες κυβερνήσεις) , περί παραμονής 50000 εποίκων , σταθμισμένης ψήφου , εκ περιτροπής προεδρίας , χωρίς όμως να προχωρούν... σε μια ξεκάθαρη πρόταση που να δείχνει πώς αυτοί εννοούν την διζωνικότητα , την δικοινοτικότητα και την ομοσπονδία. Αφήνουν τα πράγματα να αιωρούνται σε μια ομίχλη αδιευκρίνιστων θέσεων , ελλιπών έως ανύπαρκτων ορισμών και διφορούμενων ρητορικών προτάσεων.
Αυτή η θέση των κομμάτων του κεντρώου χώρου , αποτελεί επιλογή επιβίωσης στο πολιτικό φάσμα του κατεστημένου , πολιτική που τους επιτρέπει να μεταβαίνουν με μεγάλη ευκολία από την συγκυβέρνηση στην αντιπολίτευση και αντιστρόφως με το αζημίωτο βέβαια.
Πίσω όμως από αυτή τη πολιτική του ΑΡΡΕΝ ΟΥ ΘΗΛΥ , διαδραματίζονται οι πιο αισχρές υποχωρήσεις που δρομολογούν την εμπράγματη λύση. Υποχωρήσεις όπως η άρση της εμπολέμου καταστάσεως και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων , η αποδοχή του σχεδίου Ανάν προς δημοψήφισμα , το διπλό δημοψήφισμα του 2004 , η συμμετοχή των εποίκων στο διπλό δημοψήφισμα , η απενοχοποίηση της Τουρκίας μέσα από τις διαδικασίες που όρισε η 8η Ιουλίου , η εξώθηση των προσφύγων να καταφεύγουν στα κατοχικά όργανα και να ξεπουλούν τις περιουσίες τους στους κατακτητές , η συναίνεση στη πρόταση για επιστροφή της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου με ανταλλαγή το απευθείας εμπόριο Ε.Ε – κατεχομένων και άλλα πολλά.
Και το χειρότερο πάντων είναι πως όσο γίνονται αυτές οι υποχωρήσεις και οι κινήσεις προς την εμπράγματη λύση που είναι παράδοση της πατρίδος στους κατακτητές , αυτοί εμφανίζονται ως πατριώτες , ως ανυποχώρητοι και γενναίοι αμύντορες των εθνικών δικαίων.
Αυτός ο καρναβαλίστικος πατριωτισμός είναι η συγκάλυψη της προδοσίας την οποία ο λαός μέσα στην αφασία των μικροσυμφερόντων του με το σύστημα , χειροκροτεί και επευφημεί. Αυτό είναι το χτικιό του κεντρώου χώρου.
Η πατρίδα για να σωθεί, χρειάζονται ξεκάθαρες θέσεις και αυτές τις θέσεις μόνο εμείς οι εθνικιστές - εθνικοκοινωνιστές έχουμε τη τιμή και το θάρρος να τις προβάλουμε.
Αίσχος στη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας , αίσχος στην ύπουλη επιβολή της εμπράγματης λύσης της ταϊβανοποίησης και της ευρωπαικής διχοτόμησης .
Ορθά τα λάβαρα ενάντια στους προδότες και τους τουρκοπροσκυνημένους , για μια στρατηγική του πολύμορφου απελευθερωτικού αγώνα.

Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ
υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές